در گردنه گویچه بئل واقع در ۹۳ كیلومتری تبریز و ۲۴ كیلومتری اهر، دو كاروانسرای قدیمی به نام های “كاروانسرای شاه عباسی گوئجه بئل” و “كاروانسرای گوره درق” وجود دارد. كاروانسرای علیا (گوره درق) در ۳ كیلومتری ابتدای گردنه ساخته شده است و ابعاد آن ۲۱×۳۰ متر و دارای پنج ردیف حجره ضربی آجری مدور است كه متأسفانه در زلزله سال ۹۱ كاملا تخریب شده و تاكنون نیز اقدامی عملی در بازسازی آن صورت نگرفته است. كاروانسرای سفلی نیز در ۷ كیلومتری كاروانسرای علیا (گوئجه بئل) در محوطه ای مسطح، مشرف به رودخانه قرار دارد و از دو بخش شامل حیاط و حجرات متعدد تشكیل شده است.
كاروانسرای گوئجه بئل بدون حیاط مركزی بوده و پلان آن مستطیل شكل است كه در گوشه های بنا با برجك هایی تقویت شده است. هشتی ورودی از طرف غرب به داخل سالن با ۵ گنبد عرقچین باز می شود، سالن های طرفین كالدور میانه از هر طرف ۵ سالن (جمعا ۱۰سالن) از كالدور مركزی منشعب شده است، دیوارها در داخل و خارج با سنگ مالون بنا شده و سقف ها آجری است. سقف راهرو مركزی با گنبدهای عرقچین و سقف سالن های شمالی و جنوبی طاق آهنگ است. این بنا دارای یك سالن بزرگ و غرفه های متعدد است
احداث بنا با توجه به شواهد و قرائن می تواند متعلق به دوره صفویه باشد. از خصوصیات این بنا كه بعنوان كاروانسرای كوهستانی استفاده می شده است، بسته بودن بنا برای زمستان های سخت و پربرف بوده. گویجه بل تمام عناصر یك كاروانسرای شاخص ایرانی را دارد. سردر ورودی، شترخان (محل نگهداری شترها) و محل استقرار مسافران بخشی از عناصر اصلی این كاروانسرا را تشكیل می دهد. برخلاف كاروانسراهای تیپ فلات داخلی كه عناصر به دور میان سرایی ساخته می شدند، این بنا از معماری بومی سرزمین آذربایجان پیروی كرده است.
