میل اخنگان بنایی آجری است كه در فاصله 20 كیلومتری شمال شهر مشهد مجاور روستایی به همین نام در كناره جاده توس به پاژ (زادگاه فردوسی) واقع شده‌است. طرح معماری میل به دوره تیموری و قرن نهم هجری منتسب می‌باشد.بنا بر روایات متون كهن در نزدیكی میل واقع در مدخل دره كارده در سده چهارم هجری نبردی خونین بین والیان و حكام قبلی خراسان و سلطان محمود غزنوی روی داده‌است.این بنا برج مقبره‌ای به ارتفاع ۱۷ متر است كه بر روی سكوی مدوری با هشت نیم ضلعی قرار گرفته‌است و نمای خارجی آن علاوه بر دارا بودن شكل مدور با هشت نیم ستون الحاقی تزئین شده‌است. بر راس بنا گنبدی از نوع مخروطی قرار گرفته كه با كاشی‌های لاجوردی و فیروزه‌ای در نوارهای افقی تزئین شده‌است.بطور كلی معماری این اثر میل‌های دوران تیموری را القاء می‌نماید.این برج، آجری، هشت ضلعی، گنبدی مخروطی و به صورت ترك ترك دارد. آجركاری آن بسیار هنرمندانه و به اشكال گوناگون هندسی است. این برج سه در ورودی دارد و در داخل، سنگ قبری به طول ۱۱۰ و عرض ۵۰ و ارتفاع ۴۰ سانتی متر دیده می شود كه بر روی آن با خط ثلث و نسخ نوشته شده است. در حاشیه زیر سقف، بقایای كتیبه ای كه احتمالاً به روی كاشی نوشته بوده موجود است ولی اكنون بخش اعظم این كتیبه و در نتیجه كاشی ها از بین رفته است.فضای داخلی بنا فاقد نقش و نگار بوده و نمای بیرونی آن اعم از دیوار و نیم ستونها با كاشی آذین شده است. نقوش ستاره ای شكل و چلیپایی نیز در آن دیده میشود.علی رغم اینكه هویت مدفون در این بنا مشخص نیست برخی از منابع آن را ساخته‌ای بر فراز مدفن دختری هندی می‌دانند كه در راه زیارت دار فانی را وداع گفته‌است. عده‌ای نیز این بنا را این محل قبر "گوهرتاج" خواهر گوهرشاد همسر شاهرخ تیموری است. برخی از محققین به استناد نقوش زنانه گلهای مینایی سطح بنا بر این باورند كه این میل برای آهنگان خاتون نامی بنیان شده‌است.برخی معتقدند میل اخنگان از جمله گورهای سردابه شكل دستجمعی كه در مجاورت مكانهای متبرك و گورستان‌های عمومی ساخته می‌شده و گور مسافران متشخص تا زمان انتقال، بوده است.میل اخنگان را می توان نمادی از دگرگونی یا دگردیسی معماری دوره ایلخانی به دوره تیموری دانست.