تودشك در بخش كوهپایه از شهرستان اصفهان ودر فاصله ۹۰ كیلومتری شرق مركز استان قرار دارد. این شهر در سال ۱۳۸۰ از تلفیق نقاط تودشك، تودشكچوئیه، صادق آباد، رجان، مزرعه نو و مزرعه كهنه و دهكده‌های كوچك‌تر در منطقه (قندی، انگرود، انجیران و لاگزی) شكل پذیرفت. دو نقطه تودشك و تودشكچوئیه در امتداد محور ارتباطی اصفهان – نائین قرار دارد وسایر نقاط سكونتگاهی در جنوب محور ارتباطی با فاصله ۵۰۰ تا یك كیلومتر نسبت به همدیگر استقرار دارند. تودشك در سمت شرقی بخش كوهپایه قرار گرفته‌است از طرف شمال به شهرستان اردستان، از شرق به شهرستان نائین و استان یزد، از جنوب به بخش‌های جلگه و بن رود و به دهستان جبل بخش كوهپایه محدود می‌شود. این محدوده در عرض جغرافیایی ۳۲ درجه و ۲۳ دقیقه و ۳۲ درجه و ۴۹ دقیقه و طول جغرافیایی ۵۲ درجه و ۳۱ دقیقه تا ۵۲ درجه طول شرقی قرار گرفته‌است. ارتفاع از سطح دریا در سمت جنوبی ۱۰۸۰متر و در قسمت شمالی ۲۴۰۰ متر می‌باشد كه با شیبی ملایم به سمت جنوب (زاینده رود سرازیر می‌شود. مركز دهستان شهر تودشك می‌باشد كه در ۲۰ كیلومتری شهر كوهپایه در موقعیت ۳۲ درجه و ۴۲ دقیقه عرض شمالی و همچنین ۵۲ درجه و ۴۰ دقیقه طول شرقی از نصف النهار گرینویچ در كنار جاده ترانزیت اصفهان، به پنج استان جنوب و جنوب شرقی كشور قرار دارد. بر این اساس بطور مستند می توان گفت از لحاظ موقعیت جغرافیایی شهر تودشك تقریباً در مركزی‌ترین نقطه نقشه كشور ایران قرار گرفته است. نقاط تودشك و تودشكچویه ظاهراً از پیشینه تاریخی یكسانی برخوردار می‌باشند و به علت قرارگیری در كنار همدیگر داری هماهنگی فرهنگ و آداب و رسوم می‌باشند.لغت تودشك (Toudeshk) از كلمه تودشتك (Toudeshtak) بوده به این مفهوم كه به لحاظ وجود ارتفاعات اطراف این نقطه فضای بازی جهت كشاورزی به وجود آمده و تقریباً نسبت به اطراف حالت دشت داشته‌است و به مرور زمان به تودشك تغییر نام یافته‌است تودشكچویه به معنای تودشك كوچك می‌باشد. البته در نگارش Toodeshk و Tudeshk هم نوشته می‌شود اما نگارش صحیح Toudeshkاست و همخوانی با تلفظ صحیح آن بیشتری به لهجه محلی تودشكی دارد. در خصوص وجه تسمیه نقطه صادق آباد، بانی و شكل دهنده آن دارای اهمیت است و در زمینه نقاط مزرعه كهنه و نو شكل گیری تمدن و تقدم و تاخر آنها قابل توجه‌است و وجه تسمیه رجان مشخص نیست. منشا پیدایش نقاط تودشك و تودشكچویه كاملاً مشخص نیست ولی سابقه نقاط مزبور بسیار طولانی است به نحوی كه برخی این سابقه را به زمان قبل از میلاد نیز می‌رسانند. این پیشینه را با بررسی گویش و ساختار معماری منطقه و همچنین نوع كشاورزی و زندگی مردم این منطقه بوضوح مشخص می‌باشد. همچنین در اطراف این منطقه مداركی مبنی بر ارتباط قوی مردم این منطقه با كرمان، شیراز، نایین، یزد، زابل دارد. همچنین بهاء الدین پدر خواجه شمس الدین محمد بن محمد حافظ شیرازی (حدود ۷۲۷-۷۹۲ هجری قمری)، شاعر و غزلسرای بزرگ قرن هشتم ایران و یكی از سخنوران نامی جهان تاجر و از اهالی تودشك یا تودشكچو بوده است. البته محل تولد حافظ شهر شیراز بوده است و در شیراز زندگی نموده و نیز وفات یافته‌است. پس از وفات پدر حافظ در سن هشت سالگی و دوران طفولیت به همراه مادرش به شیراز مهاجرت نمود و نزد خانواده مادری دوران كودكی را سپری كرد. بسیاری حافظ شیرازی را بزرگ‌ترین شاعر ایرانی تمام دورانها می‌دانند. گفته شده كه حافظ در تمام عمر در شیراز ماند و هرگز به سفر نرفت، تنها یك بار قصد كرد تا از زادگاه پدری خود دیدار نماید كه به هر حال این سفر بدلایلی انجام نشد. بدنبال شكل گیری نقاط تودشك و تودشكچو مزارع صادق آباد، مزرعه نو و كهنه و رجان به عنوان مراكز فعالیت كشاورزی شكل پذیرفته‌اند روند توسعه نقاط تودشك و تودشكچویه به صورتی است كه دو بخش قدیمی و جدید در آن وجود دارد، بخش قدیمی بافت با سابقه‌ای را تشكیل می‌دهد و بافت جدیدی سابقه كمتری دارد. در هر دونقطه تودشك و تودشكچو بافت جدید شامل محله‌هایی است كه عمدتاً در سالهای پس از انقلاب شكل گرفته‌است از این محله‌های می‌توان از محله نوبنیاد جنوب غربی تودشك و محله نوبنیاد شمال غربی تودشكچویه نام برد. سایر نقاط تودشك به علت توسعه كم كالبدی و فیزیكی از تقسیم بندی قابل توجهی برخوردار نیستند. وجود اراضی بایر در جنوب غربی تودشك و نیز در شمال غربی تودشكچویه جهت توسعه مناسب را برای نقاط مناسب را برای نقاط مذبور زمینه سازی نموده‌است. به نحوی كه شكل گیری محله نوبنیاد در جنوب غربی تودشك و واگداری قطعات زیادی از پلاكهای مسكونی به متقاضیان و شكل گیری برخی از آنها به خوبی توسعه فیزیكی تودشك را به سمت جنوب غربی نشان می‌دهد. همچنین شكل گیری واحدهای خدماتی و منازل مسكونی با تصرف اراضی بایر شمال شرقی تودشكچو و تشكیل محله نوبنیاد زمینه سازی‌های توسعه كالبدی آن را به سمت شمال شرقی كاملاً روشن می‌دارد.