به فرایند فرم دادن مفتول ها و ورقه های فلزی با تكنیك حرارت دادن فلز وكوفتن آن جهت ساخت انواع محصولاتی نظیر داس، چكش، نعل و زنگوله چهارپایان و …آهنگری سنتی یا چلنگری می نامند. عمده مواد اولیه مورد استفاده در صنعت آهنگری عبارتند از : قطعات فلزی مستعمل ، زغال چوب و یا سنگ (كُك) ، آب و پودرتَنوكار است
. ابزار كار آهنگر بومی از چند پُتك سبك و سنگین ، سَندان ، چكش ، قلم ، گیره و تغاری سفالین و پر از آب ،كوره ای گلی و دَم متصل به آن جهت هوادهی به زغال و تنظیم حرارت كوره تشكیل می شود. از مهمترین تولیدات آهنگران سنتی خراسان جنوبی بالاخص درشهرستان سرایان ساخت انواع زنگهای مورد استفاده دامداران و چوپانان در سایزهای مختلف كه به صورت تك وگاهاً جفتی به گردن حیوانات اهلی و سگ های گله آویزان می شود. آهنگران سنتی شهرستان سرایان از جمله صنعتگران توانمند ایران درساخت انواع زنگوله می باشند. ساخت هر زنگوله سه مرحله اساسی دارد، در مرحله اول ورق آهن مورد نیاز داخل كوره حرارت می بیند و مراحل تكمیلی بر روی آن انجام می گیرد تا بدنه زنگ ساخته شود ،در مرحله دوم تیرگذاری وسط زنگ و در مرحله بعد هم صداگیری انجام می شود كه مهارت خاص خود را می طلبد. جوشكاری و نصب مناسب تیر وسط زنگوله، جنس مرغوب و صدای دلنواز زنگوله ها، مهارت خاص و منحصر به فرد زنگوله سازان سرایانی است كه این مهارت به شماره ۸۱۲ درفهرست عادی میراث ناملموس ملی به ثبت رسیده است.
