سردو یكی از روستاهای بسیار محروم و فقیرنشین استان كهگیلویه و بویراحمد از توابع شهرستان كهگیلویه و بخش دیشموك محصور شده در فقر است كه مردم آن با سخت ترین مشكلات و ناچیزترین امكانات دست و پنجه نرم می كنند. به نظر می رسد مردم استان كهگیلویه و بویراحمد نیزآشنایی زیادی با روستای “سردو” نداشته باشند و این روستا برای آنها نا شناخته باشد.
در این روستا كار و تلاش و مبارزه با سختی هاست كه معنا دارد و خستگی نا پذیر بودن مردم ازویژگی های ممتاز این روستا است.
خانه های این روستا ازسنگ، گل و درختان جنگلی ساخته شده و مردم این روستا سرمای سخت زمستان كوه سیاه را با كمترین امكانات می گذرانند.این روستا دارای یك مدرسه ابتدایی و یك مدرسه راهنمایی است.
تعداد بسیاری از مردم این روستا تحت حمایت كمیته امداد امام خمینی(ره) هستند، و مشكلاتی همچون:نداشتن مدرسه دبیرستان(كه باعث ترك تحصیل بسیاری از پسران و بیش از ۹۰درصد دختران شده)، نداشتن پوشش مناسب شبكه های تلویزیون و موبایل، نداشتن جاده مناسب، فقر و در آمد كم و … از مهمترین مشكلات روستای محروم سردو می باشد. مردم این روستا از ایل غیور بهمئی و طایفه علاءالدینی و مردمانی با صفا و مهمان نواز هستند.
با توجه به اینكه بعد از انقلاب خدمات گسترده ای برای روستاها انجام شده است، اما حل مشكلات اصلی این روستا ضرورت بیشتری دارد.
در رابطه با چگونگی و چرایی نام روستای سردو این نام ریشه در هویت ساختاری و شرایط اقلیمی و آب و هوایی روستا در دارد.این روستا به دلیل قرار گیری در منطقه ی كوهستانی و چسبیده به كوه سیاه دارای هوای بسیار سرد -در همه ی فصل های سال – می باشد كه به همین دلیل نام “سردو” را بر آن گذاشته اند. میتوان گفت سردو منبع غنی ومنطقه ای بسیار مستعد در رابطه با پوشش گیاهان دارویی می باشد.مسئولین محترم شهرستان و استان بدانند استفاده بهینه از پتانسیل های بالقوه این روستا در كنار روستاهای منطقه گام مهمی در راستای پیشرفت و تعالی روزافزون این مناطق محروم خواهد بود.مردم روستای سردو،در دفاع از میهن عزیزمان ایران هم در طول هشت سال جنگ تحمیلی و هم بعد از آن غیرت و تعصب بی مانند خویش را به رخ همگان كشیدند ومردانه از كشور خود دفاع كردند و برگ زرین دیگری در دفتر قطور افتخارات خود به ثبت رساندند.آفرین بر همتتان،آفرین بر نژادتان،آفرین بر اراده های آهنین و آفرین بر قلبهای سخاوتمندتان…
مردم این روستا همگی مردمانی ساده و رئوف و مهمان نواز و از ایل بزرگ بهمئی و طایفه علاءالدینی می باشند.
روستای سردو، زادگاه دلیرمردان جان بر كفی ست كه نام نیكشان در حافظه ماندگار تاریخ جاودانه خواهد درخشید…شیرمردان غیوری همچون شهیدان بیت الله آبدام ،علی نظر آسویار، و بزرگانی چون زنده یاد”عبد محمد دیبا نژاد” كه با خدمت صادقانه اش یاد و خاطره ی خود را در ذهن تمامی مردم بهمئی و مردم شهرستان رامهرمز،باغملك،كهگیلویه به جای گذاشته است.
روستای سردو آخرین نقطه مرزی استان ك.ب و در۱۱۰كیلومتری شهر دهدشت قرار دارد.فاصله این شهر تا شهر صیدون۲۰ كیلومتر و تا اهواز حدود۱۳۰كیلومتر می باشد.این منطقه دارای خاكی حاصلخیز وكوههای سربه آسمان ساییده زیادی است كه عبارتند از سیاه-منگشت-سقید-غارون و… وكوه زیبا وبلند لاله كه چسبیده به “سردو” قرار دارد. این منطقه دارای سابقه تاریخی به قدمت ۵۰۰۰ سال است. واكتشافات زیادی در این منطقه صورط گرفته كه بیشتر غیر قانونی وبه دست انسانهای سودجو قرار گرفته است.منطقه اطراف “سردو” دارای پوشش گیاهی و حیوانی زیادی است كه دیدن آنها خالی از لطف نیست.راستی یادم رفته بود كه در مورد مناطق زیارتی كه دراطراف روستا قرار دارد صحبت بكنم ،بقعه متبركه امامزاده شهسوارعلی در این روستا قرار دارد كه به علت محرومیت منطقه و عدم توجه مسئولین هیچ اقدامی برای بازسازی این مكان مقدس انجام نشده است.امام زادگان سیدمهمید(ع)،میر سالار(ع) نیز در فاصله ۲۸كیلومتر از روستا قراردارند و امامزاده محمودشاه(ع) درفاصله ۱۰ كیلومتری این روستا ودر نزدیكی روستای درغك قراردارد. امامزاده شاهزاده عبدالله(ع) كه در فاصله ۲۰ كیلومتری از این روستا قرار دارد.
