اَمین‌شَهر شهری است در شمال خاوری استان كرمان ایران. امین‌شهر نام تازهٔ شهر حسین‌آباد است كه در شهرستان انار، استان كرمان قرار دارد.
در قدیم
در فرهنگ جغرافیائی آبادیهای كشور جمهوری اسلامی ایران در مورد حسین‌آباد آمده:حسین آباد دهی است در شمال خاوری استان كرمان حسین‌آباد در استان كرمان است. حسین آباد دهی است از شهر انار، استان كرمان. طج (طول جغرافیایی) َ۲۰ ۵۵ْ، عج (عرض جغرافیایی) ۵۱َ ۳۰ْ، ارتفاع م (ارتفاع متوسط) ۱۴۰۴ متر.كویری، گرم و خشك، در ۸ كیلومتری جنوب خاوری انار، و ۱۰۲ ك.م باختری رفسنجان.زبان:فارسی دین:اسلام؛شیعه.اصلیترین طوایف از طایفه‌های جدید و فارس و عرب.كار و پیشه:كشاورزی؛ دامداری و فرشبافی؛ فرشها با طرح كاشان و اصفهان.كشت:آبی؛ آب از كاریز و چاههای ژرف و نیم ژرف.فراورده‌ها: پسته گندم، جو، پنبه، یونجه.رستنی‌ها:پوشش برای چرای دام درختان اسكنبیل. جانوران: خرگوش؛ شغال،كلاغ و روباه.
در حال حاضر
كشاورزی آن تك محصولی می باشد و تنها به باغات پسته اختصاص دارد.همچنین در چند سال اخیر پیشرفت قابل توجهی داشته است.تولید محصول پسته از نوع مرغوب و فروش و صادرات آن باعث گردیده حجم سرمایه در دست مردم این شهر بالا رود و به تبع آن نقدینگی بیشتر شده. همچنین ایجاد باغات جدید پسته و احتیاج مبرم كشاورزان به نیروی كار باعث ایجاد كار فراوان شده كه این امر باعث مهاجرت اتباع بیگانه افغانی فراوان به این شهر شده است.
مختصات جغرافیایی
طج (طول جغرافیایی) َ۲۰ ۵۵ْ، عج (عرض جغرافیایی) ۵۱َ ۳۰ْ
ارتفاع م (ارتفاع متوسط) ۱۴۰۴ متر
كویری، گرم خشك
در ۸ كیلومتری جنوب خاوری انار، و ۱۰۲ ك.م باختری رفسنجان.
جمعیت آن در سرشماری ۱۳۴۵ خورشیدی، برابر با ۳۹۸ تن بوده كه در سال ۱۳۹۰ به ۶۷۷۲ نفر رسیده است.در چند سال اخیر به علت گرمی بیش از حد هوا بارندگی در این شهر بسیار كاهش یافته كه برخی از كارشناسان دلیل این امر را آلودگی معادن مس نزدیك به شهر ذكر می كنند.
مردم
زبان:فارسی
دین:اسلام؛ شیعه
طایفه‌ها: جدید و فارس و عرب.ولی در چند سال اخیر طایفه هایی از اطراف و اكناف مخصوصاً شهرستان شهربابك به این شهر آمده اند.
كار و پیشه:كشاورزی؛ خیلی كم دامداری و تا حدودی فرشبافی(۹۹ دستگاه)؛ فرشها با طرح كاشان و اصفهان.
مردم امین شهر مردمی بسیار مهمان نواز و خون گرم بوده و در میان آنها استعدادهایی نیز به چشم می خورد. درجه علمی این شهر نیز چشمگیر است.
كشاورزی
كشت:آبی؛ آب از كاریز و بیشتر از چاههای ژرف و نیم ژرف.آب بدست آمده در سالهای نخست شیرین و مناسب بود كه همین امر باعث كاشت سبزی و صیفی نیز می شد اما در سالهای اخیر به علت گسترش باغات كشاورزی پسته و احتیاج روز افزون این باغات به آب باعث گردید تا چاه های ژرف زیادی در منطقه حفر شود كه این خود باعث شوری و تلخی تدریجی آبها و كاهش سطح آبهای زیرزمینی این منطقه شده.
فراورده‌ها: در قدیم:گندم، جو، پنبه، یونجه سبزی و صیفی ولی در حال حاضر كشاورزی آن تك محصولی بوده و فقط به محصول پسته اختصاص دارد. باید گفت كه گهگاهی نیز بعضی از افراد در زمستان اقدام به كاشت شلغم می كنند.
طبیعت
رستنی‌ها:پوشش گیاهی برای چرای دام درختان اسكنبیل است ولی رستنی های خودروی دیگری هم در این منطقه رشد می كنند كه زیاد چشمگیر نیستند. همچنین خاك منطقه بیشتر ریگ همراه با رُس است، در شمال محلی سرشاخه های رشته كوه های زاگرس مركزی و در جنوب محلی تپه ماهورهای وابسته به كوه های سر تخت و بدبخت كوه قرار گرفته. بیشتر طبیعت آن را باغات پسته تشكیل می دهد.سطح منطقه تقریباً صاف و هموار می باشد ولی شیب خیلی كند و طولانی به طرف شمال شرق جغرافیایی دارد.
حیاط وحش
جانوران: حیوانات شامل: خرگوش ؛ لاك پشت ؛ جوجه تیغی ؛ بزمجه ؛ شغال ؛ روباه ؛ سگ ؛ موش صحرایی ؛ موش كور
پرندگان شامل: جغد ؛ خفاش ؛ كبوتر چاهی ؛ فاخته ؛ شاهین ؛ دم جنبانك ، چكاوك ؛ گنجشك ؛ هدهد .
