جاده‌ی دست‌ساز سنگفرش كه با سنگ‌‌های تراش‌خورده روی بستر كویر گرمسار ساخته شده، بطول ۳۵ كیلومتر و عرض ۵ متر در مسیر شاهراه تاریخی اصفهان – ساری در دوره صفوی برای سهولت رفت وآمد كاروانیان كه در این مسیر به باتلاقها و نمك زارهای جنوب گرمسار برخورد می نمودند احداث شده است تا كاروانها را از گزند سیلاب‌ها و زمین‌های گل‌آلود و چسبناك در فصول بارش حفظ كرده، روی این جاده بقایای دو پل سنگی هنوز مشاهده می‌شود كه از تعداد دهنه‌های پل می‌توان حدس زد كه هنگام بارندگی‌به ویژه در فصول بهار و پاییز چه سیلابی در این دشت وسیع به راه می‌افتد، این جاده به صورت گرده ماهی و در دوطرف آن كانالهای كوچكی ساخته شده كه آبریز جاده می باشد البته لازم به توضیح است كه كانالهای مجاور جاده از بین رفته است،شالوده جاده از آك و ماسه و بعضاً از خاكستر می باشد، بنا بر شواهد موجود و مطالعات انجام شده عموماٌ این سنگها به وسیله شتر از كوههای سیاه كوه به محل آورده شده است.