روستای شاهینی در بیست كیلومتری شمال غربی شهرستان كامیاران قرار دارد كه جاده آن از شهرستان كامیاران به طرف روستای تاریخی پلنگان امتداد دارد كه در ۵۰۰ متری نرسیده به روستای گشكی در سمت راست جاده از راه اصلی جدا شده وبه روستای شاهینی منتهی میشود وجاده دسترسی به این روستا آسفالت است.
وضعیت فعلی روستا شاهینی:
روستای است كه از چهار طرف محاصره كوه های سربه فلك كشیده ای است ودر بین كوه ها ناپدیدشده است كه این مسئله باعث پیشرفت روستا به طرفین شده است درضمن رود خانه ای از وسط كه می گذرد باعث نصف شدن روستا به طرفین رودخانه شده است ونكته جالب كه اینجا لازم است تاكید شود این است كه طرفین رودخانه خانه ها را روبه همدیگر می سازند وهمانند سایر روستا ها خانه های پلكانی دارد وجاده چهار روستا(عصرآباد – پشاباد – گلیان – میرگسار) از این روستا می گذرد
معرفی روستا شاهینی:
از لحاظ وضعیت طبیعی و اقلیمی شاهینی یك روستا كوهستانی با آب و هوای سرد كوهستانی است كه دارای تابستانهای ملایم و زمستانهای سرد می‌باشد.بافت منازل روستا بیشتر كاه گلی است ومنازل به صورت پلكانی قرار گرفته اند
مردمان روستا شاهینی:
مردمان این دیار به لباس كردی (كراس وشوال )خود را آراسته و مسلط به زبان كردی (زبان مادری) هستند كه در مراسمات هه ل په ركی كواه وشوال وكلاش پوشیده ودر مراسم شركت می كنند.مردمان این روستا مشغول كشاورزی(اندك زمین زراعی كه از پدران خود به ارث برده اند)هستند
شغل جوانان شاهینی:
اكثر جوانان این روستا شیرینی پز هستند كه در شهرهای كرمانشاه واهواز و…. مشغول به كار هستند كه میشه گفت بهترین شیرینی پزهای ایران به حساب آورد ودر چندی پیش عده ای هم رو به جوشكار آورده اند
موسیقی شاهینی:
موسیقی شاهینی را می‌توان در سه بخش تقسیم‌بندی نمود اولین بخش موسیقی دینی است كه در مراسم‌مولودی به مناسبت تولد پیامبر و یا اعیاد مذهبی و مراسم عرفانی دراویش، با آواز و دف ، ریتم‌های متنوعی اجرا می‌گردد . دومین بخش را می‌توان موسیقی مناطق روستایی نامید كه به وسیلة موسیقی‌‌دان‌های حرفه‌ای اجرا می‌گردد. بیشتر این آوازها در واقع همان «گورانی»های كردی است كه به همراه سازهای مختلف اجرا میشود. گورانی یكی از مهمترین فرم‌های موسیقی كردی است مقام نیز در موسیقی مناطق كردنشین دارای جایگاه خاص خود است و تنوع آن در مناطق مختلف دلیلی بر تكاملش طی قرون متمادی می‌باشد. سومین بخش را می‌توان موسیقی روستایی و سنتی ذكر كرد كه بیشتر شامل آوازهایی چون بیت ، لاوك، سیاوچه‌مانه و چه‌پله و…. می شود.
مهمترین و عمومی‌ترین جشنی كه در میان مردم مرسوم است برگزاری جشن نوروزاست. جشن نوروز به صورت خودجوش برپائی آتش برگزار می‌گردد. عید فطر و عید قربان نیز به عنوان اعیاد مذهبی دارای اهمیت خاص هستند، همچنین میلاد پیامبر اكرم نیز به عنوان روزی خجسته همراه با مراسم مولودی خوانی و نواختن دف دارای جایگاه ویژه‌ای در میان مردم استان می‌باشد، علاوه بر اینها جشن معراج پیامبر و شب برات نیز جزو اعیاد این منطقه است.
رقص كردی (هه‌لپه‌ركی) شاهینی:
رقص كردی كه در میان مردم به آن «هه‌لپه‌ركی» می گویند ، با زیبائی خاص ، آئینه‌ای تمام نما از زندگی گذشته این مردم است كه به صورت زنده در زمان حال در وجود آنان در حركت و جریان است. اگر به ریشه‌یابی و علل به وجود آمدن این هنر توجه نمائیم باید اذعان نمود كه این هنر ریشه در زندگی و كار روزانه مانند كشاورزی، اعتقادات دینی، مراسم و جشن‌های بزرگ، بازیهای محلی، جنگ و دفاع حالات روحی و درونی افراد دارد برون‌گرایی مردم كرد تأثیر كاملی بر این رقص داشته به طوریكه رقص كردی كاملاً بیانگر فعالیت‌های درونی، طرز فكر و شرح اتفاقاتی است كه بازآفرینی این اتفاقات در قالب هه‌لپه‌ركی پدیدار گشته است. رقص كردی به علت دور بودن از ابتذال از یك سو و پیوند تاریخی و اجتماعی با زندگی از سوی دیگر، در میان تمام طبقات مردم به عنوان یك ارزش تلقی می‌گردد به طوریكه در تمام مراسم برگزاری آن مرسوم بودند و بیشتر مردم نیز در دایره رقص قرار می‌گیرند
رقص كردی به صورت جمعی و حركت آن به صورت دایره‌وار بوده و نفر اول به علت دستمالی كه در دست دارد «سرچوپی» نام دارد. دستمال نمادی از نشانه و پرچم هر منطقه و قوم بوده است. تغییر ریتم رقص و یك سری حركات هماهنگ با هه‌لپه‌ركی توسط سرچوپی انجام میشود مردم كرد دارای یك رقص مشترك به نام چپی بوده و مابقی شیوه ها مربوط به مناطق مختلف است كه بعضاً در یك منطقه با هم مشترك در مناطق دیگر دارای خصوصیات خود با حفظ حالات دسته‌جمعی و حركت دایره‌وار می‌باشند در این رابطه گروه‌های رقص بیشتری در این شهرها شكل گرفته است به عنوان نمونه مهمترین شیوه های هه‌لپه‌ركی عبارتند از: گَریان، هُلگرتْن، فتاح پاشایی، چُ‌پی،
طایفه شاهینی
روســـــتای شـــاهینی بر گـــرفته از ۱۸ قـــــوم (طایفه) تشكیل شده اســــت كــــــه این طایفه ها هركدام از یـــك جـــای دیگر به روســـتا مهاجرت كرده اند كه به شرح زیر طایفه ها معرفی می شوند.
۱- طـایفه ملاء صادق : پدر ملاء فتاح :پدر ملاء جلیل اسكندری
۲- طـایفه چراغ ویس : پدر ابراهیم حسن : پدرمحمد رشید
۳- طـایفه دوستی : كدخدا احمد – كدخدا حسین – اسماعیل
۴- طـایفه اسكه : معروف – رحمان – رئوف و عارف
۵- طـایفه امیرخان : حاجی امیر – حاجی امین – صالح و….
۶- طـایفه با ویس : حسن ؟ خجه – جلیل وخلیل
۷- طـایفه حسن حلیمه : عزت – یدالله – عبدالله – نامدار – بختیار
۸- طـایفه بابا ابراهیم : حاجی عظیم – منصور- شهاب و شورش
۹- طـایفه قمر وبابا علی پچه : میرزا علی احمد – غلام قمر- حاجی معروف
۱۰- طـایفه عظیم صالی : رحمان – امین – علی – احمد – ولی
۱۱- طـایفه فقیلی معروف به ملا محمد قدیمی : ملا محمد رحیم زاده
۱۲- طـایفه فلامرض : اسكه – یوسف خطائی – محمد
۱۳- طـایفه مصطفی علی : لطف الله – عبدالعلی – ابراهیم سفیه
۱۴- طایفه عبدالقادر شاپسند(معروف به طایفه قبادی) : حاجی عبدالله – فتعلی – عبدالعلی
۱۵- طـایفه فته : احمد فته – ولی فته – علی فته – سیدمحمد فته
۱۶- طـایفه حسینه : احمد – صمد – محمد شرك – رستم شرك –
۱۷- طـایفه وسینه : پدر وسینه عبدالله – صالح استاد میرزا – بخشی وحبیب الله
۱۸- طـایفه بابا دیوانه : یاره دیوانه – محمد حسن – لطف الله
