توران فارس روستای بسیار بزرگی در شهرستان رامیان می باشدكه تقریبا همه امكانات یك شهر كوچك را دارد وحدود ۶۰۰۰نفر جمعیت دارد. از شمال با روستای تاتار و ازجنوب با روستای چاله پلرز و از شرق با روستای توران ترك و از غرب با شهر دلند همجوار است.
شغل اكثر مردم كشاورزی است و درصد باسوادی بسیار بالایی دارد.
ین روستا در دهستان دلند قرار دارد و بر اساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۵۸ جمعیت آن ۲۴۹۲ نفر (۶۵۲ خانوار) بوده است.
به نقل از بزرگان محلی و اقتباس از كتابهای متعدد و معتبر در قرن هفتم هجری قمری در، درگیری های قومی و محلی، قومی به نام طاطار به جهت نزدیك شدن به كوهپایه ها و رشته كوههای البرز خصوصاً دامنه های قلعه موران(میران) به سمت شمال به لحاظ داشتن آب و هوای معتدل و پوشش جنگلی، حملات متعددی را انجام داده تا اینكه حاكمان وقت منطقه به ستوه آمده و چون توانایی رویارویی و جنگیدن با قوم طاطار را نداشته و ضعف دولت مركزی باعث شد تا مردم منطقه و حاكمان شكست خورده از طاطارها دست كمك به دیگر ولایات خصوصاً ولایت های فارس و اصفهان دراز كرده و تقاضای كمك نمایند حاكم فارس به نام سردار بزرگ یا سردار عظیم خان شیرازی لشكری را به فرماندهی دخترش به نام ملكه توران خانم به سرزمین های استر آباد و الیدر آباد و جرجان زمین فرستاد كه با رسیدن لشكر قوم طاطار از منطقه متواری می شود، لشكر ملكه توران خانم قوم طاطار را تا حوالی رود خانه اترك دنبال كرده و چون فصل سرما و زمستان نزدیك بود لشكر توران خانم اقدام به عقب نشینی می نماید و از گرگان رود هم عبور كرده و در نزدیكی دامنه های قلعه موران در حاشیه جنگل در چند نقطه نزدیك به هم ساكن شدند بعلت طولانی شدن سكونت لشكر توران خانم در میان لشكر تنش بوجود آمده و چون لشكر از دو قوم ترك زبان و فارس زبان تشكیل شده بود میان آنان نزاع و درگیری بوجو آمد كه این درگیری به مقرر فرماندهی كشیده و موجب كشته شدن ملكه توران خانم شد. تعداد فارس زبانان بیشتر از ترك زبانان بود و ترك ها كه خود را شكست خورده می دیدند از منطقه به سمت شرق كوه های قلعه موران متواری و فارس زبان ها در همین منطقه ساكن شدند كه بعدها اقدام به درست كردن تپه های بزرگ خاكی نمودند و در اطراف همین تپه ها تشكیل آبادی دادند كه یكی از این آبادیها توران (توران فارس) نام گرفت، كه توران چندین با توسط خوانین منطقه تخریب و مجدداً توسط بازماندگان بازسازی گردیده و از آبادی توران در كتابهای معتبری چون سفرنامه دهخدا و علویان در گذر تاریخ از طبرستان تا جرجان و كتابهای متعدد دیگری نام برده شده است.روستای توران فارس واقع در دشت گرگان در سرحد منطقه روستاهای فارس نشین واقع شده است از تاریخچه و نیز دلایل شكل گیری و پیداش آن بنا بر نقل های ریش سفیدان محلی مكان اولیه ی روستا در محلی بین توران ترك و توران فارس بنام توران واقع و دارای حومه ای جنگلی بوده كه بنا به اختلافات قومی به دو روستای مزبور تقسیم شده است بنابر این همین اقوال(جمع نقل ها) توران فارس در طول حیات خود كه ۴ بار ویران گردیده است، گویا یك نوبت از ویرانی ها مربوط به درگیری و نزاع بین ارباب های ناحیه بوده كه سبب از بین رفتن روستاهای زیادی منجمله توران فارس گشته است. در دیگر موارد روستاییان ویرانی ها را به تركمن های مهاجم نسبت می دهند تنها پس از به حكومت رسیدن رضاخان و ایجاد سلسله ی…. یا خلع سلاح تركمانان(تركمن ها) و قلع و قمع آنها امنیت در منطقه بر قرار گردیده است. اهالی روستا از تیره ی فندرسكی ها هستند كه احتمالاً ریشه شیرازی دارند در سفرنامه ی ” هـ ” ل ” رابینو ” موسوم به ” از مازندران تا استرآباد” از روستای توران به عنوان یكی از آبادی های تابعه ی رامیان نامی برده شده، رامیان خود نیز از دهات فندرسك و جزء شهرستان استرآباد بوده است. در سفر نامه ی ایران و روسیه تألیف عزالدوله – ملكونوف ناحیه ی استرآباد را شامل ۶ بلوك دانسته اند و فندرسك یكی از این بلوكات محسوب می گردد. اما در شرحی كه بر دهات این بلوك آمده در حالی كه اشاره به رامیان، خان ببین و نامتلو شده نشانی از توران نیامده است در این سفرنامه كه در سال ۱۸۸۳ میلادی در ۱۰۴ سال قبل نگاشته شده به شرح طایفه ای ساكن در منطقه پرداخته شده است.
