روستای ده آباد

ده‏ آباد روستایی در ۲۵ كیلومتری شمال نطنز است كه در حاشیه كویر و سر راه بادرود و ابوزیدآباد و كاشان واقع است . از لحاظ تقسیمات كشوری جزو شهرستان نطنز بوده و در بخش امامزاده‏ بادرود قرار دارد . این روستا بر روی طول جغرافیایی ۵۱ درجه و ۵۶ دقیقه و عرض جغرافیایی ۳۳ درجه و ۴۳ دقیقه قرار گرفته است و در شیبی بسیار ملایم واقع است معماری روستا اغلب قدیمی است و بیشتر خانه‏ ها دارای ورودی دالان‏ مانند هستند. مصالح ساختمانی روستا در گذشته خشت و گل بوده و اكنون آجر و آهن و سیمان است مطابق با سرشماری خانه بهداشت ، روستا بیش از ۴۱۰ خانوار و ۱۸۰۰ نفر جمعیّت دارد شغل بیشتر مردم كشاورزی و دامداری است و بیش از ۱۵۰ خانوار نیز از طریق اشتغال در ادارات دولتی و كارخانه‏ی ریسندگی ده‏آباد و كارگاه‏ها و كارخانجات مستقر در شهرستان امرار معاش می‏كنند گویش بیش از ۸۰ درصد جمعیّت ، ده‏آبادی است و بقیّه نیز به زبان فارسی محلّی سخن می‏گویند و همین عامل سبب تاثیرگذاری بر این گویش و تاثیرپذیری فارسی محلّی از گویش ده ‏آبادی شده است . ” ده ‏آباد ” از جمله روستاهایی است كه قدمت آن به قبل از اسلام می‏رسد . قدیمی‏ترین مأخذی كه از ده‏آباد نام برده دیوان ” سیّد ابوالرضا راوندی ” مربوط به اوایل قرن ششم هجری است. ” سیّد ابوالرضا راوندی ” در این مأخذ از ده‏آباد با نام ” قریه عبّاد ” یاد كرده است . ده ‏آباد ، مانند بسیاری از شهرها و روستاهای دیگر ایران در گذشته گویش مخصوص به خود داشته . این گویش تا حدودی تحت تاثیر فارسی قرار گرفته و به تدریج مفردات و تركیبات فارسی در آن راه یافته‏است . گویش فعلی دنباله‏ی گویش قدیم ده‏آبادی است كه از نوع گویش‏های مركزی ایران به شمار می‏رود و ده‏آبادی‏ها آن را در میان خود حفظ كرده‏اند . تنها مأخذی كه در آن به گویش ده‏آبادی اشاره شده‏است ” دایره المعارف ایرانیكا ” است كه دكتر ” احسان یارشاطر ” در ذیل مدخل ” bădrūdi ” گویش ده‏آبادی را با گویش ” بادرودی ” یكی می‏داند و معتقد است كه روستاهای” اریسمان ” ،” خالدآباد” ،” فمی ” ، ” متین‏آباد ” و ” سرآسیاب ” نیز به این گویش صحبت می‏كنند . با توجّه به این‏كه اینجانب خود از گویشوران ده ‏آبادی هستم و با گویش آبادی‏های مذكور آشنایی دارم نسبت به صحت این مدّعا تردید دارم . اختلاف تلفّظ و معنی ‏بسیاری از واژگان ، پسوندهای‏ مصدری ، نشانه‏ی معرفه ، ضمایر ، صفات ، واج‏ها و … نشانه‏ی آشكار یكسان نبودن گویش بادرودی با گویش آبادی‏های غربی آن ( ده ‏آباد ، فمی و متین‏آباد ) و شهر خالدآباد است .