گندم بریان با نام های گندم برشته و ریگ سوخته نیز شناخته می شود در ۸۰ كیلومتری شمال شهرستان شهداد (خبیص) در استان كرمان واقع و مساحت آن حدود ۲۰۰ كیلومتر مربع است. سطح گندم بریان پوشیده از سنگ‌ها و گدازه‌های بازالتی سیاهرنگ آتشفشانی است. پس از رود شور زمینهای ماسه ای قرار دارند كه شیب تندی به سمت شمال دارند كه این مكان به گدار باروت شهرت دارد. پس از گدار باروت دشتی ریگی با رسوبهای آتشفشانی در سمت شرق قرار دارد كه پس از آن دشت گندم بریان واقع شده است. بر روی دشت قشری از بازالت قرار گرفته است كه عبور از آن را دشوار میكند. در بسیاری از مقالات، جراید و وب سایت ها این نقطه را گرمترین نقطه كره زمین عنوان كرده اند كه فاقد اعتبار است. این سنگ‌ها از نوع آذرین بیرونی هستند. تقریبا به‌غیر از جناح شمالی این تپه، دور تا دور آن را دیواره‌ای خاكی با ارتفاعات مختلف كه بلندترین آن از ۳۰متر تجاوز نمی‌كند مانند قلعه فرا گرفته است. سنگ‌های گدازه‌ای سیاهرنگ كه ارتفاع برخی از آنان حدود ۴متر است نیز تمامی سطح فوقانی دیواره‌های خاكی را پوشانده است. همزیستی خاك زرد رنگ پایه و سنگ‌های سیاه بازالتی، از جمله پدیده‌های بی‌نظیر در این مكان است كه زیبایی زائد‌الوصفی به منطقه گندم بریان بخشیده است. ارتفاع ۴۸۳متری از سطح دریا و ریخت‌شناسی (Morphology) منحصر به‌فرد تپه گندم بریان ، این مكان را از دیگر مناطق ریگزار و پست پیرامونش متمایز كرده است. چنانچه از طریق تصاویر ماهواره‌ای به گندم بریان نگاه كنیم، این تپه مانند ملاقه‌ای است كه دسته آن در سمت شمال قرار می‌گیرد. شایان ذكر است ناحیه شمالی گندم‌بریان با دشت‌های پیرامونش همسطح می‌شود و تنها خاك سیاه رنگش (گدار باروت) كه مانند دسته ملاقه است موجب می‌شود كه اشتباه كنیم و آن را همسطح تپه گندم بریان تصور كنیم. طول دسته ملاقه در حدود ۱۰ كیلومتر و عرض آن ۳ كیلومتر است. بدنه اصلی گندم بریان در جت شمال غربی جنوب شرقی طولی در حدود ۱۵ كیلومتر و در جهت جنوب غربی شمال شرقی در حدود ۱۰ كیلومتر است.