از جاذبه های گردشگری مذهبی در شهرستان گلپایگان، بنایی است مشهور به «بقعه امامزادگان هفده تن» كه قدمت آن به قرن یازدهم هجری قمری و دوران حكومت «شاه عباس صفوی»، بازمی گردد. این اثر تاریخی متشكل از ایوان، غرفه هایی در دو طبقه، گلدسته، چهار در سه سرراهی، چند كتیبه و گنبد است. از ویژگی های بارز این بقعه، تزیینات معماری آن است كه با ظرافت و هنرمندی بسیار صورت گرفته و توجه بازدید كنندگان را به خود جلب می كند. بر روی بنای هشت گوش گنبد كاشیكاری باشكوهی قرار گرفته كه از لحاظ ساختمانی و تزئین بسیار جالب و زیبا است. در وسط حیاط هفده تن دم در ورودی كتیبه كاشی معرق نفیسی است و دم در، چوب منبت كاری شده زیبایی به چشم می خورد كه كار استاد عبدالحسین (پدر استاد علی آقا معظمی) است. روی این چوب، آیات قرآن و گل بوته به شكل پنجره احداث شده و از این حیث یكی از شاهكارهای منحصر به فرد دوران گذشته به شمار می رود. در داخل حرم (دور گنبد) كتیبه منظوم ارسی مفصلی در چاپلوسی و مدح شاه عباس اول صفوی نوشته اند. امامزاده هفده تن ۴ درب و ۳ سرراهی زیبا و با عظمت دارد كه در اطراف آن كتیبه زیبایی به خط غیاث الدین علی جوهری شیرازی نوشته شده است. درهای چوبی مشبك حرم در قسمت ورودی شرقی بقعه هنوز پابرجاست. زائران با تماشای این درها و پنجره های چوبی، بنای بقعه را در گذر زمان به تماشا می نشینند؛ درها و پنجره هایی كه گره چینی ها داخلشان قرار گرفته در گذشته به نام «ارسی» خوانده می شدند و نمایانگر هنر دست هنرمندان ایرانی در طول تاریخ هستند. با توجه به سنگ نبشته ای كه در سمت راست در ورودی بقعه مشاهده می شود، به نظر می رسد كه این مكان، محل دفن امامزاده هایی از فرزندان امام حسن مجتبی (ع)، امام صادق (ع)، امام كاظم (ع)، امام حسین (ع) و فرزندان جعفر طیار، است.
موقوفات
هفده تن دارای موقوفات مهمی است كه از زمان امام قلی‌خان پسر الله وردی خان، سردار معروف شاه عباس به جا مانده است. او لقب امیرالامرائی و قوللر آغاسی داشت و سالیان دراز حاكم فارس و لارستان و جزایر جنوبی ایران بود؛ وی توانست پرتغالی های اشغالگر را از جزیره ایرانی «هرمز» بیرون كند. این بقعه در آن زمان وقف نامه مفصلی داشته و امروز فقط وقف نامه معروف به خدیجه خانم در دست است كه با خطی فوق العاده زیبا نوشته شده است.
