هنر سوخت روی چرم یعنی كاربرد رنگهای تیره از چرم بر روی بوم مورد نظر و نصب و چسباندن آنها در كنار همدیگر . درحال حاضر ازاستادان پیش كسوت در این هنر چند تن باقی مانده اند. دراین نوع هنر، گاهی از همه تزئینات رایج روی چرم نیز استفاده می شود. هنر سوخت از زمان صفویه درایران وجودداشته است .درآن دوران این هنر روی جلد قرآن وكتابهای نفیس خطی كار می شد. درفاصله انقراض سلسله صفویه تادوره قاجاریه این هنربه بوته فراموشی سپرده شد . وجه تسمیه هنر سوخت را به دو دلیل دانسته اند اول كاربرد رنگهای سوخته یعنی رنگهای غیر شفاف و پخته در هنر سوخت چرم بر خلاف هنر مینیاتور و نقاشی ایرانی ،این امر از مبانی و اصول اصلی هنر سوخت چرم است.دوم به دلیل ایجاد نقوش برجسته بر روی قطعات چرم تیماج كه به دو روش ضربی و یا توسط ابزار های گداخته می باشد. ار آنجا كه معمولا كتب ، واجد نسخه های متعددی هستند،مگر در موارد استثنائی امكان جلد سازی به شیوه سوخت چرم با ابزار های گداخته وهمچنین خلق آثار پركار روی آن معمول نبوده و به همین علت جلد سازان بیشتر با تهیه مهرهای فلزی نقش بر جسته مختلف جلد هارا به روش ضربی آماده می كردند .هنر سوخت احتیاج به تسلط و مهارت در چندین رشته متفاوت دارد از جمله صحافی و كاغذ سازی ،چرم سازی، رنگرزی ،طلاكوبی ،خطاطی ،تذهیب ،تشعیرو مینیاتوركه تسلط به هر یك از آنها نیازمند تجارب متفاوت و گوناگون است. یك تابلوسوخت مجموعه هنرهای اصیل ایرانی به همراه تركیبی ازچندصنعت میباشد وعبارت است ازبرش چرم نازك پوست گوسفند وبه كاربردن آن برای پیاده كردن نقوش وتصاویروطراحی ختائی درحواشی صوروسپس طلا پوش كردن وصحافی وتشعیر وتذهیب آن، به نحوی كه یك تابلوی مینیاتوربوسیله الصاق قطعات چرم های بریده شده شكل می گیرد ودرچهارطرف آن اشعاری باهمان چرم ها البته به رنگ سیاه وسفیدكه به شكل حروف درآمده ،سطر بندی شده وبا هم پیوند می خورد.كیفیت یك اثر سوخت به كاربرد مواد اصیل و طبیعی در رنگها ،استفاده از طلای خالص وپرورده شده ونیز استفاده از چرمهای مرغوب ودرست دباغی شده در آن می باشد.همچنین زیبائی واصالت طرح مورد استفاده نكته حائز اهمیت دیگری در این زمینه می باشد.