این اثر در تاریخ ۱۱ دی ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۴۶۱۷ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل در روستایی به همین نام و در هفده كیلومتری شهرستان دلیجان بر روی رودخانه قمرود ساخته شده است. در واقع این پل راه ارتباطی به منطقه خورهه بوده و مربوط به دوره صفویه است. این پل به صورت شرقی- غربی ساخته شده و در مجموع شصت و چهارمتر طول و پنج ونیم متر عرض دارد و دارای چهار دهانه متقارن است. از دهانه بزرگ اصلی سه دهانه كوچك فرعی با طاق های جناغی كم خیز شكل گرفته است.دهانه اصلی از محل پاكار قوس تا تیزه طاق پنج متر ارتفاع دارد و ارتفاع كلی پل در این قسمت از سطح آب حدود ۴۰/۱۰ متر است. پایه های پل كه بر روی كناره های صخره ای رودخانه قرار گرفته اند، در جهت موافق و مخالف جریان رودخانه دارای موج شكن های نیم دایره مثلثی است. سطح گذر پل از بالای تیزه طاق به طرفین دارای شیب ملایمی است. در دو طرف پل دیوارهایی به ارتفاع یك متر ساخته شده است.
بخش پایینی پل هم چون پایه ها و آب برهای مثلثی و نیم دایره با قلوه سنگ و ساروج و دهانه ها و قسمت بالایی پل از آجرهای مختلف ساخته شده است. مصالح كلی این پل شامل آجر، قلوه سنگ و ملات ساروج است.سطح گذر پل از بالای تیزه طاق اصلی به طرفین دارای شیب نسبتاً ملایمی است. پایه های پل كه بر روی كناره های صخره ای رودخانه قرار گرفته ، در جهت موافق و مخالف جریان رودخانه دارای موج شكن های نیم دایره است. مصالح اصلی مورد استفاده در ساختمان پل ، آجرهایی به ابعاد ۵/۵×۲۶×۲۶ سانتیمتر و در پایه ها تعدادی سنگ های برش خورده است. جان پناه های پل و بخش وسیعی از انتهای شرقی پل با قطعات سنگ در دوره متاخر بازسازی شده است. این پل در سال ۱۳۶۵ آسیب جدی دید و به علت ریزش چند دهنه آن، عبور و مرور از روی آن امكانپذیر نیست. این پل در نزدیكی كاروانسرا و روستای دودهك و دو كیلومتری جاده آسفالته قم – اصفهان قرار دارد.
