زادگاه من روستایی به نام حرجند در۷۵ كیلومتری كرمان است
كه قدمت زیادی دارد اسم ان در لغت نامه دهخدا جلد هشتم آمده كه معنای ان لشكر ازاد است.
حرجند در۸۸كیلومتری جنوب شرق راور قرار گرقته است این دهستان با۲۱۱۸/۷۴۹كیلومتر مربع مساحت ۴۲درصد از وسعت بخش كوهساران را در بر میگیرد موقعیت طبیعی تپه ای به مختصات طول جغرافیایی۵۷/۰۹ وعرض جغرافیایی۳۰/۴۱ و ارتفاع متوسط۲۳۲۰متركه در۲۹كیلومتری جنوب شرق شهر هجدك و۳۴كیلومتری شمال شرق شهر چترود قرار گرفته است.
اب و هوا: بری و خشك معتدل تا خنك
رودها ومنابع اب: قنات رقعه كبیره ,قنات حرجند ,چشمه كوه نیمانگ و رود خانه فصلی در غرب ابادی (این رودخانه
الان دیگه جریان ندارد)
پوشش نباتی
گیاهان دارویی: آویشن ,آلاله ,زیره ,گل گاو زبان ,گل ختمی ,خاكشیر ,پونه ,بومادران ,بالنگ ,اشترك ,كاكوتی
,ازگن و گل بابونه.
گیاهان صنعتی: انغوزه و گون
گیاهان علوفه ای: درمنه ,شور ,گندبور ,قیچ ,كنگر ,لاشی ,هریشو ,كلغر ,كما و فرمه.
گونه های درختی و درختچه ای: گز ,بنه ,انجیر ,زرشك (زارچ) ,بادام كوهی و كتیرا.
حیوانات: گاو ,گوسفند,الاغ ,و از طیور مرغ.
تاریخچه ده
گذشته ده براساس اسناد و مدارك مكتوب: انچه در جلد هشتم لغت نامه دهخدا درباره ی روستا امده است
به شرح زیر میباشد:
حرجند نام یكی از دهستانهای بخش مركزی شهرستان كرمان است. این دهستان در شمال شهر كرمان
واقع و حدود ان :از شمال به بخش راور, از خاور به بخش شهداد, از جنوب به بخش درختنگان, از باختر
به دهستان زنگی اباد و حتكن.
منطقه ای است كوهستانی و دامنه ای با هوای سردسیر دو رودخانه در این دهستان جاری است,
یكی از مركز دهستان به خاور به طرف شهداد و دیگری از مركز به طرف جنوب باختری جاری و به
اراضی چترود منتهی میشود.
محصولات عمده ان حبوبات, تریاك, سیب زمینی و میوه جات است. انار ان به خوبی مشهور است.
شغل مردم زراعت, مكاری و صنایع دستی قالی بافی با نقشه است .زبان فارسی, مذهب شیعه است.
راه فرعی راور از این دهستان میگذرد این دهستان از ۱۳۵ ابادی كوچك و بزرگ تشكیل شده است.
جمعیت ان حدود ۵۸۰۰ نفر است. مركز دهستان قریه ی حرجند و قریه های مهم ان به شرح زیر میباشد:
چترود, سردر, ده زیار, سراسیاب شش, هوتك, معدن ذغال سنگ كه اخیرا در این دهستان كشف شده
است (از فرهنگ لغت جغرافیایی ایران جلد۸).
اما امروز
به مركزیت روستای حرجند مشتمل بر ۶۲ روستا، مزرعه و مكان به شرح زیر:
۱ – باداموییه، ۲ – چناروییه، ۳ – خاركوییه، ۴ – دهنو حاج اسماعیل، ۵ – دهنو علی
شهری، ۶ – قنات قاضی، ۷ – كریم‌آباد، ۸ – هروز سفلی، ۹ – هروز علیا،۱۰ – آب بید،
۱۱ – آدوری، ۱۲ – باباكزی، ۱۳ – باغ حسینیه، ۱۴ – جرك، ۱۵ – چشمه درشیش، ۱۶ – چشمه
شیشتا، ۱۷ – حرجند، ۱۸ – حسین‌آباد، ۱۹ -خداداد، ۲۰ – درب هزار، ۲۱ – دستوییه، ۲۲
– دهوهنگ، ۲۳ – دهوییه، ۲۴ – دیكوییه، ۲۵ – رضاآباد، ۲۶ – رقعه كبیر، ۲۷ – رود
غدیر، ۲۸ – رونی، ۲۹ -كوهسار، ۳۰ – سكتوییه، ۳۱ – سرتكر، ۳۲ – شفیع‌آباد، ۳۳ –
شیشتوییه، ۳۴ – علی‌آباد، ۳۵ – قنات حاللك، ۳۶ – قنات صالح، ۳۷ – گچ سفلی، ۳۸ –
گچ‌علیا، ۳۹ – گزك، ۴۰ – گورك، ۴۱ – گوركانی، ۴۲ – تیموگ، ۴۳ – همت‌آباد، ۴۴ –
هنگ، ۴۵ – هیكوییه، ۴۶ – پاچنار، ۴۷ – دهنوگروك، ۴۸ – دهنه تنگل، ۴۹- سراشك، ۵۰ –
سهرنگ، ۵۱ – كهنوج، ۵۲ – گروك، ۵۳ – گودگاذر پایین، ۵۴ – مزرعه حسن‌آباد، ۵۵ –
دیدی، ۵۶ – محمدآباد، ۵۷ – هور، ۵۸ – قلایه، ۵۹ - حسین‌آباد، ۶۰ – آسیاب، ۶۱ –
عصمت‌آباد، ۶۲ – باباشمس.
تذكار – نام روستاهای ردیف ۱۳ و ۲۹ دهستان فوق قبلا باغ خان و ریشقان بوده كه بر
اساس این تصویب‌نامه به باغ حسینه و كوهسار تغییر می‌یابد.
گذشته ده براساس گفته مردم
نام ده: حرجند یعنی لشكر ازاد, حر یعنی ازاد و جند یعنی لشكر یا سرباز, این نامگذاری از واقعه
كربلا روی این خطه گذاشته شده است چرا كه از همه جا سربازان جمع شده بودند كه به جنگ
كربلابروند كه خبر امد جنگ تمام شده سربازان ازادند و چون چون در این محل ازاد شدند عده ای
برگشتند و عده ای ماندند و در كنار افراد محلی این اب و خاك را حرجند یعنی سرباز و یا لشكر ازاد نامیدند.
سابقه تاریخی این روستا به صدها سال قبل برمیگردد با توجه به سنگ قبرهای به جا مانده در قبرستان
این روستا مشخص میشود سابقه این روستا حتی به قبل از اسلام بر میگردد انچه مشاهده شده
سنگ قبرهایی كه تاریخ انها بعضا به سالهای ۲۰۰ و۳۰۰ هجری قمری باز میگردد (كه الان اثری از انها
نیست و مفقود شده اند).
اماكن و بناهای تاریخی
۱-كاروانسرای زیر ارسی كه در داخل ابادی و در مسیر ارتباطی جاده قدیم شهداد, راور قرار گرفته است.
۲-چهار اسیاب ابی در روستا است كه عبارتند از: ۱-اسیاب خزر ۲-اسیاب میون ۳-اسیاب پوزه كمر ۴-اسیاب
كاروانسرا, اسیاب كاروانسرا كاملا تخریب شده است و از اسیاب های دیگر فقط اثاری به جا مانده است.
۳-درخت چناری كه قدمت ان به هزاران سال میرسد.
۴-دو گرمابه كه یكی تخریب و دیگری كاهدان شده است.
۵-سنگ قبرهایی كه قدمت انها مربوط به هزار سال قبل است و الان موجوذ نمی باشند.
۶-یك گنبد كه به گنبد سلام الله معروف است و نیمی از ان تخریب شده است.
۷-یك قلعه كه در گذشته از ان به عنوان نگهبانی و حراست از ده مورد استفاده قرار میگرفته است .
كوچه ها, خیابانها, میدان ها
ورودی هادی پور, ورودی امام خمینی(ره), ۹خیابان و ۱۲كوچه, خیابان شهید ائمی پور, خیابان ازاده موسوی,
خیابان شریعتی, خیابان شهید حمامی زاده, خیابان شهید نجفی, خیابان شهید بیرجندی, خیابان شهید شعاعی.
جدایی مكانی و راه های ارتباطی
یك طرف راه كرمان, یك طرف راه قنات سه, یك طرف راه گورك و یك طرف راه گروگ و هنك.
مسكن وتسهیلات
بافت اغلب مساكن روستاهای این دهستان به سورت مجتمع بوده و در گذشته برای ساخت خانه ها
از سنگ وگل, خشت و گل استفاده میشده است اما امروزه از اجر و اهن و سیمان همچنین
سقف خانه ها در گذشته گنبدی بوده است اما امروزه اكثر خانه ها بازسازی بنیاد مسكن بعد
زلزله سال ۱۳۸۳ است.
خانه های گذشته بزرگ بوده است و دارای چندین اتاق ولی خانه هایی كه بنیاد مسكن ساخته است
۴۰ یا ۶۰ متری است به طور كلی ۳۰۰ واحد مسكونی در طرح مقاوم سازی و باز سازی منازل
احداث گردیده است و قرار بوده كه یك خانه هم به عنوان خانه عالم نیز ساخته شود ولی
اقدامی صورت نگرفته است.
سیمای ده
شكل سكونت
شكل سكونت در روستا از نوع متمركز است كه منازل حاشیه محور اصلی را اشغال كرده و با كوچه
و خیابان ها از هم جدا میشوند و تاسیسات دیگر در اطراف ان هستند.
محل اماكن عمومی
مدرسه ها, غسالخانه و زمینهای كشاورزی در اطراف قرار دارند اما مساجد, تكیه ها و
حمام های عمومی در درون روستا.
محله های روستا
این روستا به طور كلی چهار محله دارد كه عبارتند از:
۱-رقعه كه به وسیله ی رودخانه فصلی از روستا جدا میشود از ابتدای قنات رقعه شروع میشود
تا ابتدای زمین های كشاورزی
۲-پایین ده كه از تكیه ی امام سجاد(ع) شروع میشود تا ابتدای زمین های كشاورزی
۳-بالای ده كه از مسجد مسلم ابن عقیل شروع میشود تا انتهای باغها
۴-وسط ده یا پا چنار كه اطراف درخت چنار را گویند.
هر محله برای خود یك مسجد ویك تكیه دارد.
