مهیاوه كه مهیابه، ماهیاوه، مهیوه، مهوه، موه، هم به آن می‌گویند، غذای مخصوص مردم جنوب ایران است گویا كلمه مهوه و مهیاوه، در اصل از دوكلمه ماهی و آوه، مركب بوده و آوه به معنی آب است. رنگ و طعم مهیاوه: مهیاوه یك نوع غذای آبكی تیره رنگ و شور و تند است كه آن را از یك نوع ماهی ریز به نام موتو، متو یا حشینه (مومغ، ساردین) درست می‌كنند و با نان یا همراه غذاهای دیگر به مصرف می رسانند و بسیار مقوی و اشتها آور است. روش تهیه مهیاوه: الف – از پودر ماهی: ماهیهای مذكور را در روی شن و ماسه كنار دریا خشك می‌كنند و اگر بخواهند از پودر آن استفاده كنند، پس از اینكه خوب خشك شد ماهیها را كاملاٌ كوبیده و بعد، الك می‌كنند و شن و ماسه را از آن جدا می‌سازند و بعد پودر ماهی را با زرد چوبه، فلفل، راز (دانه باریك و سیاه رنگ)، گشنیز و خردل مخلوط ساخته، دوباره می‌كوبند و در آب و نمك می‌ریزند و در شیشه یا خمره مخصوص ریخته و درش را می‌بندند و بعد ظرف را به مدت ۲۰تا ۳۰ روز در آفتاب قرار می‌دهند، مایعی كه به این ترتیب فراهم می‌شود، نسبتاٌ روان و با بوی زننده می‌باشد. مهیاوه را روی نان مالیده می‌خورند، بعضی مهیاوه را به همراه برنج مصرف می‌كنند. ب- از ماهی: برای تهیه مهیاوه از ماهی، در ابتدا مقداری ماهی خشك موتو یا حشینه را شسته و سر آن را جدا كرده و در حلب یا خمره می‌اندازند و در حدود دو كیلو نمك به آن می‌افزایند و در آفتاب می‌گذارند و هر روز با چوب مخصوصی، آن را بهم می‌زنند و به وسیله آبكش صاف كرده آب آن را در ظرفی دیگر جدا ساخته و تفاله آن را به دور می‌ریزند سپس مقداری خردل بو داده و پوست نارنج كوبیده را روی مایع می‌ریزند، سپس همه را داخل خمره كرده در آن را بسته مجدداٌ در آفتاب می‌گذارند و چند روز صبر می‌كنند و بعد به سراغ آن می‌روند. سوراخ یا سوراغ: در بندرعباس مخلوط ماهی مومغ (حشینه) و آب نمك و گل سرخ و پوست نارنج را برای اینكه خوشبو و شود در حلب می‌ریزند و ان را سوراخ یا سوراغ می‌نامند پس از آماده شدن آن آب سوراغ را برداشته و روی نان می‌مالند و به اصطلاح خودشان. نان سوراغ روغنی می‌خورند.