این اثر در تاریخ ۱۹ اسفند ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۴۸۹۰ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بر سر راه قدیمی كه از بیستون به سرماج می رود در نزدیكی جاده آسفالته كرمانشاه همدان پایه های پل عظیمی وجود دارد كه به نام خسرو معروف است بنای پل را به خسرو شاهنشاه ساسانی نسبت می دهند . ابودلف در سفر نامه خود از این پل یاد كرده و می نویسد ” در پائین این مكان یك پل عظیم با ساختمان عجیبی بر روی رودخانه گودی نصب شده سپس از این پل گذشته به قریه بزرگ و بسیار آباد و پربركتی می رسد كه ابا ایوب نام داد از روزگار راولینسون به بعد كسی از مسافران و باستان شناسان بدین پل توجه نكرده است . درازای پل خسرو ۸۰/۱۵۲ متر و پهنای آن ۴۲۰ سانتیمتر است . در طول پل هشت چشمه است ، نه پایه پل بر روی سنگ فرش كه تمام كف رودخانه را بر پهنای تقریبی ۵۰ متر پوشانده بنا شده است . پایه های پل شش ضلعی است هر پایه از سه قسمت درست شده است قسمت میانی كه مربع مستطیل شكل است و در دوطرف آن دو آب شكن مثلث شكل كه قاعده آن با قطر پایه یكی است قرار دارد . پایه ها از سنگ تراشدار بالا آورده شده است . این سنگ ها به وسیله بست های فلزی دم چلچله ای به یكدیگر محكم شده اند . میان پایه ها را با قلوه سنگ و ملاط گچ سرندی پر كرده اند . از طاق چشمه ها و سطح پل چیزی بر جای نیست اما اگر ما مسیر حركت سپاهیان اسلام را برای جنگ نهاوند در سال ۲۱ هجری مسیر اكثر سیاحان و جهانگردان اسلامی یعنی راه بغداد به كرمانشاه و بیستون به همدان بدانیم پل خسرو تنها پلی بوده است كه اعراب از آن گذشته و پس از عبور از تخت شیرین و سرماج به نهاوند رفته و یزدگرد سوم آخرین شهریار ساسانی را در آن شهر مغلوب كردند . پل خسرو با گذشت زمان آسیب فراوان دیده به طوری كه در روزگار صفوی این پل غیر قابل استفاده بوده است به همین دلیل در این زمان پل دیگری بروی دینور آب كه در حدود یك كیلومتری بالادست پل ساسانی است زده شده است . پل اخیر به پل نادر آباد بابل شاه عباسی معروف است . در سالهای اخیر جهت رفت و آمد اهالی دهكده های چمبطان پایین و بالا ، بزن آباد بر روی پایه های ساسانی پلی زده شده است . این پل جهت رفت و آمد مردم این روستاها تهیه شده چون پهنای آن حدود یك متر است .