در گذر شاهراه ارتباطی شمال به جنوب در نواحی بخش مركزی شهرستان دلیجان واقع شده است در فاصله ۱۴۵ كیلوتری از مركز استان مركزی واقع شده است. كهن سرزمینی كه نامش خود گواهی است گویا بر تاریخ هزاران ساله اش كه گذشتگان بس دور را به اكنون پیوند می دهد. هستیجان نام گرفته از هستیا نام یكی از خدایان افسانه ای الهه آتش كه در آیین زرتشتی نگاهبان آتش مقدس آتشكده ها بوده است. آتش كده هایی كه با طلوع خورشید اسلام به بتخانه های میراث تاریخ پیوسته اند. آتش كده آتشكوه متعلق به دوره ساسانی است. سه پرستگاه كه اینك در سرزمین محلات و دلیجان قرار دارند نشانگر مسلك نیاكان این مرز و بوم به آیین زرتشت در ناحیه هستیجان و مناطق پیرامونش می باشند. هستیان الهه آتش است بر باور مردم این دیار كه به دیو شهرت دارد ولی نامش رازدار تباری بس كهن است. آشیان پر مهر و خاك كیمیاگون هستیجان آن گونه های گیاهی و جانوری را در بردارد بگونه ای كه هستیجان پناهگاه حیات وحش و منطقه حفاظت شده موته اعلام كردند.همچنین در سال ۱۳۴۶ سازمان شكاربانی و نظارت بر صید این منطقه را به مناطق قرق شده تقسیم كرد و سازمان حفاظت محیط زیست این منطقه را پناهگاه حیات وحش ایران نام نهاد . ۳۰۰ گونه گیاهی كه ارزش دارویی، صنعتی و گیاهی دارند در منطقه هستیجان شناسایی شده است.
دهستان هستیجان یكی از دهستان‌های بخش مركزی شهرستان دلیجان استان مركزی ایران است.
این دهستان در جنوب شهر دلیجان و در نزدیكی معدن طلای موته در استان اصفهان واقع شده و شامل ۱۳ پارچه آبادی است. این منطقه متشكل از روستاهایی است نه چندان بزرگ. به ترتیب جمعیت قالهر، رباط ترك، هستیجان، سینقان، مزوش، درب جوقا، فرنق، شانق ، توت، دوریدان، دوزیا و روستاهای خالی از سكنه چهار باغ و محمودآباد می‌باشند. این ۱۳ آبادی تقریبا” در كنار جاده اصفهان به تهران قرار دارند كه روستای رباط ترك به جاده متصل می‌باشد. بزرگ‌ترین روستای منطقه قالهر و دومین روستای بزرگ رباط ترك است.
چند روستا از این منطقه هنوز به زبان راجی حرف می‌زنند.
