قنات غسان از دهات زرتشتی نشین اطراف كرمان بوده است.این روستا كه در چندكیلومتری ماهان در جنوب كرمان واقع است،قدمتی از عهد بنی امیه دارد.غسان حاكم كرمان در زمان عمربن عبدالعزیز آخرین خلیفه اموی بوده وقنات هم جایی است كه آبخارج شده و كاربری كشاورزی وآبیاری دارد.
اصلیت این مردمان آذربایجانی بوده ودر كنار كوه سبلان ساكن بودند. مردمانی كه نه حاضر به قبول اسلام می شدند و نه جزیهپرداخت می كردند.بنا بر اظهارات مرزبان اشیدری،این طایفه به زور غسان به دامنه كوه جوپار درجنوب كرمان كوچیدندو پس از۸سال در این مكان ساكن شدند.این مردمان سخت كوش به كندن قنات و آبیاری زمین های بایر پرداختند.كشت گندم و انگور در كویركرمان از زحمات زرتشتیان قنات غسان است .
بنا بر اظهارات شاهپور اشیدری،زرتشتیان مهاجر آتش كوه سبلان را به قتان غسان منتقل و در آتشكده بزرگی به نام آتش ورجاوندتخت نشین كردند.این آتشكده محوطه بزرگی بوده كه شاه ورهرام ایزد ،یزشن خوانه ، گهنبارخانه ومكتب خانه را شامل می شدهاست.در دوران صفویه بهدینان این دیار به دلیل پرداخت جزیه و مالیت سنگین توان مرمت آتشكده را ازدست دادند.تااینكه مانكجیهاتریا در دوران ناصرالدین شاه قاجار به كمك زرتشتیان ایران می شتابدو جزیه را برمی اندازد.
مانكجی در نوشتارهای خود می نویسدكه آتشكده قنات غسان را تعمیر و انجمن زرتشتیان را بنا مبكند.هزینه این تعمیر را گلستانبانو دختر ایزدیار كرمانی عروس خانواده “یاند” پارسی بمبئی را پرداختند. ایزدیار همان بهدینی بود كه بر اثر فشارگنجعلی خانحاكم كرمان به همراه دختر بچه اش به هندوستان كوچید.
آتشكده قنات غسان تا دوران پهلوی دوم روشن بوده و زرتشتیان در این دیار ساكن بوده اند. بر اثر مهاجرت تمام بهدینان به شهركرمان و سپس تهران آتش این آتشكده قدیمی خاموش می شود.هم اكنون این مكان مقدس تخریب و به یادها و خاطره ها پیوستهاست.یاد موبد رستم،موبد مرزبان و موبد جمشید دستوران بزرگ قنات غسان به نیكی یاد یاد.
