منطقه حفاظت شده البرز جنوبی با مساحتی در حدود ۹۱ هزار هكتار، در محدوده شهرستان‌های البرز، تهران و مازندران واقع شده است.
منطقه حفاظت شده البرز جنوبی به دلیل شرایط طبیعی خود و نزدیكی به مراكز حكومتی، همواره مورد توجه حاكمان وقت بوده است به همین جهت این منطقه از سال ۱۳۴۶ خورشیدی، بر اساس مصوبه قانونی شورای عالی شكاربانی و نظارت بر صید به عنوان «منطقه حفاظت شده» معرفی شد.
شناسایی بیش از ۹۵۰ گونه گیاهی متعلق به حدود ۵۷ خانواده از گیاهان اصلی این منطقه اكولوژیكی كه تعداد بسیاری از آن‌ها به طور اختصاصی در البرز یافت می‌شوند، نمایانگر پوشش گیاهی بسیار غنی و متنوع منطقه و بالاترین گستره پراكندگی در این عرصه می‌باشد كه از قوی‌ترین فلورهای گیاهی در میان مناطق تحت حفاظت به شمار می‌رود. البته غنای گیاهی موجود در این منطقه نتیجه وضعیت خاص توپوگرافی و اقلیمی منطقه است و پوشش در ارتفاعات بیش از ۳۲۰۰ متر از سطح دریا مناسب‌تر و از تنوع ژنتیكی خاصی برخوردار است.
تنوع اقلیمی و شرایط خاص اكولوژیك و توپوگرافی منطقه البرز جنوبی شرایط زیستی مساعدی را برای زندگی انواع وحوش فراهم آورده است. این منطقه زیستگاه ۱۵۵ گونه پرنده و ۲۵ گونه پستاندار می‌باشد. خزندگان و دوزیستان نیز در این منطقه از تنوع بالایی برخوردارند. از حیات وحش این منطقه می‌توان به كل و بز، قوچ و میش، پلنگ، خرس قهوه‌ای، كبك و كبك دری اشاره نمود.
در حال حاضر قسمت جنوبی این منطقه كه در حدود یك سوم از كل مساحت آن را شامل می‌شود، تحت مدیریت اداره كل حفاظت محیط زیست استان تهران است و از نظر تقسیم‌بندی رویشگاهی، جزو ناحیه ایرانی- تورانی محسوب شده و یكی از ذخیره‌گاه‌های ژنتیكی ایران می‌باشد.
