شهر خورموج

قدمت این شهر به قبل از اسلام بر می‌گردد و وجود آثار و ابنیه تاریخی در این شهر حكایت از قدمت باستانی آن دارد. آثاری همچون بارگاه میرارم بن سام بن نوح، نوه نوح، باقیمانده‌های شهر باستانی خورموج و قلعه محمد خان دشتی.
در مورد وجه تسمیه آن گفته می‌شود كه «خورموج» از دو بخش خور و موج تشكیل شده است كه خور مخفف خورشید و موج یا موچ یامچ یعنی نخل. یعنی خورموج به معنی شهر نخل و خورشید است.خورموج معانی دیگری هم دارد ، كلمه خور به معنی اب راه است یا جایی كه از ان اب می گذرد كه این كلمه ریشه ای عربی داردو موج هم كه پر واضح است كلمه ای عربیست مثل امواج البحری یعنی امواج دریایی .از این نوع كلمه در شهرهای عربی به وفور یافت می شود مثل :خورفكان و خوردوبی.
بزرگان زیادی در این منطقه رشد یافته و به درجات عالی علمی فرهنگی هنری دست یافته اند. افرادی چون میرزا محمد جعفر خان حقایق نگار خورموجی (كسی كه مرگ امیر كبیر را فاش كرد)، علی دشتی، فایز دشتی و محمد خان دشتی.

اخلاق و عادات مردم دشتی

مردم دشتی و خورموج مردمی مهربان و خونگرم و در عین حال مهمان نواز ،بی ریا ، صادق، متدین و در انجام مراسمات مذهبی گوناگون جدی و در مواقع غم و شادی شریك و غمخوار یكدیگرند. این خصوصیات و طبع بلند ،الهام گرفته از یك فرهنگ غنی و نشات گرفته از تمدن پرشكوه ایرانی و اسلامی است.

گویش مردم دشتی

تقریبا تمام مردم شهر خورموج به زبان فارسی لهجه دار كه در مناطق روستایی بیشتر از شهر خورموج متنوع و مشهود است.
غذاهای سنتی و شیرینیهای محلی

غذاهای سنتی :قلیه ماهی ،پلو ماهی، لخ لخ (دمپخت ماهی)، ماهی تنوری(شكم گرفته)،قلیه تخم مرغ،دو پیازه جگیر،سمبوسه، پكورا،فلافل،دال عدس

شیرینی های محلی: رنگینك، حلوای خرمایی، حلوای انگشت پیچ،حلوای شكری، حلوا برنجی،حلوای راشی
بازی های محلی

هفت سنگ، گرگروك بازی،گلوله بازی، كیلی بازی، اسبم چه رنگ،

صنایع دستی

مهم ترین صنایع دستی شهرستان عبارت است از گبه و گلیم ، قالی ، عبا ، انواع سبد و حصیر ، عبای دشتی كه در روستای كردوان

از توابع بخش كاكی ساخته می شود دارای شهرت جهانی است.

بیشتر این محصولات در كشورهای حوزه خلیج فارس و كشورهای اروپایی مانند آلمان به فروش می رسد.