این بنا درمحله محراب آذرشهر واقع است . بنای فعلی مسجد، فاقد ارزش تاریخی و هنری است و تنها اثر بازمانده از بنای قدیمی آن، طاق مرمرین ورودی مسجد است كه از نمونه های ممتاز هنر حجاری منطقه به شمار می رود . این طاق، با انواع نقوش ختایی، شاه عباسی و اسلیمی گلدار به همراه كتیبه های خطی تزیین شده است . بركتبیه های این طاق، نام كاتب: “عبدالله” و نام حجار: “استاد ملك علی بن استاد علی حجار پیرچوپانی “خوانده می شود . شبستان مسجد دارای درها و ستون های چوبی و پنجره های مبشبك و صحن روباز است . در قسمت جنوبی حیاط، محراب كوچكی ساخته شده كه شاید به همین خاطر بدان مسجد محراب گفته می شود . طاق مرمری مسجد، درمقایسه با كتیبه مرمری گورستان پیرحیران، می تواند مربوط به قرن دهم باشد .