ندوشن

جمعیت
جمعیت این شهر بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن (۶۵۰ خانوار) ۲٬۳۵۱نفر بوده‌است.
در قدیم
قدیمی ترین اثر تاریخ دار ندوشن منبر چوبی مسجد جامع است كه مربوط به قرن ششم هجری است در كتب تاریخی یاد ندوشن در تاریخ یزد بكرات آمده است آل مظفر در شروع كار خود راه داری میبد وندوشن را برعهده داشتند و در دوران اتابكان یزد از شكارگاهای پر بركت ندوشن بارها نام بمیان آمده است وجود رباط خرگوشی كه بنا به گفته ایرج افشار بزرگترین وخوش طرحترین رباط عهد شاه عباسی است نشان از اهمیت ندوشن و مسیر عبور آن در عهد مذكور را دارددر برخی از كتب تاریخی راه اصلی پارس به سمت سیستان از ابرقو ندوشن ومیبد می گذشته است. فرهنگ جغرافیایی ایران جلد ۱۰ در مورد ندوشن می‌نویسد: ده مركزی دهستان ندوشن بخش خضرآباد شهرستان یزد است، در ۳۴۰۰۰ گزی شمال غربی خضرآباد در منطقه كوهستانی معتدل هوائی واقع است و ۱۹۷۴ نفر سكنه دارد. آبش از قنات، محصولش غلات، شغل اهالی زراعت و كرباس‌بافی است در گذشته‌های دور شغل مردم ندوشن عمدتا استخراج فلز و صنعتگری بوده است آثار وبقایای این امر در معادن باستانی مس وآهن ندوشن مشهود است ولی با تغییر صنعتی این مشاغل در ندوشن رنگ باخته است همچنین بدلیل مراتع مناسب عده‌ای از عشایر به مراتع ندوشن كوچ كرده وسپس در ندوشن سكنی گزیده اند.
آثار باستانی
ندوشن دارای آثار باستانی زیادی است، كه می‌توان از منارجنبان ندوشن نام برد[نیازمند منبع]. سایرآثار تاریخی شهر ندوشن شامل: برج وباروهای اطراف شهر قلعه سفیده با قدمت افشاریه خانه قلعه ایها خانه كلانتری خانه استاد حیدری ها باقدمت ایلخانی مسجدجامع با قدمت ۶۳۶قمری مسجد آمنه گل با سنگ نوشته ۷۷۷هجری قمری مقبره شیخ زین الدین علی خاموش كه به دست مولانا سلطان حسین نوشنی در عهد شاه عباسی بنا شده است امامزاده ماما نیك، معدن استخراج مس، باستانی تپه آسنگلان با خشت های معماری هخامنشی، آسیابهای آبی، دهها سنگ قبر با قدمت ۸۰۰تا ۴۰۰ساله، منبر چوبی مسجد جامع با قدمت قرن ششم هجری، دهها منزل مسكونی در بافت قدیم با قدمت ایلخانی تا پهلوی، رباط خرگوشی، حسینه سورك…