این نقوش در فاصله ۶ كیلومتری،شهر لیكك شهرستان بهمئی قرار دارد و قدمت آن به ۲۹۹ میلادی یعنی به دوره اشكانی می رسد و منسوب به شاهزادگان الیمائی است.
نقوش برجسته تنگ سروك در سال ۱۸۴۱ میلادی به وسیله «آقای بارون دبود» (سیاح روسی) تشخیص داده شد و برای اولین بارآقای الستین در كتاب موسوم به جاده های قدیم ایران غربی منتشر شد. از تاریخ ۱۹۵۲ آقای هنینگ این نقوش و كتیبه های آن را با دقت مورد مطالعه قرار داد. نقش تنگ سروك كه بر صخره ای در یك دره بلند از پایه های زاگرس در شهرستان كهگیلویه تراشیده شده ، به یك شاهزاده الیمائید كه یك شاهزاده نشین تابع اشكانیان بوده منسوب است. در تنگ سروك حداقل چهار مجموعه نقش برجسته موجود در سنگی كه از كوه جدا شده و به شرح زیر می باشد:
الف ) اولین نقش دو نفر را در حال ایستاده نشان می دهد كه هر دو قبا و شلواری به سبك لباسهای عهد اشكانی پوشیده اند. نمای شرقی این تخته سنگ شخصی را نشان می دهد كه روی تختی دراز كشیده در حدود ۶۰۰ متر دورتر در مجموعه ای از نقوش برجسته دیگری است كه احتمالا قسمت اصلی این مجالس را نشان می دهد.
ب ) روی نمای غربی تخته سنگ اولی ، نقوش در سه ردیف دیده می شود كه در نقوش دیگر بهتر محفوظ مانده اند. در ردیف بالا از قسمت چپ ابتدا فردی كه شاید شاه باشد روی تختی نشسته در طرفین او اشخاصی ایستاده اند ، در نقش وسط سواری به شیری حمله كرده است و در بالای او كتیبه ای به خط پهلوی اشكانی دیده می شود. در ردیف پایین مردی با یك شیر در حال جنگ است. در طرف شمال غربی این تخته سنگ یك نفر روحانی در كنار آتشدانی ایستاده و آتشدان روی سكوی سه طبقه ای قرار دارد. روی طبقه زیرین این سكو كتیبه ای به خط پهلوی اشكانی است. روی نمای شمالی آن نیز مجلسی در دو طبقه نمایانده شده است. در طبقه بالا مردی خوابیده و تاجی در دست دارد و بر روی دست چپ خود لمیده است و در سمت چپ این شخص سه سرباز نیزه به دست دارند و در لابلای آنها سه خط به زبان پهلوی اشكانی نوشته شده است. در طبقه زیرین شبیه سه نفر نمایان است كه كمی پاك شده است.
ج) به فاصله كمی در طرف شمال این تخته سنگ نقش برجسته دیگری است كه روی نمای جنوبی آن یك اسب سوار نشان داده شده است.
د) در حدود شش متر دورتر یك تخته سنگ دیده می شود مه از كوه بیرون آمده و روی آن مجالس مذهبی مانند ، اشخاصی كه در كنار آتشدان نقش شده است دیده می شود. هنینگ زمان این نقوش را در حدود آخرین ربع قرن دوم میلادی یا اوایل قرن سوم می داند. شاهزاده ای به صورت سواری مصور شده است كه شیری را می كشد و یا با دشمنی جنگ تن به تن می كند و این برای اجتماعی كه بر چشت اسب زندگی می كنند تصویری مطلوب است. در جای دیگر همان شاهزاده دیده می شود كه ایستاده و بزرگتر از اشخاص دیگر در صحنه است و شاهزاده ای را به تخت می نشاند ، بعد در برابر یك قربانگاه كه به شكل تخته سنگ مخروطی شكل است و دیهیمی روی آن قرار دارد به ستایش ایستاده است. سپس در طرف چپ قربانگاه بر روی یك تخت كه بر پایه سه عقاب قرار دارد به طرز ایرانیان نشسته و دست راست خود را با حلقه مظهر قدرت به سوی دو تن از سران تابع خود گسترده است. كمی دورتر مجلسی است كه در آن یك ایزد به شاهزاده ای مقام می بخشد و پس از آن صحنه جنگ یك شاه كه بر اسبی سوار استو خود و الستین زره بر تن دیده می شود كه با نیزه خود به دشمن حمله می كند.
