تپه میل كه به نام‌های آتشكده بهرام و آتشكده ری نیز شناخته می‌شود از جمله آثار دوره ساسانیان است و در نزدیكی شهر ری تهران قرار دارد
در حدود ۱۲ كیلومتری جنوب شرقی شهر ری به سوی ورامین بر بلندای تپه‌ای پهناور در ۲ كیلومتری جنوب قلعه‌نو بخش كهریزك شهرستان ری بر فراز تپه‌ای بلند در روستای قلعه‌نو قرار دارد. بقایای كاخ یا بهرام چون روی دو پایه بزرگ بنا شده و از دور شبیه به میل است، به تپه میل مشهور شده است.
جهت بنا به صورت شرقی و غربی است. در جبهه شرقی ایوانی با چهار ستون مدور بوده. بخشی از بنای آتشكده ری در زمان حمله اسكندر به ایران خراب شد و تنها قسمتی از بنای چهارطاقی و زیبای این آتشكده به صورت دو میل باقی ماند.
بیشتر قسمت‌های غربی بنا از بین رفته، در بخش زیرین مجموعه یك راهروی كم عرض وجود دارد كه سراسر طول بنا را طی می‌كند. مصالح به كار رفته در تپه میل عمدتا گل، خشت، لاشه سنگ و گچ است.
این بنا و سازه‌های پیرامون آن نخستین‌بار در سال ۱۹۱۳میلادی توسط ژاك دومورگان فرانسوی مرمت شد و در سال ۱۹۳۳توسط اریك اشمیت؛ باستان‌شناس آمریكایی مورد كاوش و حفاری قرار گرفت.
نیزارهای اطراف تپه از وجود دریاچه‌ای حكایت دارد كه در گذشته در این محل وجود داشته، ولی خشك شده‌است. بلندی تپه میل از سطح دشت اطراف ۱۸ متر است و حدود ۲۵ متر پهنا و ۲۰ متر درازا دارد. پیرامون این تپه بلند تپه‌های كم ارتفاع كوچكتر پراكنده شده كه مشرف بر آنها قرار گرفته است.
این مجموعه منطقه‌ای به وسعت ۸۰۰ در ۹۰۰ متر را شامل می‌شود. بر بالای تپه، بنای اصلی آتشكده در راستای شرقی غربی برپاست، طرح كلی بنا، تالار ستون داری بوده با دو ردیف ستون چهارگوشه سه تایی كه عملاً به ۳ بخش تقسیم شده است.
یك بخش مركزی عریض‌تر و دو بخش جانبی كم‌عرض‌تر، ورودی اصلی تالار آتشكده در جبهه شرقی از طریق یك ایوان چهارستونی مدور كه پایه‌های سر ستون‌های آنها در گوشه‌های شمال شرقی و جنوب به شرق ایوان برپاست.
طرح كلی بنا به صورت تالار ستونداری است كه یك قوس میانی و دو قوس در طرفین دارد كه از یك سو به قوس میانی باز می‌شوند و از سوی دیگر با ورودی‌های كم‌عرض‌تر به راهروی باریكی راه می‌یابند كه این راهرو حالت رواق را برای قسمت‌های اصلی دارد.
مهمترین ویژگی تزیینی بنا گچبری‌هایی است كه روی دیوارهای تالار اصلی نقش بسته است و به سه دسته تقسیم می‌شوند:
طرح های هندسی كه گاهی خود نیز نقش اصلی را در برمی‌گیرند و طرح‌های حاشیه‌ای شامل نقش‌های هندسی كه این طرح‌ها بیشتر به عنوان قابسازی یا حاشیه برای نقش های اصلی به كار رفته است.
طرح‌های گیاهی كه با الهام از طبیعت روی گچ نقش بسته است. این طرح‌ها كه به صورت انتزاعی نشان داده شده مبتنی بر عادات و عقاید دینی آن زمان است.
حیوانات نیز از نظر طراح گچبری‌ها دور نمانده‌اند . آنچه در حال حاضر باقی است نقش یك ماهی است كه بسیار طبیعی به نظر می‌رسد.
تپه میل (آتشكده بهرام) در سال ۱۳۳۴ توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره ۴۰۷ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
