روستای اِواتر در بین كوه های سر به فلك كشیده ی سلسله جبار البرز محصور شده است كه در نخستین بارش های پائیزی، این كوه ها پوشیده از برف شده و تا اوایل تیر ماه این پوشش برفی باقی می ماند. از نظر موقعیت جغرافیایی می توان آن را این گونه بیان كرد.
از شمال به كوه های نرگس ، شیر پشم و اوچال (مرز مشترك استان قزوین و مازندران) و از شرق به كوه های كلوان (گردنه خاكین) و رمضان دره و از جنوب به كوه های آزاتر (اَزاتر) و از غرب به كوه های پیچ بن منتهی می شود.
برای سفر به روستای اواتر باید از شهر قزوین و در مسیر طولانی و پرپیچ و خم و كوهستانی الموت به روستای گرمارود كه مسیری آسفالته است گذشت و سپس با ادامه دادن راه ، در جاده ای خاكی و شوسه به روستای نرم لات (میان دوآب) كه روستایی بسیار زیبا و به دلیل قرار گرفتن میان دو رودخانه ی پرآب ، این گونه نام گذاری شده است و دارای امام زاده ای كه مشتاقان آن حضرت هر ساله (بیشتر در فصل بهار و تابستان) برای زیارت و گرفتن حاجات خود به این روستا مسافرت می كنند.
بعد از روستای نرم لات به دلیل نبودن جاده ، مسیر را باید پیاده و یا با چارپایانی مانند اسب و قاطر و … طی كرد.در این راه با مناظر چشم نوازی مواجه می شوید كه هر بیننده ی مشتاق طبیعت را به خود جلب می كند.
روستای اِواتر به دلیل دور بودن از شهر و بكر بودنش دارای جاذبه های گردشگری و كوهنوردی و چشمه های آب معدنی مانند گرآب می باشد. چشمه های معروف این روستا عبارتند از :لیزدربند ، آب خوره ، خاكین و ولجار كه منشاء رودخانه معروف الموت از چشمه ها و رودخانه ی اواتر است.
این روستا در فصل بهار و تابستان دارای آب و هوای معتدل و دلپذیر و در فصل زمستان بسیار سرد می باشد و به دلیل سرمای شدید در زمستان و نداشتن حداقل امكاناتی مانند:برق و صعب العبور بودن مسیر رفت و آمد و نبود مدرسه ، اهالی روستا به حومه ی شهر قزوین مهاجرت می كنند و در تابستان و با پایان یافتن تحصیل دانش آموزان به روستا برگشته و مشغول زراعت و دامداری خود می شوند.
نبود برق باعث شده كه مردم شب ها با فانوس ، گردسوز و چراغ زنبوری و … روشنایی خود را تامین كنند كه از دور نمایی واقعا زیبا و بی نظیر را پدید می آورد، كه این نوع شرایط زندگی باعث شده تا مردم این روستا بصورت نمادی از مقاومت و استواری در كل منطقه ی الموت درآیند.
این روستا به دلیل داشتن فاصله طولانی از هر منطقه ی شهری و هرگونه دود و آلودگی و سروصدای اتومبیل ها به دور بوده و تنها چیزی كه در این روستا شنیده می شود صدای تكان خوردن برگ درختان كه نسیم آنها را به حركت درمی آورد و همچنین صدای گذر آب جویبارها و رودخانه ها و پرندگان زیبا و خوش صدا كه باعث آرامش شده و گوش هر عاشق طبیعتی را به خود جلب می كند.
اهالی این روستا ، افرادی بسیار زحمتكش و مهمان نواز و خون گرم هستند.این مردم نسبت به هم وابستگی خاصی دارند و در همه كارها به هم كمك می كنند. مردم این روستا برای تامین نیازهای خود و مایهتاج زندگی ، با فروش دام و یا محصولات دامی خود همچون شیر ، پنیر ، كره ، ماست ،كشك ، گوشت و پوست و محصولات زراعی خود از قبیل :سیب زمینی ، لوبیا ، جو و گندم و میوه های درختان مانند:سیب ، گردو ،فندق ، زردآلو ، گیلاس ، آلبالو ، گلابی ، آلوچه و … كسب درآمد می كنند.
زنان این روستا نیز هم دوش مردان به دامداری و یا برسر زمینهای كشاورزی به كاشت و یا آبیاری زمینها و درختان و در پاییز به برداشت محصولات خود مشغول اند. در بضی مواقع نیز به بافتن صنایع دستی از قبیل:گلیم ، نمد مالی ، پارچه بافی ، چادرشب ، ایزار یا سفره ی نان ، كرباس ،سوف یا چهار نالی ، جاجیم بافی ، قالی بافی ، جل ، دستكش و جوراب بافی مشغولند.
در كوه های این روستا جانوران وحشی و اهلی زندگی می كنند كه باعث جذابیت و یكی از دیدنی های این منطقه ی بكر شده است.
وجود جانوران وحشی چون خرگوش ، روباه ، بزكوهی ، كل ، خرس و گرگ و پرندگان شكاری و دیگر پرندگان گوناگون و زیبا و خوش صدا و انواع خزندگان و حشرات را می توان یافت و جانوران اهلی مانند: گاو ، گوسفند ، اسب و قاطر و پرندگانی چون مرغ و خروس و … را می توان دید.
وجود آب فراوان و خاك مناسب باعث حاصلخیزی و همیشه سبز بودن این منطقه ی با شكوه شده است.گیاهان خودروی وحشی كه دارای ارزش سرشار دارویی است در دامنه ی كوهها می رویند.كما ، زرشك ، ریواس ، گون و كتیرا ،كنگر ، چای كوهی ، آویشن ، گل گاو زبان ، قارچ كوهی ، شورك (سورك) ، سیاه بن ، پونه ، گل نرگس وحشی ، وارنگ كوهی ، بویه، الوهه و بوته ی گل پر و …. و درخت هایی مانند زالزالك ، كلیك ، بید ، تبریزی ، گردو ، گیلاس ، آلبالو ، آلوچه ، سیب ، گلابی ، فندق و … چهره ی این روستا را زنده و زیبا ساخته اند.
