امام زاده سید محمد ولی سلام الله علیه بقعه امامزاده سید محمد ولی در مركز روستای دركه و بر دامنه‌های غربی قرار دارد. محمد ولی از نوادگان سجاد است. بنای فعلی بقعه او چندان قدیمی نیست و حدود ۷۰ متر مربع مساحت دارد و آثار قدیم آن مربوط به شالوده و قسمتهایی از دیوارهای حرم است. این بقعه با مساحت حدود ۸۰ متر مربع مشتمل بر حرم مستطیلی شكل است كه به دلیل مورب بودن گوشه‌های آن به صورت هشت ضلعی در آمده‌است. ورودی حرم از طرف شمال است و ایوان خوش منظره‌ای در جلوی آن قرار دارد. بنای بقعه در سال ۱۳۵۸ شمسی بازسازی گردیده كه نام بانی آن و تاریخ تجدید بنا بر روی كاشی‌های سطح دیوار بقعه موجود است. امامزاده سید محمد ولی از نوادگان امام سجاد است كه در دوران ولایتعهدی امام رضا(ع)، به ایران می آید اما در شهرری خبر شهادت ایشان را می شنود و دوستان و نزدیكان، او را به اینجا می آورند و در دركه فعلی ساكن می شوند و زمین های دركه كه آن زمان موات بوده و امامزاده سید محمد والی آن را آباد می كند و مالك آن می شود. براساس این اطلاعات امامزاده سید محمد والی اولین كسی بوده كه در دركه ساكن شده است و بعد از فوت هم مقبره ای برایش در این محله ساخته اند كه محل زیارت اهالی محل و كوهنوردان است. در حیاط امامزاده هم قبور اهالی دركه كه در سال های مختلف فوت شده اند، قرار دارد. بنای فعلی بقعه ایشان چندان قدیمی نیست و حدود ۷۰ متر مربع مساحت دارد و آثار قدیم آن مربوط به شالوده و قسمتهایی از دیوارهای حرم است .این بقعه با مساحت حدود ۸۰ متر مربع مشتمل بر حرم مستطیلی شكل است كه به دلیل مورب بودن گوشه های آن به صورت هشت ضلعی در آمده است .ورودی حرم از طرف شمال است و ایوان خوش منظره ای در جلوی آن قرار دارد. امامزاده سید محمد ولی نام ونسب : سید محمد ولی از نوادگان امام زین العابدین علیه السلام/ نشانی: تهران،دركه،میدان دركه،كوچه شهید میر اسماعیل(منطقه ۱ شهرداری) / دایر، دارای مسجد/ مدیریت: اداره اوقاف وامور خیریه شمیران موقعیت بقعه بقعه در منطقه كوهپایه ای، در دركه، قرار گرفته است. فضای صحن، سر سبز و زیباست و بقعه به زیبایی فضا می افزاید. منطقه وسیع دركه كه امامزاده تقریبا” در نیمه شمالی آن قراردارد، منطقه وسیع دركه كه امامزاده تقریبا در نیمه شمالی آن قرار دارد؛ دارای كوچه پس كوچه های شیب دار و پر پیچ و خم است . رودخانه ای كه از ناحیه شرقی محله دركه عبور می كند از كوه های شمال تهران سرچشمه می گیرد و موجب آبادانی محله های اوین و دركه شده است. بقعه از شمال به كوه های البرز، از جنوب به محله اوین، از شرق به اوین وولنجك واز غرب به مناطق كوهپایه ای و خالی از سكنه محدود است. بیشتر اهالی دركه، از محلی های قدیمی اند كه اجدادشان نیز اهل همین منطقه بوده اند. سادات دركه، كه همگی از نسل امامزاده سید محمد ولی هستند، عناوینی مانند میرعماد، میر مهدی، میر كریمی و غیره دارند. باتوجه به آب و هوای منطقه، زائران آن اكثرا”فصلی اند و این بقعه در فصول بهار و تابستان زائر بیشتری دارد. تاریخچه بقعه الف)نام و نشان صاحب بقعه: بر اساس اظهارات مردم محلی و منابع مكتوب، این امامزاده از چهار پشت به امام سجاد (ع) می رسد (بلاغی، ص ۱۲۸؛ عقابی، ص ۳۳۹؛ خرمشاهی، ص ۳۲۱ ). وی، پس از شهادت امام رضا (ع)، به دركه پناه می آورد. در كنار چشمه ای غاری وجود داشته است كه، امامزاده در این غار مستقر می شود. وی دو دخترش را به عقد دو تن از جوانان این محل در می آورد. معروف است كه امامزاده سید محمد ولی مردی دانشمند بوده است. در هنگام استقرار وی در این محله، دركه ساكنان چندانی نداشته است. اما پس از آن، به دلیل شخصیت معنوی و علمی اش، مردم زیادی در این محل گرد آمده اند. در هنگام ترمیم بنا آثاری از خانه امامزاده به دست آمده است و وجود كتابخانه و آثار باقی مانده دیگر حاكی از آن است كه او صاحب مقامی علمی بوده و شاگردانی نزد او رفت و آمد داشته اند. كتیبه ای در بقعه موجود است كه آن را محمد تقی یكرنگیان نوشته است. متن این كتیبه كه، در آن، یكرنگیان در مورد شجره نامه امامزاده سخن می گوید، چنین است: ((بسم الله الرحمن الرحیم شجره نامه و نسب این امامزاده جلیل القدر –امامزاده سید محمد ولی این جانب سید محمد تقی یكرنگیان، فرزند سید حبیب اله، فرزند سید تقی، فرزند سید میر احمد، فرزند میر بابا كه میر بابا نسل ۲۲ امامزاده بوده تا آنجائیكه استعدادم اقتضا می نمود، در تفحص بر آمدم و چندین كتب تواریخ و اخبار و انساب را مطالعه نمودم، این طور بدست آوردم كه ایشان (امامزاده سید محمد ) از جمله بنی هاشمی است كه در زمانیكه حضرت رضا، علیه السلام، به ولایت عهدی مامون الرشید منصوب شد. از مدینه طیبه به خراسان هجرت كردندچون رئیس قومشان ولیعهد مملكتی شده بود كه از سنگاپور تا جبل الطارق یعنی تمام خاور دور و خاورمیانه و خاور نزدیك در تحت یك حكومت بود كه بحسب ظاهر بعد از مامون الرشید این حكومت به حضرت رضا علیه السلام محول می شد ولی قبل از اینكه مهاجرین به خراسان برسند خبر شهادت حضرت رضا (ع) منتشر شد و عمال بنی عباس هم هر كجا این مهاجرین را یافتند یا شهید كردند ویا آواره نمودند،من جمله است امامزاده شاه چراغ در شیراز و برادرش كه برادران امام رضا (ع) هستند و شهید شدند- این این امامزاده سید محمد هم به شهر ری رسیده بود كه خبر شهادت حضرت رضا را شنید. عده ای از دوستان آل علی ، ایشان را با زن و بچه به این محل آوردند و كنار این چشمه سكونت دادند و در آن زمان اینجا جزو اراضی موات بود و هر كس اراضی موات را احیا كند شرعا مالك می شود و این امامزاده بعد از شهادت حضرت رضا كه در سنه ۲۰۳ هجری واقع شد در این جا زندگی می كرده و به آبادی این محل می پرداختند و دوستان آل علی مقیم ری خدمت ایشان می رسیدند و اخذ مسائل و احادیث می نمودند و به امور ایشان رسیدگی می كردند. بعد از فوتش اولادش او را در این بقعه دفن نمودند و سادات دركه از نسل او می باشند و نسب ایشان آن طوری كه من از كتب تواریخ و انساب بدست آوردم به امام زین العابدین (ع) می رسد به این طریق – محمد بن علی بن عبدالله بن عیسی بن علی بن الحسین الاصغر بن علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب (ع) و لقب ایشان والی می باشد و معلوم نیست این لقب بچه مناسبت به ایشان داده شده است كما این كه معلوم نیست كه چرا لقب قاضی صابر را به امامزاده ایكه در قریه ونك است داده اند و روی این قراین امامزاده قاضی صابر كه در قریه ونك است نسل پنجم این امامزاده است چنانچه مرحوم حاج شیخ عباس قمی در كتاب منتهی آلامال نقل میكند در اولاد امام زین العابدین (ع) می نویسد: و از جمله ایشان است سید شریف نسابه امامزاده قاضی صابر كه در قریه ونك كه یكی از قراء طهران است مدفون است و نسب شریفش چنانكه در كتاب روح ریحان است چنین است- ابو القاسم علی بن محمد بن نصر بن مهدی بن محمد(گویا همین امامزاده سید محمد است)بن علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب (ع) و نقل كرده از كتاب نهایهَ الاعقاب كه تولد این امامزاده قاضی صابر در همان قریه ونك بوده و در علم انساب كمال امتیاز را داشته است و در زمان های گذشته هر بلادی را نسابه ای بوده است و نسابه ری او بوده است.و نسابین به خدمتش می رسیدند و از او استفاده می نمودند و از مجدالدین كه یكی از نسابین است و در ری سكونت داشته نقل است كه گفته و قد رایته بالری و حضرت مجلسه و كان یدخل علی و یجری بینها مذاكرة فی علم الانساب فی شهور سنه ست و عشرین و خمسماة . در هر حال این طور بدست می آید كه قاضی صابر نسل پنجم این امامزاده است و چون مقام علمیت او بیشتر بوده است مشهور شده است در بین اولاد امام زین العابدین علیه السلام و سائر ائمه محمد نام كه معاصر حضرت امام رضا علیه السلام باشد، من نیافتم. والله اعلم)) سابقه بنا و حدود و ثغور آن: در گذشته ، بقعه مشتمل بر حرم مستطیل شكلی بود كه گوشه های آن را كمی مورب و كج ساخته و بدین طریق حرم را به صورت هشت ضلعی در آورده بودند(مصطفوی، اطلاعات ماهانه، ص۲۷ ؛ستوده، ج۱ ، ص ۳۳۸؛ خرمشاهی ، ص ۴۱۰؛ كریمان، ص۵۱۰) كه چهار ضلع گوشه های آن بسیار كوتاه و حداكثر یك متر بود. طول حرم (شرقی- غربی) چهار متر و هشت سانتی متر و عرض آن (شمالی-جنوبی) سه متر و پنجاه و چهار سانتی متر بود. پوشش آن با تیر و تخته و مسطح بود كه یقینا قبل از آن پوشش گنبدی داشته است.در گذشته ،دو عدد شمعدان كوتاه، كه اینك اثری از آن ها نیست،از سنگ های سبز دركه درآستانه پنجره شرقی حرم قرار داشته كه در چهار گوشه پایه یكی از آن دو به خط نستعلیق برجسته چنین نوشته شده بوده: «وقف نمود نجابت پناه استاد سیدقاسم، این شمعدان را به سر كار سید محمولی، به تاریخ شهر ربیع الاول سنه ۱۲۴۸، دعا از مومنین طلب دارم» (لودو، ص۵۷؛ بلاغی، ص۱۲۸). در ورودی حرم از طرف شمال بوده و ایوان خوش منظری درجلو این مدخل قرار داشته كه با ستون چوبی ضخیم و تیر های چوبی پوشیده می شده است. طول ایوان (شرقی-غربی)كمی بیش از چهار متر و عرض آن (شمالی-جنوبی) مختصری بیش از سه متر بوده است ساختمان بقعه پس از پیروزی انقلاب اسلامی بازسازی شده و هم اكنون نیز در حال ساخت و باز سازی است.رواق های اطراف گنبد خانه، حصار كشی اطراف صحن و تعمیرات جزئی دیگر در گوشه و كنار بقعه در دهه های اخیر به ساختمان بقعه اضافه و انجام شده است، اما هنوز اصل گنبد خانه دست نخورده است. در وسط حرم، ضریحی ساخته شده از آلت های چوبی به رنگ سبز جعفری قرار داشت. این ضریح به طول یك متر و هشتاد سانتی متر و عرض یك متر و چهل وپنج سانتی متر و ارتفاع یك متر و پنجاه و پنج سانتی متر بر پایه سنگی كوتاهی از سنگ های سبز مخصوص قریه دركه استوار بوده كه ارتفاع پایه سنگی دوازده سانتی متر بوده است شیب دار بودن دركه و ساختمان های اطراف امام زاده باعث شده است كه بقعه از فاصله دور به راحتی دیده نشود. اما محدوده اصلی ساختمان بقعه و گنبد آن از كوچه های اطراف دیده می شود . فضای صحن ، ورودی، در و چهار چوب خاصی ندارد و فقط ساختمان اصلی بقعه و مسجد مجاور آن ورودی دارند .در واقع ، فضای صحن و قبرستان در محدوده شرقی امامزاده بی حصارندو مردم به راحتی می توانند از كوچه های اطراف وارد فضای صحن و قبرستان شوند . طرح فعلی بقعه به صورت بنایی منفرد است كه از یك گنبدخانه و یك رواق تشكیل شده است و گنبد خانه در ضلع شمال شرق قرار دارد. به دلیل آن كه طرح جدید بقعه در حال ساخت است، اتاقكی موقت در گنبدخانه احداث شده است كه قبر در آن قرار دارد . صحن كوچك بقعه در شمال شرقی بنا قرار گرفته است. مساحت بنای امامزاده صد و نود و چهار و هشت دهم متر مربع و مساحت عرصه آن نهصد و دو و هشتاد و نه صدم مترمربع است. ارتفاع جداره های بیرونی بقعه هفت متر است. سیمان، فولاد، شیشه، گچ و رنگ از جمله مصالح استفاده شده در بنا هستند. صحن، ضلع شرقی بقعه را فرا گرفته است. برای رسیدن به صحن می توان كوچه ضلع شمال شرقی یا كوچه امامزاده را در ضلع جنوبی طی كرد. در اطراف صحن چند درخت كوتاه و بلند و باغچه ای كوچك با چند سنگ قبر قدیمی در ضلع جنوبی صحن، در كنار دیوار مسجد و در سطحی پایین تر از كف صحن، دیده می شوند. در جلو رواق، حوض آبی هم سطح كف صحن به شكل گل چند پر ساخته شده است. حوض به رنگ آبی و از سیمان است و یك آب نما هم در مركز آن قرار دارد. طول و عرض حوض زیاد نیست و در حدود یك متر و نیم است. ضلع شمالی صحن با دیواری سنگی از باغ همسایه جدا شده است. صحن از غرب و جنوب محدود به ساختمان بقعه و مسجد، و از شرق متصل به باغچه ای كوچك با حصاری نرده ای در اطراف آن است. صحن در ورودی ندارد و از طریق راهی شیب دار، به كوچه پایین متصل می شود. نمای اصلی بقعه، نمای رواق و ورودی یعنی جبهه شمال شرقی بقعه است. این نما متقارن و دارای پنج دهنه طاق تیزه دار است. طاق میانی و دو طاق دو طرف بزرگ تر از طاق های دیگرند. آجر كاری این نما به اتمام رسیده اما هنوز نما سازی و تزیینات آن اجرا نشده است. در نمای دیگر نیز سفت كاری به اتمام رسیده و نازك كاری ها هنوز انجام نشده است. رواق تقریبا یك مترو نیم عرض دارد و كف آن سیمانی و آجری است. درطرف راست در ورودی به داخل حرم، زیارت نامه امامزاده در داخل یك قاب چوبی نصب شده است. برای ورود به داخل حرم باید از رواق گذشت. بین رواق و در ورودی حرم دری وجود دارد كه محدوده رواق را از ورودی اصلی به داخل حرم جدا می كند. گنبد خانه اتاقی كوچك و بسیار ساده با ابعاد پنج متر در شش متر و فضای بدون تزیین آن به صورت هشت ضلعی است كه در چهار جهت آن پنجره های فلزی سبز رنگ و در چهار جهت دیگر چهار نیم طاق و نیم هشتی قرار گرفته اند و در حال حاضر در دست ساخت اند دور تا دورقسمت های بالایی دیوار، گنبد خانه از حدود نیم متر پایین تر از سقف، با پارچه ای سبز رنگ كه اسما ائمه اطهار (سلام الله علیهم) روی آن نوشته شده پوشانده شده كه جلوه بسیار زیبایی به فضای حرم داده است. در ضلع شمالی، متن زیارت «عاشورا» در تابلو- فرشی با زمینه كرم و به خط مشكی نصب شده كه ابعاد آن یك متر در هشتاد سانتی متر است. همچنین در همین ضلع یك قفسه چوبی قرار دارد كه در آن كتب ادعیه، قرآن، مهر، تسبیح و غیره نگهداری می شود. سقف، فلزی و جداره های آن گچی است. داخل گنبدخانه ، تزییناتی ندارد و فقط سفت كاری ها به اتمام رسیده است. تنها تزیینات حرم، قاب عكس ها و، متن دعاها و دسته گل های مصنوعی اند كه در گوشه و كنار این مكان قرار داده شده و جز نذورات مردم اند. گنبد خانه سه پنجره در اضلاع شمالی، جنوبی و غربی دارد و هر سه پنجره به رواق های اطراف حرم كه در حال ساخت اند باز می شوند. پنجره ها فلزی دو لنگه به ابعاد یك متر در شصت سانتی متر و با نرده های مشبك اند. در ورود به داخل گنبد خانه فلزی، دو لنگه و به ابعاد یك متر و نود سانتی متر در هفتاد سانتی متر است. حدود دو سوم هر كدام از لنگه های در ، نرده ای شكل با طرح هایی از فلز به حالت گل و غیره است. طرح مشبك در و پنجره ها شبیه به یكدیگر است. تابلویی بزرگ در ضلع غربی حرم قرار دارد كه در آن شرح حال امامزاده به همت یكرنگیان جمع آوری و نوشته شده است. كف با موكت و فرش و قالیچه پوشانده شده است. در ضلع شمالی حرم سنگ قبری بر دیوار نصب شده است كه متعلق به محمد تقی یكرنگیان، یكی از خادمان قدیمی بقعه، است. ضریح كه از شبكه های فلزی توری شكل تشكیل شده ، در غرب فضای گنبد خانه است. ضریح جمعا ده پنجره مشبك متصل به هم ، چهار پنجره در عرض و شش پنجره دیگر در طول، دارد. رنگ آن طلایی است و روی پایه ای سنگی به طول تقریبی ده سانتی متر قرار گرفته است. ارتفاع آن از سقف تا كف در حدود دو متر است. سقف ضریح حالت هلالی شكل دارد و پارچه ای سبز رنگ روی آن گسترده است.دو لامپ با نور كم رنگ سبز در داخل ضریح روشن است كه جلوه زیبایی به آن بخشیده است . در ضریح در ضلع شرقی آن قرار گرفته و به اندازه یكی از شبكه های ضریح است در داخل فضای ضریح ، آیه « و ان یكاد» در قابی فلزی و كوچك نصب شده است. كف ضریح سنگ مرمر سبز كم رنگ است. صندوق، درون ضریح و در مركز آن قرار دارد و روی آن را با پارچه ای سبز رنگ و طرح دار ، پوشانده اند. دو شمعدانی، یك جلد قرآن مجید و دسته هایی از گل های مصنوعی هم روی صندوق قرار داده شده است. گنبد به صورت دو پوسته است كه پوسته داخلی مازه دار و بیرونی تیزه دار است. اندود داخلی و بیرونی گنبد از سیمان است.در ساقه گنبد هشت پنجره قرار دارد. دایره ساقه گنبد در سقف به صورت روزنی بزرگ دیده می شود. قطر بیرونی ساقه گنبد در حدود شش متر و بیست سانتی متر و در بیشترین قسمت در حدود هفت متر و چهل سانتی متر است. ارتفاع نوك گنبد تا كف پانزده متر و بیست سانتی متر است. تقریبا در ضلع جنوب شرقی بقعه، حسینیه ای قرار دارد كه به حسینیه دركه مشهور است. وجود این حسینیه كه تقریبا در مركز منطقه دركه قرار گرفته است، تاثیر زیادی در رونق اندك برنامه های امامزاده داشته است؛ به طوری كه كلیه برنامه های مذهبی، نماز های جماعت، مراسم دعا خوانی و سایر برنامه ها در این حسینیه و به ندرت در بقعه بر پا می شود. اهالی هم نذر های خود را بیشتر در حسینیه ادا می كنند. مسجد دركه نیز در نزدیكی حسینیه قرار گرفته است و برخی برنامه ها هم در مسجد برگزار می شود. ملحقات: مسجدی در ضلع جنوبی صحن قرار گرفته كه در آن رو به صحن است. مساحت این مسجد در حدود هشتاد متر مربع و در ورودی آن فلزی سبز رنگ و دو لنگه به ابعاد دو متر در یك متر و نیم است. دور تا دور ساختمان مسجد پنجره های فلزی سبز رنگی دیده می شود كه به جهات مختلف جنوبی، شمالی، شرقی و غربی باز می شود. در ضلع شمال غربی مسجد، اتاقی است كه از آن به عنوان چایخانه استفاده می شود. كف مسجد موزاییك است كه با فرش و موكت پوشانده شده و هفت لوستر با طرح های مختلف از سقف آویزان اند. یك منبر و یك كتابخانه هم در مسجد قرار دارند. این مسجد در حدود هشت سال پیش ساخته شده است. نمای بیرونی مسجد از سیمان سفید است و كتیبه ای در سر در و دیوارهای آن دیده می شود. در گذشته نیز مسجدی در ضلع جنوبی امامزاده قرار داشته و مسجد كنونی احتمالا روی ویرانه های آن ساخته شده است؛ چنان كه در منابع آمده است:«…و مسجد نظیف و دلبازی مشرف به رودخانه در مجاورت این بقعه قرار دارد كه حكایت از مراتب دیانت و علاقه مندی سادات دركه به امور دینی می نماید.»(مصطفوی، آثار تاریخی طهران، ص۲۲۷؛ ستوده، ج۱، ص ۴۱۱). در ضلع جنوبی بقعه، یك سرویس بهداشتی و در كنارمسجد و مشرف به صحن نیز اتاقی با در فلزی قرار دارد كه انبار امامزاده است. از فضای زیر مسجد نیز به عنوان انبار استفاده می شود. دفتر مدیریت هم در همین ضلع قرار گرفته است. توضیحات تكمیلی و ملاحظات ۱. زائران: بقعه فاقد زیارت نامه است. نسب امامزاده در ابتدای زیارت نامه امامزادگان چنین آمده است: «زیارت نامه حضرت امامزاده (سید محمد والی) علیه السلام هو محمد ابن علی ابن عبدالله ابن عیسی ابن علی ابن حسین الاصغر ابن امام زین العابدین علیه السلام، زیارت برای امامزادگان (نقل از مفاتیح الجنان) بقعه امامزاده سید محمد ولی (ع) دارای اهمیت و احترام است. مردم محله برای این امامزاده، به عنوان یكی از سادات و فرزندان ائمه، سلام الله علیهم، ارزش قائل هستند و آن مكان را حریمی پاك و مقدس می دانند. دخیل بستن و شفا خواستن هم از دوران قدیم تا كنون رایج بوده است. پارچه های سبز رنگ به شبكه های ضریح گره خورده است. ۲. نذورات: نذور به دو گروه كالایی و وجه نقد تقسیم می شود. نذور كالایی شامل انواع قاب های عكس و دعا، مهر ، تسبیح، جانماز، قالی و قالیچه، چراغ، پارچه های سبز رنگ، گل و گلدان اند، همین طور غذاهای نذری. ۳.موقوفات: در حال حاضر قسمتی از باغ ضلع شمالی امامزاده وقف حرم است. فضای صحن و قبرستان هم از قدیم وقف امامزاده بوده است. غیر از موارد ذكر شده ، بقعه موقوفه دیگری ندارد و مخارج آن از طریق نذور مردمی تامین می شود. ۴. مراسم: مردم رفت و آمد بسیار كمی به امامزاده دارند. در گذشته، گاهی هیئت های تعزیه خوانی ، به دركه می آمدند و ، در ایام عزاداری ائمه، برنامه تعزیع خوانی را در صحن برگزار می كردند. در سال های اخیر ، رفت و آمد این هیئت ها به دركه بسیار كمتر شده است. هم اكنون گاهی در شب های جمعه مراسم دعای «كمیل » در بقعه برگزار می شود. همچنین اگر مردم نذری داشته باشند، مراسمی مانند برگزاری قرائت زیارت «عاشورا»، و دعای«توسل» و نیز پهن كردن سفره های نذری در بقعه انجام می شود . اما برنامه های مربوط به ماه محرم، ماه رمضان و غیره در حسینیه و مسجد دركه اجرا می شوند. یكی از دلایل برگزار نكردن این گونه مراسم در این مكان،كوچك بودن فضای بقعه است .شلوغ ترین ایام بقعه، ایام محرم و صفر به ویژه ظهر عاشورا است كه تمام هیئت های عزاداری اطراف به امامزاده می آیند و در این مكان نوحه سرایی میكنند؛ به جز این موارد ، بقعه در ایام مذهبی، ولادت ها، شهادت های ائمه و شب های جمعه زائر بیشتری دارد. تا چندی قبل بانوان محل در بقعه جمع می شدند و برنامه هایی از قبیل تشكیل كلاس های قرائت قران، روضه خوانی و غیره برگزار می كردند، اما به دلیل عدم استقبال ، این برنامه ها كنار گذاشته شد.در حال حاضر ، كلاس ها و جلسات قرآن، دعا و غیره در منازل اهالی برگزار می شود، مگر اینكه فردی نذر كرده باشد كه مراسم خود را در امامزاده برگزار كند. از مسجد مجاور صحن امامزاده هم اكثر اوقات برای برگزاری مراسم ترحیم، یاد بود و غیره استفاده می شود. ۵.دفن شدگان: اكثر شخصیت های به خاك سپرده شده در قبرستان امامزاده جزو اهالی قدیمی دركه اند. یكی از آن ها سید محمد تقی یكرنگیان، فرزند حاج حبیب الله است كه درصد سالگی در سال ۱۳۷۴ ه.ش در گذشته است. وی از متولیان و فعالان حرم بوده است و سنگ قبرش در گنبد خانه قرار دارد. ۶. متولیان و خادمان: بقعه به شیوه هیئت امنایی اداره می شود و در حال حاضر مدیریت آن به عهده آیت الله میر حجازی است. چند نفر از اهالی محل نیز به عنوان اعضا هیئت امنا در بقعه مشغول فعالیت اند. اعضای هیئت امنا فقط در ایام تعطیل در دسترس اهالی اند. بقعه دو یا سه خادم رسمی دارد و خادم افتخاری ندارد. از متولیان و خادمان می توان از مرحوم یكرنگیان ، استاد سید قاسم و اسماعیل خلعت بری نام برد.