غار «كیارام» در شهرستان گالیكش در شرق استان گلستان با دسترسی و مسیر آسان به عنوان قدیمی‌ترین غار مسكونی در شمال كشور شناخته شده است. این غار در ۶ كیلومتری روستای فرنگ از توابع دهستان فارسیان شهرستان گالیكش واقع است. غار در تیرماه و مرداد ماه ۱۳۴۲خورشیدی ( ۱۹۶۴ م ) توسط پرفسور «مك برنی» مورد بررسی، شناسایی و گمانه زنی باستان شناختی قرار گرفت. این هیأت در طول بررسی خود، ۲۵ دهانه غار را شناسایی كردند كه تعداد ۱۰ دهانه آن ارزش گمانه زنی باستان شناختی داشتند، غار كیارام یك، با مختصات طول جغرافیایی ۴۷ – ۵۵ و عرض جغرافیایی ۱۷ – ۳۷ و غار كیارام ۲، با مختصات طول جغرافیایی ۴۷ – ۵۵ و عرض جغرافیایی ۱۴ – ۳۷ در استان گلستان قرار گرفته اند. در غار كیارام ۲ فقط دو عدد فسیل استخوان و چند قطعه سنگ چخماق پیدا كردند. بر اساس منابع تاریخی قدیمی‌ترین بقایای حضور انسان كه در استان گلستان كشف شده مربوط به غار كیارام است كه گفته می‌‌شود به حدود دوره پارینه سنگی میانه (موسترین) تعلق دارد. در جلوی در غار یك رودخانه فصلی وجود دارد كه هفت متر پایین‌تر از كف غار است و اطراف آن پوشش جنگلی انبوه و متراكم وجود دارد.
دسترسی آسان، نزدیكی به منبع تأمین آب (رودخانه فصلی)، روشنایی نسبی داخل غار، امنیت و موقعیت جغرافیایی آن از جمله ویژگی‌هایی است كه سبب برتری این غار و علت استفاده دراز مدت و پیوسته آن در طول تاریخ و استمرار در آن شده است. از سقف غار قطرات آب می‌‌چكد كه در نتیجه آن یك بستر آهكی تشكیل شده است. كف غار صخره‌ای بوده و به علت استفاده مستمر برای سكونت دام (گوسفند و بز) پوشیده از فضولات است. نور كافی در غار وجود دارد و تقریباً تا انتهای آن روشن است، سقف غار از جنس رسوبات سنگ آهكی است و در آن نحوه قرارگیری رگههای زمین ساختی كه به طرز جالبی روی هم قرار گرفته، بسیار مشخص است. بخشی از سقف غار فروریخته و آثار ریزش و آوار در كف غار كاملاً مشهود است و در دهانه غار رگههای سیاه رنگ براقی دیده می‌‌شود كه در اثر استفاده مستمر و طولانی به وجود آمده است.
