مرند، در بخشی از مسیر خود با عبور از گردنه استراتژیك پیام، جلگه صوفیان و تبریز را به دشت مرند ارتباط می دهد. در این مسیر، جاده از زمینهایی عبور می كند كه ارتفاع زیاد، گسترش نهشته های سطحی كواترنر، دامنه های ناپایدار و فعالیت فرایندهای ژئومورفولوژیكی متعدد از ویژگیهای آن است. علاوه بر این، وقوع سیلابها و روانه های خرده سنگی، حركات توده ای، وجود گسلهای فعال، فرسایش قهقرایی و عملكرد نادرست انسان در بهره برداری از امكانات منطقه، اجرای طرحهای عمرانی از قبیل راه سازی را با مشكلاتی مواجه ساخته است. شناسایی دقیق مسیر و ارزیابی ژئومورفولوژیكی، اهداف این تحقیق را شامل می شوند.این تحقیق اهمیت توجه به فرایندهای ژئومورفولوژیكی را در مهندسی راه سازی و همچنین برنامه ریزی های آمایش سرزمین در مناطق مشابه، تبیین می كند و بر توانایی و نقش داده های ژئومورفولوژیكی در طراحی راه های ارتباطی تاكید دارد.
نكته قابل توجه در طول مسیر آن است كه روی مسیرهای اصلی جریان رودخانه‌ها و در محل تقاطع آنها با جاده، پلهای بزرگی احداث شده است ولی متأسفانه، در امتداد برخی از آبراهه‌های دارای جریان اتفاقی و روانه‌های خرده‌سنگی چنین مسأله‌ای نادیده گرفته شده است. اولاً، حدود ۹ مورد از آب راهه‌های طول مسیر فاقد پل آب‌رو می‌باشند. دوم، اینكه بسیاری از آب‌رو‌های ایجاد شده (به عرض دو متر) در مناطق مستعد روانه‌های خرده‌سنگی، برای گذر چنین جریانهایی كوچك می باشند و براحتی به هنگام وقوع سیلاب و روانه خرده‌سنگی بسته می‌شوند. در حال حاضر نیز دهانة بسیاری از این پلها به‌وسیلة آبرفت و خار و خاشاك پرشده‌اند و نیاز به لایروبی دارند. در نهایت می‌توان گفت روانه‌های خرده‌سنگی، بویژه در یال شمالی گردنه، زیركنی جاده به‌وسیلة جریانها و بسته شدن آب‌روها در طول مسیر، مهمترین خطرهای تهدیدكنندة جاده می باشند كه به دنبال رگبارهای شدید می‌تواند اتفاق بیفتد.
