باخرز شهری است در استان خراسان رضوی در شرق ایران. این شهر مركز شهرستان باخرز است. این شهر درگذشته از اهمیت بیشتری برخوردار بوده، و نام آن به همة منطقة تایباد اطلاق میشده است. باخرز از شمال به تربت جام، از جنوب به خواف، از خاور به تایباد و از باختر به تربت حیدریه محدود میگردد.
رشته كوههایی با جهت شمال غربی ـ جنوب شرقی در آن امتداد دارد. كوه باخرز (مرتفعترین قله ، ۷۵۵ ، ۱ متر)، در ناحیة باخرز واقع است . علاوه بر رشته قناتهای میروَس ، ریگستان و تقی آباد، رود روس و ریزابه های آن ، كال كوه سفید و شهرنو، كه به هریرود می ریزند، اراضی باخرز را مشروب می كنند در باخرز بادهای خشك و كمی سوزان می وزد، و در اراضی آن (كوه و دشت )، درختان گز، تاغ و پنبه یافت می شود. محصولات آن زعفران(امروزه كشت غالب زعفران است)، تره بار، زیره ، گندم ، جو، پنبه و چغندر قند است و از درختان میوه انار، توت ، انجیر ،آلو ،زردآلو و انگور دارد. از صنایع دستی دارای قالیچه بافی است .
ساكنین
گروههایی از طوایف هزاره و بهلولی و تیموری بربری (خاوری ) در آن سكونت دارند. به نوشتة سفرنامة كلنل ییت ، باخرز در دورة قاجاریه ، بارها گرفتار هجوم و غارت تركمنها شده است . در عهد ناصرالدین شاه جمعیت عمدة باخرز را ایرانیان تشكیل می دادند كه «باخرزی » خوانده می شدند، و طوایفی مانند هزاره ای و تیموری و افغانی نیز در آن ساكن بودند .
امروزه زبان اهالی باخرز، فارسی با گویشی شبیه گویش تربتی است و دین مردمان آن اسلام (سنی و شیعة اثناعشری) است
