غار چاه دیو در فاصله ده كیلومتری از شهرستان دامغان و در شمال مزرعه فرح زاد روستای طاق واقع شده است. فاصله این غار از این مزرعه حدود یك كیلومتر و از روستای طاق دو كیلومتر می باشد. ویژگی منحصر به فرد این غار آن است كه بر خلاف تمامی غارهای ایران در دل دشت و در درون چاهی به عمق هفت متر قرار گرفته است. بطوری كه دهانه ورودی آن در درون چاه از نگاه رهگذران پنهان مانده است. پیشینه تاریخی این غار به زمانی كهن می رسد بطوری كه در سفرنامه اسكندر مقدونی از تونلی به نام «تا گِه آ» نام برده شده است كه در شمال روستایی به همین نام (روستای طاق) قرار گرفته است. احتمال می رود كه منظور از تونل «تا گه آ» غار چاه دیو كنونی باشد كه در نزدیكی روستای (تا گه آ) یا طاق كنونی قرار گرفته است. وجه تسمیه این غار به دلیل اعتقاد مردم بومی منطقه به وجود دیوی به نام (زینَل یا زینَب) می باشد كه این چاه و غار آن به وسیله وی كنده شده است. هرچند كه در مورد چگونگی پیدایش این غار افسانه ها و عقاید مختلفی مطرح است ولی آنچه كه به واقعیت امر نزدیكتر است این می باشد كه این غار در دامن دشت و در مسیر رودخانه قرار گرفته است و جریان های سیل در طول زمان احتمالاً راهی به درون این غار باز كرده اند و چاه كنونی آن را به وجود آورده اند. به زعم برخی از قدما و اهالی بومی محل، این غار در دل زمین قلعه های تاریخی دو روستای طاق و جزن را به یكدیگر ارتباط می داده است و محلی جهت فرار سربازان هنگام جنگ و درگیری بوده است. این غار زیرزمینی در دامن دشت «دامنكوه» دامغان و در درون چاهی به عمق هفت مترو دهانه ۴/۳ متر قرار گرفته است. شكل این چاه شبیه خمره بوده و در انتها باریك می شود. بطوری كه در انتهای این چاه خمره مانند، چاه باریك كوچكی به ارتفاع ۲/۲ متر و دهانه ۱۵/۱ متر وجود دارد كه از چاه اولی جدا می باشد. ورودی این غار در انتهای این چاه و در بخش جنوبی آن قرار گرفته است و دارای دهانه ای به عرض ۸۵/۰در۵/۱ متر می باشد. در طی مسیر چاههای عمیقی وجود دارد كه انتهای آنها مشخص نیست و صدای آب از برخی از آنها به گوش می رسد. دهانه برخی از آنها با قندیل های سست آهكی پوشیده شده است و بسیار خطرناك می باشند. این غار در مسیر رودخانه واقع شده است و در معرض سیلاب می باشد. متاسفانه امروزه به علت عدم حفاظت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری این غار باشكوه زیرزمینی در معرض انهدام قرار گرفته است بطوری كه حفاری های غیر مجاز در بالای غار و همچنین ورود شن و خاك فراوان به داخل غار باعث شده دو دهانه از سه دهانه غاربسته شود.