روستای دره صیدی

دره صیدی نام روستایی در ۱۰ كیلومتری شمال بروجرد است.
طبیعت بكر و دست نخورده همراه مردمانی سختكوش و مهربان جلوه ای ویژه به این روستا بخشیده است، این روستا از لحاظ طبیعت زیبا و دست نخورده یكی از بهترین روستا‌های ایران است.
طبیعت بسیار زیبای اطراف جاده روستا باعث شده تا جمعیت زیادی از مردم شهرستان بروجرد روزهای تعطیل خود را به پیاده روی در این جاده سپری كنند.
رودخانه ای كه از كنار این جاده می‌گذرد چشم هر بیننده ای را به خود جلب می‌كند. بیشه‌های اطراف این جاده خاكی زیستگاهی امن برای پرندگان و دیگر جانوران كم یابی چون كبك آهوی وحشی ، روباه، گرگ و دیگر جانداران فراهم آورده است.
این روستا ۳۰ شهید را تقدیم به خاك كشور عزیزمان ایران كرده است.
شغل بیشر مردم این روستا كشاورزی است ولی به علت خشك سالی كشاورزی این منطقه دچار افول شده و این خود باعث شده تا برخی از جوانان شغل پدری خود را رها كرده و به شغل‌های دیگری چون كار با ماشین بپردازند.
این روستا از قدیم مورد توجه بزرگانی چون آیت ا.. بروجردی بوده است به گونه ای كه شخص ایت ا.. بروجردی این روستا را دار المؤمنین نامید ودر حق مردم این منطقه بسیار دعا می‌كرد این روستا امكاناتی چون مركز خدمات كشاورزی، مدرسه راهنمایی و ابتدایی، وجاده آسفالته را داراست.
با وجود مشكلات فراوان افرادی در این روستا توانسته اند مدارج علمی را گذرانده و به دانشگاه راه یابند.
روستای دره صیدی از نظر جمعیتی بافتی خالص دارد در این روستا همگی افراد نام خانوادگی كاوند دارند جز دو یا شاید سه خانواده از آنها هم از روستا‌های اطراف به این روستا مهاجرت كرده اند،بافت خاص این روستا و موقعیت آن فرصت مناسبی را برای سرمایه گزاران و كسانی كه می‌خواهند مكانی ارزان برای سرمایه گزاری پیدا كنندفراهم آورده است.
این روستا در حد فاصل پنج روستا واقع شده است از سمت راست در دو كیلومتری روستا‌های دهگاه و حاجی آباد و از سمت چپ به روستا‌های آقایی و زواریجان و از شمال به روستاهای غپانبری و كوشك منتهی می‌شود.
این روستا در تابستان میوه‌های فراوانی چون زردالو، انگور، سیب ،گردو و بادام را دارا است.فرش ، جاجیم، و گلیم بافی هنر زنان این دهستان است.
امام زاده زواریان معروف به شاه زواریجان نیز در ۵ كیلومتری جاده روستای دره صیدی قرار دارد.
رسم ورسوم ازدواج در روستای دره صیدی: جشن عروسی در این روستا چهار شبانه روز طول می‌كشد قبل از شروع شدن رسمی، مراسم ازدواج خانواده داماد از هر چیزی كه برای شام عروسی نیاز است مانند چای ، برنج، سیب زمینی ، و… مقدار سی كیلو در مراسمی به نام جرج برون به خانه عروس برده می‌شود , در این مراسم اهالی سینی به سر این مواد را به خانه عروس می‌برند، در برگشت خانواده عروس جهازی را كه برای عروس تهیه كرده اند به خانه داماد می‌فرستند,این مراسم جهاز برون نام دارد و بعد از این مقدمات مراسم رسمی جشن آغاز می‌شود.
شب اول شب جوان نشان نام دارد در این شب در هر دو خانواده، عروس وداماد، جوانهای فامیل و دوستان نزدیك عروس وداماد را دعوت می‌كنند ، عروس و دوستانش در منزل پدر عروس به شادی وپای كوبی می‌پردازند در منزل داماد نیز همین برنامه برقرار است با این تفاوت كه در این شب داماد را به حمام می‌برند این اتفاق در اواخر شب اتفاق می‌افتد و به داماد حمام معروف است در حمام دوستان داماد بسیار سر به سرش می‌گذارند و باهم میرقصند .
شب دوم كه به شب حنا بندان معروف است هر دو خانواده مهمان‌های بیشتری را دعوت می‌كنند در این شب پس از رقص وشادی و صرف شام خانواده داماد به همراه مهمانهایشان به خانه عروس می‌روند و خانواده عروس با شربت و شیرینی از آنها پذیرایی می‌كنند پس از مدتی رقص وشادمانی داماد به میان زنها می‌رود وبا عروس خود میرقصد و شادمانی می‌كند و با هدیه دادن حنا به مهمانان از آنها پذیرایی می‌كند و سپس در آخر مراسم هدیه هایی بین هر دو خانواده رد و بدل می‌شود.
در ابتدای روز عروس و داماد هر دو به آرایشگاه می‌روند و خود را برای همدیگر زیبا می‌كنند،در شب سوم كه شب عروسی است هزینه مهمانی بر عهده داماد است و هر خانواده از مهمانهایش در خانه خود پذیرایی می‌كند.
مهمانهای داماد پس از صرف شام در حالی كه پای كوبی و شادمانی می‌كنند در اواسط شب به همراه داماد به خانه عروس می‌روند و پس از مدتی پای كوبی داماد به میان زن‌ها رفته مقداری پول در میان كفش‌های عروس می‌گزارد و از او می‌خواهد تا برای رفتن كفش هایش را بپوشد ولی عروس لباس گشادش را بهانه كرده و از رفتن سر باز می‌زند در این هنگام داماد برادر بزرگش را صدا زده و از او كمك می‌خواهد برادر بزرگ داماد با شالی قرمز كمر عروس را به صورت نمادین می‌بندد و این كار را برای جمع وجور شدن لباس عروس انجام می‌دهد و در موقع بستن شال مبلغی پول به عنوان هدیه در شال عروس می‌گزارد و به گونه ای عروس را برای رفتن تشویق می‌كند در این هنگام عروس با داماد به راه می‌افتد,مسافت خانه عروس تا خانه داماد به صورت پیاده پیموده می‌شود،پدر ومادر عروس در این سفر نمی‌توانند عروس را همراهی كنند، در این مسافت خواهر‌های داماد و فامیل هایشان در اطراف آنها چوكه كه نوعی رقص محلی است را انجام می‌دهند و فامیل‌های عروس بخصوص برادر و خواهرهای عروس و فامیل‌های درجه یك عروس بسیار مواظب عروس خود هستند تا او سالم به خانه داماد برسد زمانی كه به نزدیك خانه داماد رسیدند فامیل عروس جلوی عروس را می‌گیرند و از حركت او جلو گیری می‌كنند در این هنگام مادر عروس باید برای خوش آمد گویی عروسش به پیشواز بیاید تا عروس از طرف خانواده اش اجازه پیمودن ادامه مسیر را پیدا كند.
در روز چهارم عروسی خانواده عروس به همراه هدیه هایی برای خوردن ناهار به خانه داماد می‌آیند تا هم از سلامت دختر خود با خبر شوند و هم هدیه هایی را در روز سوم عروسی كه به پا تختی معروف است تقدیم خانواده داماد كنند در روز پا تختی خانواده عروس اسباب و اثاثیه منزل كادو می‌آورند و خانواده داماد پول كادو می‌آورند واین گونه عروسی پایان می‌یابد .