این بنا در سمت چپ یا جانب جنوبی دالان مدرسه طالبیه و متصل به دیوار شرقی مسجد جامع بزرگ واقع شده و درگذشته به مسجد ملامحمدحسن پیشنماز معروف بوده است . نادرمیرزا، نویسنده كتاب “تاریخ و جغرافیای دارالسلطنه تبریز” درباره این مسجد می نویسد: “پس از زلزله و خراب شدن مسجد حسین قلیخان عمارت كرد برهمان بنیان قدیم و آن مسجدی است مرتفع و طلولانی و عریض … با گچ و آجر بنا شد طاقی و سقوف را هیچ قرینه نباشد ازدوسوی غرفی بدین سالهای نزدیك عمارت شده كه پوشیده رویان نشینند. و بدین جامع از رخام و كاشی هیچ نباشد. گویند نخست بنای این مسجد عثمانیان نهاده اند . بدین جامع، دوپارچه رخام صافی باشد . یكی ازآنها به میان مسجد در طاقی روبه شمال نصب شده، طول آن یك ذرع ونیم و عرض یك ذرع تبریزی باشد . دوازده سطر به خط ثلث درآن حجر نقاری كرده اند و فرمانی نیز نوشته شده است.” طول مسجد، شمالی- جنوبی است و در و دوپنجره آن به دالان مدرسه طالبیه بازمی شود . شبستان این مسجد، باهجده گنبد ضربی بر طاق ها و ده ستون دو ردیفه سنگی زیبا پوشش یافته است . گنبدها مساوی و یكنواخت هستند. درمدخل مسجد، طاق كوچكی ازآجر تعبیه شده كه درپایین آن و بالای در ورودی، آیه ۱۸ سوره توبه با خط ثلث برجسته ای گچبری گرد یده است .