روستای سهروفیروزان كه در گوشه ای از سرزمین باستانی ایران قراردارد به استناد منابع كمیاب اما متقن، از قدمت و دیرینگی بسیار برخورداراست اگر چه در دیرینگی این دیار شكی نیست اما به علل گوناگون وازجمله عدم دقت در ضبط حوادث و استفاده از گل و خشت در بناها به جزاشاراتی كوتاه چیز قابل توجهی دردسترس نیست. دهستان سهروفیروزان در عرض جغرافیایی ۳۱ درجه و ۳۲ دقیقه تا ۳۱درجه و ۲۷ دقیقه و طول شرقی ۵۱ درجه و ۳۳ دقیقه تا ۵۱ درجه و ۳۰دقیقه قرار دارد.از شمال به كوه اجگر و زاینده رود،ازسمت جنوب به كوههای اشترجان و قلعه بزی، ازسمت غرب به دهستان اشترجان و از شرقبه رودخانه زاینده رود منتهی می شود. راه های متعددی این دهستان را به شهرستان و استان اصفهان متصلمی كند كه مهمترین آنها از طریق اصفهان- فلاورجان- سهروفیروزان، به طول ۲۸ كیلومتر و از طرق پیربكران به طول ۲۴ كیلومتراست. شغل بیشتر ساكنان دهستان كشاورزی است، براساس سری شماری سال ۱۳۷۵ دهستان دارای ۱۳۵۱۹ نفر جمعیت می باشد كه از این تعداد۶۸۶۸ نفر مرد و۶۶۵۱ نفر آنان زن می باشند. محصولات این ده : برنج،غلات،سیب زمینی،پیاز،هویج،كلم،زردآلو و به است. از آثار تاریخی كه از این شهر بر جای مانده پل تاریخی بابا محمود است كه بر روی رودخانه زاینده رود احداث گردیده و همزمان با این پل مسجد تاریخی بابا محمود می باشد كه در سال ششصد و نود هجری ساخته شده وهنوز پابرجاست وازآن بهره برداری می شود. دهستان سهروفیروزان ازتوابع لنجان سفلی،لااقل حدود یكهزارسال قدمت تاریخی دارد وده قرن پیش ،شهری بزرگ ومتمدن بوده كه شهر فیروزان نام داشته ودر آن تاریخ مردی به نام الجایتو در این شهر با عظمت سلطنت می كرده تا اینكه در پایان دوره مغول تیمور لنگ گور كانی شهر اصفهان را به مدت شش ماه محاصره وقتل عام و ویران می كند وشهر فیروزان هم از آسیب او مصون نمی ماند ساختمان های تاریخی بسیاری در این شهر ئر زیر خاك مدفون می باشد ودر دوره حكومت ظل سلطان در اصفهان در حدود هفت خم خسروی پراز سكه های طلا در سهروفیروزان كشف شد كه می گویند همه را ظل سلطان به تاراج برده به هر جهت در دوران ما نیز این دهستان به عنوان دهستان نمونه شناخته شده واز ویژگیهای آن اینكه دارای مردمی ادب پرور واهل ذوق می باشد .(نقل ازكتاب زاینده رود و تاریخ اصفهان در سالها پیش شهری وجود داشت كه به ان شهر فیروزان میگفتند و در هفت فرسنگی اصفهان واقع شده بود . این شهر ( سهروفیروزان قدیم)بر طبق گفته جهانگردان و مورخان دارای باغات و جویبارهای زیادی بوده و رونق اقتصادی و سیاسی زیادی داشته است. سهروفیروزان در قدیم دارای فرهنگ و اداب خاصی بوده از جمله ابن بطوطه در سفرنامه خود از سهروفیروزان اسم میبرد . در سایت ویكی پدیا كه قسمتی از انرا در ان سایتا صلاح نمودم .چنبن نوشته شده .: از شوشتر به سوی اشتركان(واقع در نزدیكی اصفهان) سپس به «فیروزان»(شهر فیروزان كه اكنون با نام سهروفیروزان شناخته میشود) در هفت فرسنگی اصفهان . ابن بطوطه جهانگرد معروف مراكشی و مسلمان به سال ۷۲۷ (حدود ۷۰۰ سال پیش) از لنجان گذشته است و از شهرهای سهرفیروزان و اشترجان عبور كرده است. «…….. سپس به شهر سهرفیروزان رفتم شهری كوچك و نهرها و باغها و درختان دارد . و بعد از نماز عصر بود كه به این شهر رسیدم و مردم برای تشییع جنازه ای به بیرون آمده بودند و از پیش و پس مشعلها افروخته بودند و به دنبال آن شیپورها می زدند مغنیان آوازهای طرب انگیز می خواندند. ما از كار آنان در شگفت شدیم و یك شب در آنجا ماندیم. دكتر سیروس شفقی در كتاب جغرافیای انسانی می نویسد :كه شهر فیروزان كه امروزه به آن سهرفیروزان گفته می شود در ۲۵ كیلومتری جنوب غربی اصفهان واقع شده است. و هم اكنون ۵ هزار نفر جمعیت دارد (۱۳۷۵) این آبادی از سه محله سهر ، فیروزان وكیادجان تشكیل شده است. و چنین تصور می رود كه بخشی كه امروزه به نام سهر و یا شهر معروف است در گذشته مركز شهر بوده است و مراكز خرید و فروش در آن تمركز داشته است . درباره بزرگی و عظمت شهر شواهد زیادی در دست است از جمله وجود قبرستان بسیار بزرگی در غرب آبادی كه در پای كوه گسترش دارد در این قبرستان به مقابر بزرگی برمی خوریم كه هنوز پابرجاست از آن جمله مقبره شیخ احمد و بابا محمود را می توان نام برد. در سهروفیروزان گنجها و خمره های زیادی بر اساس گفته های افراد مسن در قدیم كشف شده است از جمله هفت خمره خسروی كه توسط ظله سلطان به تاراج رفت. تا كنون كوشش و تلاشی برای كند وكاش در باره سهروفیروزان قدیم انجام نشده و هنوز اثار و ابنیه قدیم ان در زیر خاك مدفون است و به امید روزی كه در این باره سعی و تلاشی صورت گیرد تا این اثار به دست نا اهلان نیافتد .و این تلاش بعضی افراد كه جدیدا به دنبال این مسائل هستند و سعی در پیدا كردن اثر و یا اثاری از سهروفیروزان قدیم و به یغما بردن ان هستند بی اثر شود.