قنات ارونه از قنات های معروف استان اصفهان قنات ارونه شهر اردستان است كه در واقع یك نهر پرآب زیر زمینی می باشد. این قنات متعلق به قرون بسیار دور و قبل از اسلام می باشد كه بیش از یكهزار سال قبل از اسلام حفر گردیده و جزو آثار باستانی ایران به شمار می رود.مدتی كه محققان و پژوهشگران برای عمر این قنات تخمین زده اند كمتر از دو هزار و پانصد سال نیست. این قنات در نظر اصطخری جغرافیدان قرن چهارم هجری« قناتی بسیار بزرگ و شگفت» امده است.
جگسون نیز درباره آن می نویسد« از قناتهای شگفتی است كه هنوز باقی مانده است.مورخین احداث این قنات را به « اروند شاه بن كی پشن بن كیقباد بن زاب بن نوذران بن منوش بن نوذر بن منوچهر» نسبت داده اند نام اروند شاه در تاریخ داستانی ایران قبل از اسلام آنهم یكبار برای پدر لهراسب شاه به این ترتیب« لهراسب شاه بن اروند شاه بن كی پشن بن كیقباد» آمده است و بهمن پسر اسفندیار از این خانواده، آتشكده مهر اردشیر را در اردستان ساخته است.تقسیم آب قنات ارونه مبنای بسیار قدیمی دارد و از زمانهای گذشته شروع شده و مطمئنا مربوط به پیش از اسلام و شاید قبل از تاریخ است و همچنان ادامه داشته، تا اینكه در دوره هلاكوخان مغول، خواجه نصیرالدین طوسی ان را «فرزه بندی» كرده است هنگامی كه خواجه نصیر الدین طوسی به همراه هلاكوخان مغول نوه چنگیز خان وارد اردستان شد به دلیل اختلافی كه بین مردم اردستان بر سر تقسیم آب قنات ارونه بوده آب آنرا به بیست سهم و نصف سهم تقسیم كرد. این تقسیم را بعضی نیز به شیخ بهائی نسبت می دهند.
