مینودشت یكی از شهر‌های استان گلستان در شمال ایران است. این شهر مركز شهرستان مینودشت است.
نام قدیم مینودشت حاجیلر بوده است. گفته می‌شود در گذشته گروهی از ایلات آذربایجان در زمان صفویان، هم زمان با مهاجرت گروهی از مردم استان فارس به این سامان كوچ داده شده اند.
بخشی از پارك ملی گلستان در محدوده این شهرستان قرار دارد و دارای جنگلهای انبوه و متراكمی است.
جغرافیا
مینودشت از جنوب به استان سمنان و خراسان، از شرق به استان خراسان، از غرب به گنبد كاووس و از شمال به شهرستان كلاله محدود می‌شود. این شهرستان در سال ۱۳۶۹ از گنبد كاووس جدا شد و به صورت شهرستان مستقل درآمد.
ناهمواریهای این شهرستان از دو قسمت كوهستانی و جلگه‌ای تشكیل شده است. قسمت كوهستانی آن دنباله كوههای البرز شرقی است. نقاط كوهستانی آن از سوی شرق از طریق ارتفاعات پارك ملی گلستان به ارتفاعات بجنورد متصل می‌گردد. قسمت جلگه‌ای تنها در مركز و ضلع غربی، وسعت كمی دارند كه بسیار حاصلخیز هستند.از روستاههای مهم مینودشت دهستان القجر می‌باشد. این روستا خود از اجتماع چند روستا (محله) بوجود آمده است. یكی از محله‌های اصلی و قدیمی آن محله ممشتی (ممشلی) می‌باشد. اكثریت مردم القجر را مردم ترك زبان قزلباش تشكیل می‌دهند.
یكی دیگر از مهمترین دهستانهای شهرستان مینودشت ، دهستان دوزین می‌باشد كه در حدود ۴۰ كیلومتری شهر مینودشت واقع شده است! اهالی دهستان دوزین اكثرا به زبان فارسی محلی صحبت می‌كنند و شغل اغلب آنها كشت توتون و گندم می‌باشد. یكی از روستاههای مهم مینودشت از دیرباز، روستای قلمی می‌باشد كه در ۶ كیلومتری این شهر در مسیر جاده مینودشت – آزادشهر قرار گرفته است. در كنار این روستا شهرك صنعتی مینودشت قراردارد. در این روستا امامزاده اسحاق نیز وجود دارد كه زایران از اطراف برای زیارت آن می‌آیند. این روستا دارای قو میت های قزلباش (بومی ساكنین اصلی روستا)و از مهمترین خانواده‌های قزلباش ممشلی هستند. از جمله خانواده‌های اصلی و مهم این روستا حاج عباس ممشلی و حاج موسی و جعفر ممشلی(ماله ها) می‌باشند كه در این روستا سكنی گزیدند. دلیل نام گذاری قلمی در گذشته وجود نی زار در این منطقه بوده است در مجاور این روستا بلوچ ها (گرگیج آباد) و سیستانی ها (سنچولی آباد) وجود دارند.
