مراسم خواستگاری معمولا بدین تربیب بود كه مادر داماد به چند تن از زنانی كه كارشان پیدا كردن دختر بود ، می سپرد كه اگر دختری را با شرایط موردنظر وی در نظر دارند به او معرفی كنند و یا درصدد پیدا كردن چنین دختری باشند . پس از مدتی ، یكی از زنان دختری را در نظر می گرفت و به همراه یك یا چند تن از زنان خانواده ی داماد برای دیدن دختر مورد نظر سرزده به خانه ی او می رفتند . دختر دم بخت بعد از مدتی با كاسه ای آب وارد اتاق خواستگاران می شد و آب را به آن ها تعارف می كرد و پس از آن به كناری می نشست . در این هنگام یكی از خواست گاران كه از همه با تجربه تر بود به طرف دختر می رفت و چادر یا چارقد دختر را كنار می زد دستی به سر وی می كشید و موهای دختر را جا به جا می كرد تا مطمئن شود كه دختر كچل نیست و موهای او عاریه ای نیست . بعد از انجام این تشریفات و پسندیده شدن دختر به خانه ی داماد می رفتند و ماجرا را شرح می دادند .داماد نیز با توضیحات خواستگاران تصویر دختر را در ذهنش مجسم می كرد و آنگاه موافقت و یا محالفت خود را اعلام می داشت .در صورت موافقت داماد ، پدر وی به همراه چند تن از بزرگان فامیل به خانه ی دختر می رفتند و به اصطلاح شیرینی می خوردند . فردای آن روز ، مادر و خاله و عمو و دیگر كسان نزدیك داماد برای بله بران به خانه ی عروس می رفتند و درباره ی مهریه و شیربها و روز عروسی و مسائلی نظیر آن صحبت می كردند . پس از چند روز از خانه ی داماد هدایایی به وسیله ی چندین مجمعه به منزل عروس فرستاده می شد . وسایل درون مجمعه ها معمولا عبارت بود از یك عدد انگشتری یا حلقه ی طلا ، یك كاسه نبات ، دو كله قند ، تعدادی لباس برای پدر و مادر و خود عروس كه بسته به فصول سال از جنس های مختلف انتخاب شده بود . البسه ای كه برای عروس فرستاده می شد . معمولا عبارت بود از چادر پیراهن ، تنبان یا دامن ، یك جفت كفش ، دو جفت جوراب و تعدادی زیرجامه هم چنین مقداری از میوه های فصل و شیرینی نیز جزو اصلی این هدایا به شمار می آمد .