یكی از مهم ترین اثار باستانی روستای كنت قلعه ای می باشدكه در ۱۵ كیلومتری بخش هیدوچ و در ۴۵ كیلومتری شهرستان سیب وسوران قرار دارد.
قلعه «كنت» متعلق به دوره افشاریه می باشد. این قلعه روی صخره های طبیعی در سه طبقه ساخته شده و ورودی آن در قسمت جنوبی قلعه حدود ۱۳متر از سطح زمین فاصله دارد.
این قلعه توسط مردم عادی و با زور حاكم قدیم در سه طبقه ساخته شده است كه طبقه اول مخصوص غلامان كنیزان و محل اسطبل اسب نگاه داری گاو و گوسفند های حاكم بوده است.
طبقه دوم وسوم ان حاكم و اقوامش زندگی می كردند. مردم عادی حق زندگی در قلعه را نداشتند این قلعه از خشت وگل خام ساخته شده است.
ناگفته نماند كه این بنا بر روی یك تپه ساخته شده است ومردم خشت هارا از پائیین تپه با خر یا اسب به بالای تپه می بردند و جه بسا ان مردمانی كه هیچ وسیله برای بار بردن نداشتند خشت هایی باابعاد ۴۰در۴۰ را بر پشت خم شده خود گذاشته و به بالا ی تپه می بردند . مردم در یك صف بزرگ طویل ایستاده بودنند وموادو مصالح را دست به دست به محل كار می بردند تا كارشان زودتر تمام شودودر صورت كوتاهی توسط حاكم وقت تنبیه می شدند.این قلعه در زمینی با مساحت ۹۷۰ متر وزیر بنای ۸۴۰متر ساخته شده است.
سبك معماری این اثر تاریخی همچون قلعه سیب میباشد كه درب ورودی این بنا درظلع جنوبی قلعه واقع شده است پوشش سقفی ان از تنه درخت خرما وشاخه های ان به نام كرز میباشد درب وپنجره های ان چوبی بوده وجاه اب ان نیز در حصار قلعه واقع شده است كه مخصوص غلامان و حیوانات كه قلعه بوده است. آب آشامیدنی حاكم روستای كنت از روستای سیب تهیه می شد زیرا در ان زمان آب سیب آبی شیرین بدون هیچ گونه املاهی بوده است وخدمت گذاران از روستای كنت حركت میگردند وبعد از سه روز به روستای سیب میرسیدند و اب را داخل مشك می كردند وبه نزد حاكم میاوردند.
دستور ساخت قلعه را سردار شهسوارصادر كرده است كه در آن زمان از قدرت زیادی بر خوردار بوده است.بیشترین قدرت درآن زمان در اختیار اقوامی به نام سرداران بوده است والقابی به نام حاكم وجود نداشته است.
بعد از آن كه اتاق های پایین قلعه تمام شد،سردار شهسوار برای سكونت و حكمرانی به آنجا رفت .پس از اینكه سردار شهسوار ازدنیا رفت پسرش یعنی میر للََِِّ به سرداری رسید .وی توانست با انجام كارهای خوب خود را در دل مردم جا دهد .پس از مدتی تصمیم گرفت بر بنای ابتدایی قلعه بیفزاید ، بنابراین اتاقهای ضلع جنوبی را بنا كرد . پس از اینكه این اتاق ها ساخته شد ودر آنها سكونت یافت ،جشن بزرگی را برگزار كرد كه گفته می شود هفت شبانه روز طول كشید واز آن پس قلعه كنت ،به قلعه ی میر للَََِّ معروف شد .پس از گذشت سالها میر للََّ درگذشت پسرش نور محمد جانشین پدر شد . اما از سرداری او زمان زیادی نگذ شته بود كه یوسف خان ، سردار سیب، به قلعه ی كنت حمله كرد و سردار نور محمد را از قلعه بیرون كرده ،خود را سردار قلعه خواند.تغییری كه سردار یوسف خان نسبت به بقیه سرداران داشت این بود كه سیاست هایی كه بكار می برد بیشتر درجهت جلب رضایت مردم بود . یوسف خان سردار به كمك مردم به تجدید وبازسازی قلعه پرداخت و دومین طبقه را بنا كرد كه در قسمت شمال شرق قرار دارد . بعد از مرگ یوسف خان سردار ،غلام رسول خان روی كار آمد و وخود را حاكم قلعه خواند. غلام رسول خان سرداری خود را به حاكمی تغییر داد .حاكم قلعه با كمك گرفتن از بنّایان معروف وماهری به نام های جلال و دادرحمن ،طبقه بالای قلعه را بنا كرد . افراد نزدیك حاكم خانه های خود را دور قلعه ساختند ودر آنها سكونت یافتند كه كار به دستور حاكم انجام گرفته بود . حاكم از این كار چند دلیل داشت، مهمترین آن جلوگیری از حمله راهزنان بود .در آن زمان حاكمان محصولات مردم رابه زور می گرفتند وبه انبار های قلعه می بردند و همچنین مالیات های هنگفتی می گرفتند و چنانچه كسی از دادن مالیات خودداری یا اعتراض می كرد ،مورد آزارو اذیت وشكنجه ی سربازان حاكم قرار می گرفت بعد از غلام رسول خان پسرش محمد شاه برتخت حاكمی نشست . محمد شاه همانند پدرش شیوه ی ظلم ستم را پیشه گرفت وبه زور زمین های مردم را می گرفت.محمد شاه پس از ظلم ستم های زیاد به مردم بیچاره به حالت دردناكی از دنیا رفت .
پس از محمد شاه پسرش احمد خان عهده دار قلعه شد اما همچون پدر عمل نكرد .یعنی رفتاری خوب وبدور از ظلم و ستیزی با مردم داشت . بر روی تخت حاكمیت ننشست و روابط خوبی با مردم داشت وزندگی را در داخل روستا ودر بین مردم به سكونت در قلعه ترجیح داد.
بنابراین وی مدت زیدی در قلعه نماند. دوران زندگی احمد خان مصادف بود با رژیم شاهنشاهی پهلوی ایران وبا پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۵۷ حاكیت احمد خان به پایان رسیدوسلسله ی حاكمی جای خود را به حكومت مردمی داد .و سرانجام احمد خان آخرین فرزند حاكم كنت پس از ۶۹سال زندگی از این دنیا رخت بر بست وزندگی را الوداع گفت. فرزندان احمد خان پس از وی به زندگی داخل روستا وبین مردم بسنده كردند . پس از اینكه قلعه رها شد ، در اثر عوامل طبیعی باد وباران دچار تخریب جدی شد و هم اكنون با بودجه ی میراث فرهنگی ، در حال بازسازی وتعمیر است تا از ویرانی آن جلو گیری شود و برای آیندگان باقی بماند .
