تالاب فصلی ‘آقگل’ در جنوب شرقی روستای كرد خورد از توابع ملایر و قریه توتل در جوار كوه ‘كت’ قرار دارد و در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این منطقه در تاریخ ۱۳۸۸/۳/۱۵ به مدت ۵ سال منطقه شكار و تیر اندازی ممنوع اعلام شد. تالاب آق گل تالابی فصلی، مستطیل شكل و محل تجمع و ذخیره هرز آب های فصلی منطقه است كه با توجه به بافت و ضخامت تشكیلات زمین شناسی آن دارای قدمتی چهل هزارساله است.
تالاب آق گل باتوجه به موقعیت اكولوژیك و جغرافیایی خود همه ساله پذیرای گونه های متعدد آبی از پرندگان آبزی وابسته به تالاب ها در دو شكل گونه های مهاجر زمستانه مانند اردك ها و گونه های تولید مثل كننده مانند پرستوی دریایی، آووست و چوب پا است. نابع آبی منطقه شكار ممنوع تالاب آق گل، نزولات آسمانی، ذوب برف ارتفاعات، نهرهای فصلی و چشمه‌های جاری منطقه است و آب این تالاب از حوضه آبریز رودخانه قره‌چای در جنوب دشت كمیجان تأمین می‌شود. سطح متوسط این تالاب حدود ۱۰ میلیون و ۳۷۰هزار متر مربع با عمق متوسط یك تا ۹۰سانتی‌متر است كه وسعت آن در ماه‌های پر آبی به ۱۵ كیلومتر مربع می‌رسد .
حیات وحش
تالاب آقگل یكی از زیستگاه های گونه‌های پرستوی دریایی، نوك كاكایی، چوب پا و آووست برای جوجه آوری و تولید مثل است. این تالاب یكی از زیستگاه های مهم پرندگان وحشی و مهاجر اعم از فلامینگو، قو، غاز خاكستری، تنجه، اردك مرمری، اردك سرسبز، پلیكان، لك لك و حواصیل به حساب می آید. بررسی‌ها نشان دهنده حضور ۴۶ گونه از پرندگان ایران در آقگل است. این تنوع اكولوژیك بالا، جایی برای تردید باقی نمی‌گذارد كه تالاب آقگل نیاز اساسی به برنامه‌های حفاظتی و مدیریت مناسب دارد.
منابع تامین آب
آب این تالاب از حوضه آبریز رودخانه قره چای در جنوب دشت كمیجان تامین می‌شود و فصول آبگیری تالاب از اواخر آذرماه آغاز شده و تا اواسط خردادماه هر سال به پایان می‌رسد كه البته با میزان بارندگی سالیانه ارتباط مستقیم دارد. به طوری كه عمق آب تالاب از صفر تا یك متر متغیر است و وسعت آن در ماه‌های پر آبی به ۱۵ كیلومتر مربع می‌رسد. با پیشروی آب در قسمت‌های میانی، جزیره‌هایی به ارتفاع ۶ متر ظاهر می‌شود. مساحت تالاب حدود وسعت ۸۳۰ هكتار و متغیر تخمین زده می‌شود و آن را در گروه تالاب‌های Floodplains با آب شیرین طبقه‌بندی كرده‌اند. منابع آبی آن نزولات آسمانی، ذوب برف ارتفاعات اطراف، نهرهای فصلی و چشمه‌های حاشیه‌ای و طغیان رودخانه قره‌چای است. این تالاب در اواخر فصل بهار خشك می‌شود ولی در طول پاییز و زمستان آبدار است و در فصل بهار از میزان آب كاسته می‌شود.
