یكی از دهستان های بخش رحیم آیاد شهرستان رودسر دهستان شوئیل می باشد. این دهستان در سال ۱۳۷۳ از دهستان اشكور سفلی جدا شده و اینك مركز دهستان شوئیل، روستای شوئیل بوده كه تعداد ۵۶ روستا نیز تحت پوشش دارد.
روستای شوئیل با روستاهای كیكاوس، دتورسر، تازه آباد، دشتك و زراكی همسایه بوده و در ۴۵ كیلومتری بخش رحیم آباد و ۶۰ كیلومتری جنوب غربی شهرستان رودسر واقع شده است كه تماما” در نواحی اشكور قرار دارد و به نوعی مركز اشكورات می باشد.
در كتاب وجه تسمیه روستاهای گیلان اثر مرحوم جهانگیر سرتیپ پور آمده است كه شوئیل همان «شوئیتهر = شوئیتر» روستایی است كه به گزارش پورداود به معنی سرزمین است كه در آنجا زیست كنند. خردتر از ایالت یا كشور و بزرگتر از ده. بنابراین باید سرزمینی باشد كه امروز «بلوك» خوانند.
رابینو درباره این روستا می نویسد:« شوئیل در ارتفاع ۱۲۴۵ متری قرار دارد و ییلاق عده ای از خان های رحیم آباد است كه در آنجا خانه های خوبی ساخته اند.»
شایان ذكر است،ساكنان شهررحیم آباد به سه طایفه جور حیاطی (بالا حیاطی )، من حیاطی (میان حیاطی) و جیر حیاطی (پائین حیاطی ) تقسیم می شوند كه مربوط به حیاطهای موجود در تابستانگذران اهالی شوئیل، كه معتبرترین آبادی اشكور به شمار می رفت، می‌شود. من حیاطی ها را از طایفه هزار اسب می دانند(كتاب گیلان،بخش تاریخ اشكور تالیف موسی مسعود) كه خود تاریخی دیرینه داشته و در گذشته‌های دور سرزمینهای اشكور و حتی لرستان، خوارزم و ابركوه ردپای آنان را می توان یافت.
یك از بناهای بسیار قدیمی روستای شوئیل، مسجد جامع آن ( نام محلی آن جیر مسجد) بوده كه مردم منطقه اعتقاد عمیق و قلبی به این مكان مقدس دارند. ساختمان قدیمی این مسجد به علت فرسودگی و غیر قابل استفاده بودن تخریب و با كمك مردم ،هیت امناء، انجمن های مردم نهاد و… بنای جدید آن در حال احداث می باشد.
شوئیل در ارتفاع ۲۰۰۰متری از سطح دریا قرار دارد وسر بر آستان سوری وملا خورشید یا خورشید شاه نهاده است .شوئیل در گذشته از آبادترین مناطق كوهستانی گیلان بود ، ملاكین رحیم آباد تا قبل از اصلاحات ارضی رژیم شاه جهت ، تفریح وجمع آوری محصول از ماه خرداد به شوئیل سفر وكوچ می كردند با روپوشی از تخته های كوتاه به لفظ محلی ( ست ) ومحوطه های بی درو دروازه وباغات صیفی كاری محصور شده با شاخه های درختان به لفظ محلی (چپر ) وداشتن حدود شصت الی هفتاد باب مغازه ، حمام ، پاسگاه ژاندارمری ، داروخانه ، دكتر ، دو مسجد ، مناظر طبیعی زیبا ، گردشگاهها (چاك۹ ، چشمه ها مخصوصاً چشمه كبوتر خانی كه در ضلع جنوبی شوئیل در آغوش جنگل مملو از راش در بلندی واقع شده است ، بسیارتماشایی وجالب شده وچشمه ی ویاسر هم به علت داشتن آبشار كوچك كه محل آب تنی جوانان بود ، از اهمیت خوبی برخوردار است وشوئیل در بین تمام آبادی های بزرگ ومعروف آن مانند اُمام ، دیلمان ، پیركوه ، شوك سنگ سرود ، كاكرود ، پرامكو، كجید وجوش ترین مناطق تابستان نشین كوهستانی بود در گذشته بهرتین انگورها ، زغال اخته ، گلابی ، گیلاس ، آلبالو قیسی ، حتی نمك معدنی وپیاز ، بادمجان ، زال زالك از رودبار از راه كوفكا گردنه معروف ، لبو وارد بازار شوئیل می شد .صیفی جات نیز از گیلان وارد می گردید وجه تسمیه شوئیل از نام شوئیل دهستان شوئیل به مركزیت شوئیل عبارتند از : ایمن ، توسه چالك –وربن – سورتقله – لات محله –بنان – مازگه –امیرمحمد – كیاسه –ایزوین – گراجی –دواب رئیسن – هسی كوه – بلكون – گیلانه –چمتو – سوخته كیش – خانه سرك – تكیشن – طلابنك – برمكو – اكبر آباد – صمد آباد – وگلخانی – زیراكی – دشتك – شوئیل –تازه آباد – دتوسر – تلكیان – كلكا لوس –لرده سلكابن سفلی – سلكابن علیا- سلكابن وسط- سراور سو- خرسند كلایه –مازو دره –رومدشت – كلاسر –گوره خافی –لسبو –شیركوه –شرمدشت – شفیع آباد –خراسان سر- مومن زمینی – تكاس لته رود – برگام – لیلكی می باشد .
