این بنا درجنوب صحن مدرسه طالبیه و جانب غربی مسجد جامع واقع گردیده و به مسجد شیخیه نیز معروف است و سطح آن تقریبا یك متر ازسطح مسجد جامع بلندتر است. این مسجد، دو در و پنج پنجره دارد كه همگی جدید هستند . از در ورودی اصلی وارد كفشكنی به ابعاد ۶×۷ متر و از آنجا وارد شبستان بزرگ مسجد می شوند . شبستان بزرگ این مسجد حدود ۶۰ متر طول و۲۶ متر عرض دارد . پوشش آن متشكل از ۵۴ گنبد آجری بر روی چهل ستون سنگی كبود است . همه ستون ها، منشوری و دارای قاعده ده ضلعی و سرستون مقرنس یكنواخت هستند؛ به جز یك ستون بزرگ واقع درجلوی محراب كه حجاری تزیینی مارپیچ و سرستون مقرنس پركاری دارد و از شاهكارهای هنر حجاری به شمار می رود و ظاهرا باقیمانده بنای با عظمتی است كه سابقأ درهمین محل برپا بوده است . تزیینات حجاری زیبای محراب نیز قابل مقایسه با ستون فوق الذكر است. دور تا دور مسجد دارای چندین طاقنما و خواجه نشین است كه طول همه آنها ۵/۴ متر و عرض آنها مختلف است . فضای داخلی مسجد، ساده و تزیینات آن منحصر به احادیثی است كه با رنگ روغنی سفید بر دور ستون ها نوشته شده است . در جانب غربی این مسجد، مسجد كوچكتری نیز بنا شده كه ده ستون سنگی دارد و درزمستان ها مورد استفاده قرار می گیرد . در جنوب مسجد كوچك، حیاط سه گوشی وجود دارد كه برف انداز هر دو مسجد محسوب می شود . این مسجد درطی سالهای ۱۲۳۵ و ۱۲۴۰ه-. ق توسط ملامحمد ممقانی ساخته شده است . نامبرده، رئیس شیخیه بود و حجت الاسلام نامیده می شد . وجه تسمیه مسجد نیز نام اوست .