جاجیم كه در اصطلاح محلی به آن جاجُم گفته می شود، از قدیمی ترین بافته ها و یكی ازمشاغل مهم و پررونق زنان خراسان جنوبی به شمار می رفته است. جاجیم دست بافته ای است تار نما شبیه پَلاس و گلیم با نقوش راه راه رنگی كه از نخ‌های رنگین وظریف پشمی یاپنبه‌ای یا آمیزه‌ای از این دو ساخته می شود.
جاجیم به صورت سنتی برروی دار زمینی ساده به صورت نواری به عرض ۱۸الی ۳۵ سانتی متر و طول ۸ تا ۱۲ متر و گاهاً ۲۰ متر بسته به اندازه وابعاد محیط كارگاه بافته می شود. دستگاه جاجیم بافی دارای ساختمان ساده بوده و مشتمل بر گُله ، میخ های فلزی ، سه پایه چوبی ، نَوَرد پِی دَمه ، شَمشیرَك ، خَرَك بَند، ماكو و ماسوره می باشد.
جهت دستیابی به پارچه جاجیم با عرض دلخواه نوارهای باریك بافته شده از كناره به هم دوخته می شوند. اغلب جاجیم ها در منطقه خراسان جنوبی دارای طرح مُحَّرمات می یاشند و نقوش ساده هندسی از قبیل گلهای چندپر در رنگ های سبز، زرد ، قرمز ، سفید و بنفش دراین طرح به چشم می خورند. از جاجیم علاوه بر زیرانداز به عنوان روپشتی، روكرسی، رو تختی، سجاده ، انواع كیف ، كوسن و … استفاده می شود. در حال حاضر شهرستان قاینات به مركزیت روستای روم از مناطق عمده تولید این دست بافته در استان خراسان جنوبی است اما درسایر شهرستانها از جمله بیرجند ، سربیشه ، نهبندان وسرایان نیز تولید آن رواج دارد.
