موقعیت: روستای چكك از توابع بخش كوهمره نودان در فاصله ۴۰ كیلومتری شمالی كازرون و در فاصله ۷ كیلومتری شرقی تنگ چوگان(بیشاپور) و غار شاپور قرار دارد. موقیپعیت جغرافیایی آن در نقطه طول ۵۱/۳۰ درجه و عرض ۲۹/۳۰ درجه قرار دارد. در دامنه رشته كوه زاگرس واقع و محاط درجنگل بلوط می باشد و از نظر جایگاه روستا در نقطه به ارتفاع ۱۰۳۰ متری از سطح دریا قرار دارد و در اطراف آن پوشش گیاهی خوبی است.
كوه سرك از شرق تا شمال روستا كشیده شده است و كوه دوان در قسمت جنوبی روستا قرار دارد و شهرك نودان در جنوب، روستای تره دان در غرب و روستای سمغان در شمال روستا قرار دارند.
در قسمت شمال بین روستای چكك و روستای سمغان تنگ تله فرار دارد كه در قدیم محل سكونت برخی از مردم روستا بوده و در حال حاضر به یك تفریح گاه تبدیل شده كه در اوایل فصل بهار به علت سرسبزی خانواده هایی از روستاها و شهرهای دیگر سیزده بدر در آن جا می گذرانند.
جمعیت: تعداد ۳۵۰ خانوار كه درحدود ۵۰ خانوار از محل كوچ نموده اند و دارای ۱۵۰۰ نفر جمعیت است.
زبان: زبان اهالی روستای چكك لری است.
دین: دین روستای چكك ۱۰۰% اسلام و مذهب ۱۰۰% شیعه است.
شهدا: روستای چكك دارای ۵ شهید و ۶ جانباز است.
فرهنگی: اهالی روستا اكثراً با سواد هستند و تعدادی از آنها در نهادهای آموزش و پرورش و نظام و كارمند دولت مشغول به خدمت هستند.
درآمد روستا: به علت نداشتن زمین های زراعی دائمی و آب كشاورزی، اكثراً شغل آزاد و دارای باغات دیم انجیر و انگور در ارتفاعات كوه دوان و كوه سرك می باشند.
امكانات روستا: روستای چكك دارای یك مدرسه ابتدایی به نام شهید محمدی و دو مسجد صاحب الزمان(عج) و امام حسین (ع)و یك حسینیه در حال احداث است و از امكانات آب و برق و گاز برخوردار است. امكانات روستای چكك نسبت به شهرك نودان در سطح بسیار ضعیفی قرار دارد.
چكك از آغاز تا كنون
بیش از ۲۷۰ سال پیش در حدود سالهای ۱۱۵۵ تا ۱۱۶۵ (هـ . ق ) مردمانی به سركردگی ملا محمد حسین خواجه از میمند فارس به سمت كازرون مهاجرت كردند . آنها دامدارانی بودند كه به خاطر یافتن چراگاههای مناسب برای دامهایشان مسیرهای دشواری را طی نمودند تا اینكه این منطقه را به دلایلی از قبیل : دامنه های وسیع و سرسبز ، جنگلی بودن منطقه ، وجود چشمه های آب شیرین ، قابلیت دفاع در برابر راهزنان ، قرار گرفتن در كنار محور اصلی جاده ای و از همه مهمتر زمینهای مناسب برای كشت دیم انتخاب كردند .
پس از طایفه ی ملا محمد حسین ، گروه دیگری به سركردگی علی داد و محمدعلی از تنگ پیر سبز واقع در ۷ كیلومتری جنوب غرب روستا به این منطقه مهاجرت و در كنار طایفه ی خواجه ساكن شدند .
پس از این دو گروه ، قبیله دیگری به سركردگی ملّا ممیر ده تینی از روستای ده تین واقع در محدوده ی شهرستان ممسنی به سمت چكك سرازیر شده و در سوی دیگر دره ی شمالی روستا سكنی گزیدند . بدین ترتیب جمعیت روستا در سال ۱۱۶۴ هـ . ق به طور تقریبی به ۷۰ خانوار نزدیك شد .
با متراكم شدن جمعیت در شمال شرقی روستا و گستردگی آن عواملی چند باعث مطرح شدن سریع روستا در منطقه كوهمره گردید.
از جمله می توان به : ساختن محفظه ی درونی آب انبارها با ساروج ( خمیری از آهك و خاكستر ) ، ساخت خانه های مسكونی با گچ و سنگ ( كه تا آن زمان میان روستاهای همجوار نادر بود ) ، اقتدار كدخدایان و همچنین محیط اكولوژیكی مناسب اشاره كرد .
در سال ۱۲۹۹ كواتای بزرگی در كشور شكل كرفت و به دنبال آن قانون اصلاحات ارضی تصویب شد . پس از سالها این قانون در سال ۱۳۲۴ در چكك اجرا شد و به خاطر مقاومتهایی كه در برابر این قانون صورت گرفت تعدادی از كشاورزان دستگیر و اموال آنان نیز مصادره گردید و همچنین منزل كدخدای وقت ( علیمرادخواجه ) نیز به دلیل مقاومت در برابر سربازان رژیم به آتش كشیده شد .
در سال ۱۲۹۴ كه به سال غارتی ( اصطلاح بومی ) معروف است متواری مشهور به نام علی آرندی از روستای جروق به روستای چكك می گریزد و به این روستا پناه می آورد ، مردم چكك نیز از روی ترحم و دلسوزی این شخص را پناه می دهند . در حالی كه مأموران شخص متواری را تعقیب كرده و در یك درگیری علی آرندی و یكی از امنیه ها در خانه یكی از روستائیان كشته می شوند . با پیچیدن این خبر در روستا همه مردم ده از ترس جان خود ، مال خود را رها كرده و به كوهها و روستاهای اطراف می گریزند . پس از این واقعه ، امان نامه ای از سوی بخش دار شهرستان كازرون تنظیم و برای روستائیان آواره فرستاده شد . روستائیان نیز با تسلیم نمودن شخص قاتل ، در حالی به روستای خویش بازگشتند كه چند ماه از خانه و كاشانه ی خویش بی خبر بودند ؛ در واقع خانه های آنها به غارت رفته و زمینهای كشاورزی آنها به دلیل نبود آب و عدم رسیدگی ، لم یزرع مانده بود . این اتفاق تأثیری بسیار منفی بر اقتصاد روستا گذاشت و سالها از پیشرفت اجتماعی – اقتصادی روستا جلو گیری كرد .
در سال ۱۳۵۸ یعنی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، جوانان روستا برای به چرخش درآوردن اقتصاد چكك با همكاری دولت ، كارخانه گچ را تاسیس نمودند ولی به علت عدم حمایت نهادهای مربوطه در سالهای جنگ و نیز سقف درآمدی پائین فروش گچ در سال ۱۳۶۵ بتدریج منحل گردید ، بازمانده های این كارخانه هنوز در سمت شمالی روستا وجود دارد .
در پایان لازم به ذكر است كه مسیر گسترش كنونی روستا از حدود سالهای ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۵ از سمت شمال شرق به جنوب ( در امتداد جاده اصلی روستا ) آغاز گشته و این گسترش مسكونی با افزایش جمعیت و غیر قابل سكونت ماندن بافت قدیم روستا و نیز نزدیكی به مسیر مواصلاتی شیراز – بوشهر در همان ابتدا ، افزایش بسیاری پیدا كرده است ؛ با این توضیحات این گسترش انسانی باعث قطع درختان بیشمار و از بین رفتن مراتع و مزارع كشاورزی گردیده است .
وجه تسمیه
چكك در فرهنگ فارسی به معنای چكاوك ( پرنده ای كوچك و خوش آواز ) است كه چكوك نیز تلفظ می شود . با این حال معدودی محقیده دارند كه چكك از ریشه ی واژه ی ( چك ) به معنی پیچیدن خبر و افتادن آن بر سر زبانهاست و دلیل آن را نیز پیچیدن سریع اخبار در این روستا می دانند .
اما نظریه آخر كه به نظر می رسد به حقیقت بیشتر نزدیك باشد این است كه واژه ی چك در لهجه ی لری قدیم به معنی جرگه یا گروه است و واژه چكك به معنی گروه های كوچك مختلفی است كه در محل كنونی روستا تجمیع یافته و یك اجتماع روستایی را تشكیل داده اند .
طوایف روستای چكك :
در بررسی تاریخی كه از روستای چكك صورت گرفت گفته شد كه سنگ بنای این روستا در ابتدا به وسیله طوایف مختلفی از مكانهای مختلف ، پایه گذاری شده است .
این طوایف از همان ابتدا بجز در موارای خاص با یكدیگر در صلح و سازش بسر می بردند ؛ اما با این حال طبق رسومات كهنه قبیله ای دامنه اختلافات طایفه ای هنوز نیز بصورت نامحسوسی در روستا مشاهده می گردد .
از طوایف معروف روستای چكك می توان به خاندان خواجه و ملی زاری اشاره كرد . در حال حاضر این دو خاندان در كنار خانواده های مختلفی از جمله علیزاده ، محمدی ، دهقان ، عزیزی و رئیسی با صمیمیت كامل در كنار یكدیگر چشم انتظار فردای روشنی برای روستای خویش هستند .
