روستای زیبای خشوئیه در حاشیه زاینده رود با كوچه های باریك و مشرف بر رودخانه و سیبه ها و كوچه های مسقف و سقف های طاق چشمه ای فضای زیبایی خلق كرده است. از سوی دیگر وجود درخت چنار تنومند چند صد ساله، مناره های كوتاهی كه باقیمانده دژهای قدیمی است و تفرجگاه های طبیعی فراوان از جاذبه های گردشگری این روستای كوچك و زیبا است كه به همین دلیل به عنوان روستای نمونه گردشگری معرفی شده است.
معماری و بافت روستا
معماری واحدهای همسایگی زیبای روستای خشوئیه تحت تاثیر دو عامل زمان و مكان قرارگرفته است. اولین مساكن بصورت مجتمع و در نطفه تشكیل روستا بشكلی بسیار فشرده و تودرتو با كوچه های باریك برروی سطح مسطح و مشرف بر رودخانه ساخته شده است. عمده مصالح بكاررفته خشت و گل است. وجود سیبه ها و كوچه های مسقف و سقف های طاق چشمه ای از مشخصات مساكن قدیمی و هویت روستاست اما مساكن جدید تحت تاثیر فرهنگ خانه سازی با مصالح جدید (عمدتا آجر و چوب ) و البته مكان (دامنه كوه) بصورتی پلكانی ساخته شده است.
روستای دیگری به نام زرد خشوئیه نیز در نزدیكی روستا خشوئیه بر ساحل زاینده رود قرار دارد كه البته بافت قدیمی آن كمتر از روستای خشوئیه است.
مسیر دسترسی
اصفهان، اتوبان ذوب آهن، زرین شهر، باغ بهادران، كرچگان، برنجگان و مقصد نهایی خشوئیه. این روستا جایی در میانه مسیر جاده ساحلی باغ بهادران تا سامان قرار گرفته كه به موازات رودخانه امتداد دارد.
