فرهنگ موسیقی مازندران در ناحیه شرقی با موسیقی خراسان و تركمن صحرا آمیخته شود و درغرب كمابیش ویژگی های موسیقی گیلانی را داشته باشد .
موسیقی محلی مازندران به این نواحی تقسیم می شود : موسیقی اصیل طبری ( مربوط به كوهستان ها و جلگه های مركزی مازندران ) موسیقی علی آباد كتول ( مربوط به بلوك استر آباد قدیم به مركزیت پیچك محله ) موسیقی گداری ( به مركزیت قنبر آباد بهشهر ) موسیقی خنیایی شرق استان ( مربوط به جلگه های شرق مازندران از كردكوی تا میان درود ساری ) موسیقی غر ب مازندران ( از دو سوی رودخانه ی چالوس تا دو سوی رودخانه ی نشتا ) .
موسیقی مركزی مازندران
موسیقی مناطق مركزی مازندران كه تقریبا خاستگاه اصلی همه ی نغمات و آواها و نواهای پنج گانه ی طبری زبان به شمار می آید در همه نواحی كوهستانی از هزار جریب تا كوهستانهای كجور و محال ثلاث و در نواحی جلگه ای از میان درود تا شرق رودخانه چالوس ، عمومیت و كاربرد دارد . ااین موسیقی از یك سو بر پایه ی دو مقام آوازی پر اهمیت منطقه ، یعنی طبری و كتولی بنا شده و از سوی دیگر بر محور ده ها قطعه و تكه سازی پوپانی منطقه شكل گرفته و گسترش یافته است . دو مقام كتولی و طبری رفته رفته به موسیقی سازی منطقه راه یافتند و برغنا و تنوع آن افزودند . مقا م طبری با استفاده از اشغار منسوب به امیر پازواری ، هم در بخش سازی و هم در بخش آوازی به امیری شهرت یافت
كتولی نیز تحت تاثیر موسیقی دیگر مناطق و اقوام حالات مختلفی یافت كه اصلی ترین و كهن ترین آنها كتولی رایج در مناطق مركزی است .علاوه بر این شبه مقاماتی آوازی هم چون( چاروداری حال )و منظومه های متعددی همچون (طالبا ) اركان و اساس موسیقی این منطقه را تشكیل می دهند .
اصلی ترین و قدیم ترین بخش از این موسیقی شامل تعدادی قطعات سازی است كه به شیوه های زندگی دامی كهن اختصاص دارد . هرچند در جال حاضر جنبه های كاربردی این تكه ها از میان رفته است . ولی هم چنان در نوای ساز چوپانان و یا نوازندگان جاری است .
بخش دیگری از موسیقی سازی این منطقه موسیقی مراسم و آیین هاست كه با سورنا نواخته می شود و شاخص ترین این تكه های در عروسی جشن ها و اعیاد استفاده می شده اند .
