درختان كهنسال در جای جای جهان وجود دارند و بیش از چند دهه است كه با اهمیت یافتن شئون زیست محیطی شناسایی این درختان و حفظ و حراست از آنها مورد توجه و اهمیت قرار دارد، درختان كهنسال در ایران اغلب از درختان غیر مثمر همچون چنار و بید و بعضی مانند سرو بی سایه اند. این درختان نه به سودای بار و بر بلكه به نیت دیگری كاشته و از آنها مراقبت شده است، همچنین این درختان در ایران مقدس شمرده می شوند، یعنی چه در محوطه های مذهبی، مثلا در صحن مساجد و امامزاده ها باشند و چه در نواحی دیگر پیوند محكمی با باورهای مردمی دارد كه آنها را می شناسند و به همین خاطر محترم شمرده می شوند. حتی در برخی موارد به آنها دخیل می بستند یا در پایشان قربانی می كردند. به خاطر صعوبت شرایط طبیعی در ایران یعنی كم آبی و تابستانهای طولانی و خشك، معمولا ساز و كاری عرفی برای حفظ و نگهداری از آنها تدبیر و تدارك شده و حتی با عنایت به نذر یا وقف، قناتی را تا پای چنین درختی كشیده اند تا آنرا سیراب كند. درخت در ایران مقدس و درخت كهنسال یك مفهوم و داشته فرهنگی است.
روستای كردیان نیز كه در فاصله ۱۲ كیلومتری جنوب غرب شهر باخرز واقع شده دارای چنار با قدمت بسیار زیاد در ورودی روستا و در مجاورت مسجد و فضاهای مسكونی است. این روستا در موقعیت طبیعی كوهستانی واقع شده و این درخت با قطر تنه بسیار زیاد و طول و عرض سایه انداز چشمگیر بقدری عظیم به نظر می رسد كه در قاب دوربین به سختی می گنجد. در زمانهای گذشته كه امكانات زندگی امروزی نبوده، زنان روستا در مجاورت درخت و با استفاده از آب قنات به شست و شوی لباس و ظروف مشغول می شدند و درخت چنار در ذهن اهالی روستای كردیان همیشه ماندگار است. زنان روستا در كنار این درخت شمع روشن كرده و نان محلی به نام فتیر درست می كردند و در بین مردم به عنوان خیرات و نذری پخش می نمودند. اهالی این روستا اعتقاد داشتند اگر شخصی شاخه ای از درخت را بیندازد اتفاقی ناگوار برایش رخ می دهد یا اگر شاخه ای از درخت بی دلیل بیفتد اتفاق بدی در راه است.
جاذبه های منطقه
راه دسترسی مناسب به روستا و قرار گرفتن در نزدیكی مركز شهرستان یعنی شهر باخرز، طبیعت زیبای روستای كردیان به همراه مردم مهمان نواز و خونگرم، وجود امامزاده های مورد احترام و اعتقاد مردم در نزدیكی درخت و وجود مناظر طبیعی مثل چشمه زرد موجب رونق گردشگری روستا می باشد.
