منطقه حفاظت شده خانگرمز با وسعت ۹۳۸۹/۷۹ هكتار درفاصله ۳۰ كیلومتری غرب شهرستان تویسركان، ۲۵ كیلومتری شرق شهر اسدآباد و در سمت جنوب غربی همدان و شمال غربی شهر فرسفج قرارگرفته است. از راه‌های دسترسی به منطقه می‌توان به مسیر جاده اصلی آسفالته تویسركان به فرسفج از روستای جعفریه به وسیله جاده فرعی كه منتهی به روستای سوتلق می‌گردد اشاره كرد. این منطقه دارای آب و هوای نیمه خشك و سرد و معتدل بوده و رژیم بارندگی آن از تیپ اقلیم مدیترانه‌ای است. متوسط میزان بارندگی این منطقه معادل ۴۰۰ میلی‌متر در سال و میانگین دمای سالانه در یك دوره ۱۲ ساله حدود ۱۲/۷ درجه سانتیگراد و سرعت باد غالب منطقه ۵/۲ متر در ثانیه در جهت جنوب غربی برآورد شده است. از منابع آبی آن می‌توان به وجود ۳۵ دهانه چشمه و ۱۳ رشته قنات اشاره كرد. موقعیت مورفولوژیكی این توده كوهستانی و تنوع پوشش گیاهی آن، همچنین دور بودن از منابع آلاینده و تولید سر و صدا، شرایط زیستی مناسبی را برای حیات وحش به وجود آورده است. بنابراین این منطقه از سال ۱۳۶۳ به عنوان منطقه شكار ممنوع اعلام شد و در سال ۱۳۸۰ به منطقه حفاظت شده ارتقای سطح یافت. در این منطقه تاكنون در مجموع ۲۱۳ گونه گیاهی متعلق به ۱۶۴ جنس و ۴۵ خانواده با خواص و كاربردهای دارویی، صنعتی و … شناسایی شده است. به طور كلی گونه‌های غالب گیاهی عبارتند از خانواده گرامینه‌ها، علف گوسفندی، گل قاصد، سریش‌ها، گونه‌های فرفیون، گونه شقایق، جامعه گونه‌ای گون، لاله، كلاه میرحسن، درمنه، كاكوتی، كنگر، بله گوش، میخك، بابونه، داغداغان، شیرخشت، چای علفی، رز وحشی، نخود وحشی، گل ماهور، بادام كوهی، زالزالك وحشی، آلبالوی وحشی و….می‌باشند. از درختان دست كاشت منطقه می‌توان به درختان گردو، گیلاس، زردآلو، انگور، سیب، توت، نارون، زبان گنجشك و بید اشاره كرد. فون جانوری منطقه شامل كل و بز، قوچ و میش كه از گونه‌های شاخص منطقه و از سایر پستانداران می‌توان گرگ، روباه، شغال، كفتار، خرگوش، سمور، گوركن، تشی، رودك، خارپشت، حشره‌خوار و انواع موش‌ها و از میان پرندگان عقاب طلایی، كبك، تیهو، دلیجه، كلاغ نوك سرخ، كبوتر، كمر كولی، زاغی، چكچك، سهره، سار، جغد، سبز قبا، سنگ چشم، دم جنبانك، زرده پر را نام برد. همچنین به انواع خزندگان چون افعی زنجانی، یله مار، سوسن مار، شلاقی، چلمبر، مار پلنگی، لاك پشت و انواع مارمولك‌ها می‌توان اشاره كرد.