این غار در ۱۲ كیلومتری غرب اصفهان در نزدیكی شهرستان خمینی شهر بر سینه كوه سنگی كم ارتفاعی قرار دارد. دهانه غار ۱۰ متر ارتفاع و ۵ متر عرض دارد و به سمت غرب قرار گرفته است. پس از ورود از دهانه محوطه داخلی غار وجود دارد كه بقایای دیوار سنگی در اطراف آن دیده می‌شود. در پشت دیواره‌های سنگی، آب‌انباری به ابعاد ۹۷×۲۳۰ سانتی‌متر و عمق ۲ متر در كف غار ایجاد شده كه با چند لایه ساروج، بسیار تمیز اندودكاری شده و امروزه نیز می‌توان از آن استفاده نمود. در سمت راست آب انبار اتاقی قرار دارد كه ۵ متر طول و ۴/۲ متر عرض دارد و تقریباً به حالت نیمه استوانه است. در انتهای اتاق، سكوی باریكی به ارتفاع ۳۵ سانتی‌متر و عرض ۲۰ سانتی‌متر تعبیه شده كه احتمال می‌رود تاقچه بوده باشد. در گوشه بدنه چپ انتهای غار در بالای صخره، حفره طبیعی كوچكی دیده می‌شود كه مقابل آن با دیواری گرفته شده و برای دسترسی به حفره باید از روی دیوار آب انبار با یك صعود اریب خود را به آن رسانید. بر لبه راست دهانه غار بخش دیگری از غار قرار دارد كه با دیگر ساختمان‌های آن تفاوت دارد و برای رسیدن به آن باید از یك دیواره خطرناك سنگی بالا رفت. اندازه تالار سنگی ۵/۵×۱۰/۴ متر و اتاق‌های دیگر ۲/۲۵×۲/۵۶ و ۱/۵۰×۱/۶۴ متر وسعت دارند. نكته جالب در این غار وجود دو روزنه در گوشه اتاق بزرگ‌تر است كه برای دیده‌بانی گشوده شده و غارنشینان از راه آن تا مسافت بسیار دوری را می‌دیده‌اند.
در خصوص كاركرد این غار نظرات مختلفی ابراز شده است. شاید این غار به عنوان پناهگاه در مواقع خطر و تهاجم مورد استفاده بوده یا به گفته مسعودی محل عبادت صوفیان و یا محل پیروان آیین مهرپرستی بوده است.
