به جرأت می توان گفت كه منطقه موچش و روستاهای این بخش تاریخی و باستانی كردستان كه در فاصله بین شهرهای سنندج و كامیاران واقع شده اند به دلیل ارتباط همیشگی و سهلی كه با مناطق مختلف و مراكز مهم حكومتی در چندین هزار سال پیش تاكنون از جمله مناطق تاریخی و باستانی ایران زمین و مناطق با قدمت بالای شهرنشینی در كردستان به حساب می آیند و در این راستا روستای گرگر علیا به دلیل موقعیت و واقع شدن در بین كوه های مرتفع در بین راه مواصلاتی سنقر كلیایی، لیلاخ و منطقه تاریخی نهاوند و همدان و مسیر كرمانشاه و سنندج از جایگاه ویژه ای برخو ردار است.
روستای باستانی گرگر علیا به گفته علمای تاریخ و با مراجعه به چندین كتاب تاریخی و لغت نامه های معتبر كردی و فارسی جایگاهی برای عبادت زردشتیان بوده و آتشكده معروفی در این روستا وجود داشته است و وجه تسمیه این روستا به نام گرگر به معنای “گری كیو” در كردی كه همان كوه آتش است بوده و در كتاب (هه مبانه بورینه ماموستا هه ژار) و كتاب فرهنگ آبادی های كردستان از ابراهیم ایوبیان(سمكواپرام) از این وجه تسمیه برای روستای گرگر علیا استفاده شده است.
جالب است بدانید در شهرستان شوشتر در استان خوزستان شهری نیز به نام گرگر علیا وجود داشته و آبشارهای مشهور شوشتر كه به ثبت میراث جهانی نیز رسیده اند در محوطه گرگر علیا قرار دارند.
