منطقه شكار ممنوع دركش و هاور در ۳۰ كیلومتری جنوب غربی شهر آشخانه و ۷۰ كیلومتری شهر بجنورد قرار دارد. این منطقه با فاصله اندكی از جاده آسیایی از آب و هوایی معتدل، جنگلی و كوهستانی برخوردار است و چشمه سارهای فراوانی را در خود جای داده است. به علاوه، تنها جنگل بلوط شرق كشور در این منطقه قرار گرفته است. كوه های جنوب این منطقه كه بخشی از رشته كوه آلاداغ است پوشیده از انواع درختان جنگلی است كه مناظر بسیار زیبا و محیطی دلچسب را برای گردشگران و كوهنوردان به وجود آورده است. بلندترین ارتفاع كوه های این منطقه در حدود ۲۸۰۰ متر از سطح دریا است. وسعت جنگلهای این منطقه در حدود ۲۰۰۰۰۰ هكتار برآورد شده است. از جنگلهای این منطقه میتوان به جنگل زو و جنگل هاورگوزگ اشاره كرد. رودخانه های متعددی همچون رودخانه هاور،چشمه كندآب، كانی شخو و كانی گوزگ در این منطقه جریان دارند كه در اكثر ماه های سال دارای آب هستند.
روستای دركش در منطقه ای كوهستانی و در درون دره استقرار یافته و از سطح دریا هزار و ۴۰ متر ارتفاع دارد، از اطراف توسط كوه های بلند در بر گرفته شده و قسمت جنوبی آن به دره كنداب و كوههای بلند آلاداغ با ارتفاع دو هزار و ۴۵۵ متر محدود می شود. دركش متاثر از اقلیم كوهستانی، زمستانهای سرد و تابستانهای معتدل دارد و میانگین بارندگی سالانه آن نیز حدود ۲۶۵ میلیمتر گزارش شده كه این موارد سبب شده تا این روستا دارای طبیعتی روح نواز، چشمه های آب شیرین فراوان و آب و هوایی دل انگیز باشد. آب چشمه های فراوان این روستا پس از تجمیع رودخانه ای می سازد به نام رودخانه دركش یا زوهاور كه در میان روستا جریان دارد و لطف گردش در این منطقه را دوچندان می كند.
اطراف روستای دركش را جنگل های زیبا و چشمه ها و آبشارهای دیدنی فرا گرفته و علاوه بر این تنها ذخیره گاه جنگل های بلوط شرق كشور در جوار این روستا قرار دارد، جنگل هایی كه در كنار باغات میوه مختلف، مراتع دارای گیاهان دارویی و گونه های مختلف حیات وحش زیبایی كم نظیری به این روستا داده است.از جمله زیبایی های این روستا وجود مراتع سبز و وسیع در اطراف آن و تفرجگاه های زیبای كناره های رودخانه زوهاور و دره كنداب در جنوب روستا است كه در كنار دیگر زیبایی های این خطه از ایران اسلامی همه ساله گردشگران زیادی را به خود جذب می كند. همچنین تپه های متعدد باستانی اطراف روستا و برج تاریخی سبزعلی خان قراچورلو، از سابقه كهن تاریخی روستای دركش حكایت می كند، البته قدمت كنونی روستای دركش حدودا به دو قرن می رسد.مردم روستای دركش مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند و به زبان كردی كرمانجی سخن می گویند، غالب آنها مشاغل كشاورزی و دامداری دارند و عمده محصولات كشاورزی آنها نیز گندم، جو، چغندرقند و محصولات باغی نظیر انگور، گردو، هلو و سیب است.
همچنین بنا بر نظر گیاه شناسان روستای دركش داروخانه ای طبیعی است، در این روستا گنجینه‌ای كم‌نظیر از گیاهان دارویی وجود دارد و بنا به گزارش یكی از گیاه شناسان كه چند سال پیش از این روستا بازدید كرده و به شناسایی گیاهان دارویی آن پرداخته بود در این روستا۳۸۰ گونه گیاه دارویی وجود دارد كه ۷۹ گونه از آنها بسیار ارزشمند هستند. به عنوان نمونه گیاه بابونه كه یكی از گیاهان دارویی منحصر به فرد در زمینه درمان بیماری های گوارشی محسوب می شود به وفور در اطراف این روستا می روید.
حیات وحش
جنگلهای این منطقه یكی از زیستگاه های مرال (گوزن قرمز) است. مرال‌ها (گوزن قرمز) جثه بزرگ و قوی دارند. طول سر و تنه این حیوان را۱۶ تا ۲۵۰ سانتی‌متر، دم آن ۱۲ تا ۱۵ سانتی‌متر، ارتفاع این حیوان از زمین۱۲۰ تا ۱۵۰ سانتی‌متر و وزن آن ۱۰۰ تا ۲۵۰ كیلوگرم است. این حیوان شاخ‌های بلند با شاخك‌های منظمی دارد كه این عامل زیبایی آن را دوچندان كرده است.همه ساله در اواخر اسفند تا اوایل فرودین شاخ‌های این حیوان می‌افتد و شاخ‌های جدیدی ایجاد می‌شود كه این شاخ‌ها در ابتدا مخملی شكل و بتدریج تا زمان جفت‌گیری استخوانی می‌شوند.مرال‌ها، موهای كوتاه به رنگ خاكستری تیره دارند كه این رنگ در فصل تابستان و در زمان جفت‌گیری به زیباترین شكل (قهوه‌ای تیره) مبدل می‌شوند.زمان جفت‌گیری مرال‌ها (گوزن قهوه‌ای) از اواسط شهریور تا اواسط مهرماه است.این حیوانات شبگرد بوده و به صورت اجتماعی زندگی می‌كنند.
